EIDA
24-2-‘30
Geliefden –
We zagen net een portret van de Lustrumspelers in de maileditie, Kiki is goed te herkennen, de rest ken ik ongeveer niet. Volgens Hok was de verslaggever niet erg enthousiast, maar hij moet ook rekening houden met dilettanten. Wij hebben die dagen zelf absoluut niet gefeest, daarvoor is ons Lustrumplezier niet echt genoeg of niet fel genoeg; de geest voor zo’n pretmakerij komt alleen over je ter plaatse waar ieder over niets anders denkt en waar het feest zelf is ook. Dat vind ik ook met verjaardagen van jullie: we hebben jullie niet om een verjaardagszoen + bloemen + cadeautje aan te reiken, geen visite om drukte te scheppen, geen tafel om cadeautjes op uit te stallen, geen moe maar toch prettig gevoel ’s avonds met kramp in de wangen van het vriendelijk praten en lachen. Vind jullie niet. Heb jullie nu op onze verjaardagen zo’n feestelijk gevoel, als de jarige er zelf niet is? Onmogelijk lijkt me. – Dien stuurde alleen een briefkaartje van ’t Lustrum met de mededeling dat P.S. het meer dan ontzèèèèèttend vreselijk zou vinden als alles afgelopen zou zijn. Bijna heel P.S. doet mee, zelfs 6 of 7 met een man! Ik vind het echt enig dat ze zo bij elkaar blijven, en zoveel pret hebben. Alleen Stan en Co schijnen hun weg nog niet te kunnen vinden, echt jammer.
Wat naar dat T. Leidie op bed ligt, doe haar onze groeten als je [2] haar weