EIDA

11 maart ‘30

Geliefden –

Zo gezellig is het Maatje, dat je in je brieven blijft volhouden dat “het” toch zo zal zijn. En ondertussen hebben jullie op ’t ogenblik de brief al, die de waarheid bericht. Op ’t ogenblik ben ik een en al aandacht voor baby’tjes en vooral voor hun kleding!! Eergister wandelde ik, m’n morgenwandeling, en kwam langs het huis van Prof. Biezeno, bij wie Hok in Delft nog college liep, over welke colleges hij nu nog enthousiast is. Mevrouw zat in de tuin en wij hadden haar ook bij Jaap en Katy ontmoet, ik groette haar uit de verte en ze vroeg me binnen te komen. Een buitengewoon aardige gewoon-genoeglijke vrouw, bij wie je helemaal niet “op visite zit”. Even later kwam Mevrouw Thysen, een vriendin van Tine Schepers, ± 30 jaar, met haar 2 jongsten, nummer 3 en 4; van 5- en van 1/2 jaar. Dat jongste jong [HOK “jong”=gebrek aan eerbied!!] verzocht ze me even vast te houden, een stevige jongen met blonde haren en blauwe ogen en zo zwaar, ongelooflijk, je oefent je spieren wel met kinderen geloof ik! Hij had zo’n schattig jakje aan, een soort mantelpakje, witgoed met blauw omgehaakt, enorm leuk. Maar onze kinderen zal blauw wel niet zo staan hè, met donkere ogen, Hok zegt rood! Wat denk jij? Het pakje was een gewoon hansopje met erover heen een klein jasje met lange mouwtjes, je zag helemaal z’n luier niet en meestal vind ik dat je van baby’s eerst de luier ziet en dan de rest! Piekje vindt dat ik al moet beginnen met het uitzetje, maar ik wil eerst [2] overal eens kijken wat ’t leukst is. – Ik kan het nooit over me verkrijgen om het iemand te vertellen. Vanmorgen sprak ik Katy, ik bood haar aan haar met glazen en kopjes te helpen omdat er vrijdag Vivos avond bij haar is. Ze zal over de Indonesische muziek lezen, hoewel ze niet eens Vivos lid is, omdat ze nooit enig college gelopen heeft. Ze vroeg me haar te helpen met lantaarnplaatjes, wat ik aannam tot Trude’s grote verontwaardiging. Ik zal eerst kijken naar die inrichting maar als het vermoeiend lijkt, zal ik het haar maar zeggen en een plaatsvervanger vragen. Ze wou het mij samen met Fie van Houten laten doen, maar ik ried het haar direct af! Zie je, het lijkt wel of haar en mijn noodlot door elkaar geweven zijn! Je zult zien dat ze me nog eens in een commissie of bestuur met haar planten, maar ik zal steeds van tevoren goed informeren wie de anderen zijn! Bovendien is het niet goed voor me in deze tijd haar veel te zien, want ze zeggen toch dat het zien van mooie dingen invloed hebben op het kind! en ze heeft een teint om van weg te lopen! Ikzelf ben op ’t ogenblik anders ook niet fraai om te bezichtigen, dus weg met spiegels! Maar Trude zegt dat je met de dag lelijker hoort te worden, dus dat is een troost! Geen jurk staat me meer enorm, zelfs blauw kan me niet meer flatteren! Enfin, alles sal reg kom! – Nu wat anders. Hetzel, je weet, Hok’s collega, die een paar keer bij ons was en hier at, heeft m’n allertederlijkst beminde horloge mee, met het verzoek dit aan jullie af te willen geven. Hij is 5 maart van [3] hier vertrokken en ging eerst naar Zwitserland. Het garantiebewijs zit erin, hoewel dat niet meer geldig is (nl. maar 6 maanden) maar als bewijs dat het uit hun winkel is. Hok kocht het in maart en de eerste dag al liep het een kwartier per uur voor. Ze maakten het, maar weer hetzelfde. – Toen liep het een poos behoorlijk en omdat ik het zo mooi vond, wou ik het niet teruggeven alhoewel Hok dat toen al wou. Je moet aan die meneer van de Tijd (je moet naar hem zelf vragen, want de Juffr. weet er niet veel van) zeggen dat het zolang ik het heb nog nooit absoluut goed gelopen heeft. Aan boord bleef het stilstaan – hier in Bandoeng is het 2x een maand bij de horlogemaker geweest met als resultaat dat het nog 1 uur per 24 uur voorloopt. Zeg maar dat ik wel weet dat de garantietijd voorbij is, maar dat ik hoop dat zo’n grote zaak het toch voor een ander wil inruilen, wanneer dit niet helemaal in orde te brengen is. Maar graag wil ik hetzelfde modelletje houden, want daar ben ik erg verrukt van. Zeg maar dat het een duur horloge was ƒ 55.- en dat we het nu maar aan hem terugsturen omdat hij weet hoe de eigenschappen ervan zijn. In elk geval wees maar zo politiek mogelijk. Hier in Bandoeng is 1 Europese horlogemaker, die ƒ 15.- vraagt alleen voor het schoonmaken! Daar zijn we niet geweest omdat je dan nog niet zeker bent dat het goed zal zijn. – Hetzel schrijft net dat hij ± 10 april in Holland komt en het pakje zo gauw mogelijk naar jullie zal brengen. Verheug je niet te zeer op het pakje. [4] Er zit verder niets in omdat we hem niet meer wilden aandoen dan nodig was, daar hij toch al zoveel bagage heeft. Hij heeft de gong voor de V.V.S.L. ook niet kunnen meenemen, overigens is die gong nog steeds niet aangekomen, hoewel hij 19 maart (leve die dag!)[1] aan boord moet zijn, om door Mevr. Wisgrill, een Vivos lid, meegenomen te worden. Het is echt om uit je vel te springen als mensen zo teuten. Je schijnt zoiets een jaar tevoren te moeten bedenken! – Dien schreef een uitgebreide brief over het Lustrum! Zij was er 14 dagen later nog moe van. Ik heb heus het idee dat ze veel te veel doet want nu meteen komt haar kandidaatstelling weer en duizenden mensen lopen bij haar aan. – Wat vervelend dat T. Leidie nog ziek was en dan zo vlak voor het weggaan van de Rempten. Dicky zal in Indië ook wel weer beter worden: zie mij. Morgen ga ik weer naar de dokter, dus horen jullie nog het verslag. Vanavond is er een film van de Kunstkring over de Volkenbond + lezing. Misschien geeft Hok zijn tennismiddag eraan! Vrijdag wou hij dat nl. niet toen er receptie was van de directeur van G.B., de Jongh, die naar Holland gaat. Ik gaf er ook niet om, ondanks dat m’n nieuwe jurk klaar was!!! - Maandag 7 uur n.m. Hok is aan ’t tennissen. We zijn toch maar niet naar de lezing gegaan. Het was me te machtig om weer om 9 uur te eten in plaats van om 7. M’n maag is nu net een klok en meteen een baby die vervelend is tot hij wat krijgt en daarna opstandig en onhebbelijk! Trouwens die onhebbelijkheid komt niet alleen door een te late maaltijd. Vanmorgen nog, nadat ik zo blij was 3 boterhammen [5] naar binnengewerkt te hebben, begint hij me daar te vloeken! En ik ben dan echt boos omdat ik weet, dat ik dan de hele dag beroerd ben van de lege maag, enfin, pisangs helpen dan weer. Na ’t ontbijt waste ik meteen m’n haar en droogde het zalig languit gelegen op ons heitje voor ons huis. Wel wat warm op den duur, maar binnen een half uur was ik ook weer droog. Makkelijk zo’n föhn die steeds voor je klaar staat. – Naar alleen wanneer hij hoogtezonnetje op je hele lichaam gaat spelen. – Zaterdagavond gingen we naar “de zoon van Zorro”. Don Q., natuurlijk Douglas Fairbanks. We genoten weer van zijn vondsten, thuisgekomen heb je zo’n idee dat je over de tafel moet springen of aan de lamp hangende naar de piano moet schommelen. Het is vreselijk gek om dan gewoon door je huis te wandelen en geen vijanden te hoeven knevelen. Het is toch een enige man! –De jonste zoon + dochter van Hassan zijn bezig enorm te gillen, Hassan wil alleen uit en dat schijnen ze beneden kritiek te vinden. Maar ik heb idee dat hij ze in het donker bang heeft gemaakt of aan het schrikken heeft gebracht, ze krijsen tenminste afschuwelijk. Ik ben er even heengegaan en heb erg boos gedaan. Trouwens Hassan kreeg ook al een standje van z’n vrouw. Het is erg beroerd dat ik nog niet genoeg Maleis ken om standjes uit te delen, ik kan alleen maar boos beweren: tida boleh begitoe, terlalu banjak riboet[2]. Goddank zijn ze nu opgehouden, ik kan nu helemaal niet tegen zo’n angstgeschrei. Wat gauw dat Annetje al in juli/augustus haar gezin zal vergroten. Hoe kan het dan dat ze het 2 feb., toen jij schreef, nog niet zeker wist; want toen wist ik het al! Wij hebben nu uitgerekend dat hij “Eüs” 19 september behoort te verschijnen, moge hij zich niet verlaten! – A. en Th. genieten maar van ons [6] logeerbed. Ze hebben er misschien nog meer mensen op gehad dan wij en hun tweede baby logé. Deze mensen schenen een enorm handig model wieg te hebben, die tegelijk ook wieltjes heeft, en absoluut plat als bed gemaakt kan worden. Ze hadden die ook uit Holland. [HOK Zoudt u voor ons niet zo’n ding kunnen bestellen. Afmetingen: geschikt voor normale baby tot en met 3 jaar; zo mogelijk ook te gebruiken voor 2 baby’s. Een opklapbare wieg die op wieltjes gezet kan worden, en dan als wagen kan fungeren. Eüs beconcurreert mij nu al.] Dinsdagmorgen. Hok vindt me zeker niet duidelijk genoeg, maar nu zul je misschien de bedoeling wel begrepen hebben. Ik benijd Annetje die bij jou raad komt vragen, Maatje, enfin hier zijn ook wel aardige mensen voor zoiets. ’t Is speciaal voor de kleding dat ik raad nodig heb, of liever ideeën, ’t is toch gemakkelijk in een ziekenhuis te gaan. Je weet toch dat vlak achter ons huis “St. Borromeus” Ziekenhuis ligt, een Katholieke. Piekje is in het Gemeente Ziekenhuis en ze vertelde dat het veel goedkoper is en ook rustiger, alleen zou Hok dan elke dag daarheen moeten fietsen, maar voor ƒ 50,- heeft hij dat wel over, zegt ie. – Handig dat jullie nu een Indanthren huis hebben, waarom sturen ze er toch geen naar Bandoeng? Alles is werkelijk kleurecht, trouwens die stoffen van Liberty ook. Chris van ’t H. komt zeker met een Duitse boot. We hebben hem tenminste nog niet op de passagierslijst gezien. – Laat je niks wijsmaken door A. en Th. waar ze heengaan – want ze kunnen het nooit weten vóór ze de dag van overplaatsing weten – Anneke heeft alleen voorgevoelens maar ga er maar niet op in! Ik ben benieuwd wat je voor A.’s verjaardag maakt, maar allereerst maar het pakje voor Hok! Dag Eida.

Fijn dat Emma zo’n kans heeft op ’t Rode Kruis Ziekenhuis!

Ik schreef aan Dien je mop van Melo, maar liever Mail-ook, Maatje, echt geestig en gijn.

[Randje pag. 1]

Net bij de dokter geweest. Hij heeft me lijnzaad gegeven tegen verstopping en zegt dat zelfs de meest verstokten daarmee van dat gezeur afkomen. M’n zeer geroemde pillen hebben dus misschien weer afgedaan, want deze dokter weet overal wat op. Voor m’n maagpijn gaf hij ook wat. Hij vond het onnodig dat een vrouw in mijn toestand (netjes uitgedrukt hè!) kwaaltjes heeft. Alles moet plezierig zijn, zegt hij. Maar 1 keer overgeven per dag vindt hij niks! Dag E.

[7]

HOK

G. Zoals u merkt: langzaam maar zeker wordt er ruimte gemaakt voor het nieuwe huisgenootje. Overal wordt rondgekeken: op een bazaar wilden we al kousjes en slabbetjes kopen, kinderwagens worden bekritiseerd, hansopjes en luiertjes opgenomen. En alles gaat goed, behalve dan het conventionele overgeven; dat moesten wij eigenlijk kunnen afschaffen.

Fietje van Houten reciproceert de volgende week ons bezoek, wij hebben steeds geprobeerd het uit te stellen, maar eens komt men tot de Gordiaanse knoop. Enfin, voor die avond naar NBr – wat is dat Emma? Het lijkt op een schriftelijke cursus –innemen. Dan krijg je dat gevoel van “laat maar waaien” (Indisch=lamaarwaaien), en niemand heeft vat op je humeur. – Hoe goed die twee bij elkaar passen: hij zwaar als lood, met diepe rimpels in het voorhoofd van het piekeren en overpiekeren, zij stijf als een stok en conventioneel en vooral zeer interessant doen. Enfin, … maar Eida mag niet teveel met haar te bemoeien hebben! [EIDA geen Hollands hè!]

De regentijd is nu eindelijk door, het regent zeer veel en steeds goed. Maar altijd op vaste tijden, ’s ochtends haast nooit. Meestal iets na tweeën, om de ambtenaren grotere haast in te jagen om naar huis te gaan. Net alsof zonder regen het werk niet klokslag twee wordt neergelegd. Dat hoort zo bij de ambtenarij.

Er is nu een tweede dagblad in Bandoeng gekomen. D.w.z. een Batavia’s blad geeft ook een Bandoengse editie; dit nieuwe dagblad was tot nu toe gekant tegen een overbrenging van alle regeringsbureau’s [8] naar Bandoeng. En nu moest het zich wat schoonwassen van de vroegere anti-Bandoengse stemming. En dat gebeurde met zulk een gezwam, dat we niet begrepen, hoe een redactie het aandorst zoiets in een proefeditie te plaatsen. Ze konden er zich niet uitpraten, dus veel woorden; veel verhalen, frappez, frappez toujours… dan gaat ook het slechtste motief erin. – Morgen is het 20 jaar geleden dat Vader leraar werd. Kranig! Hulde! Dag Hok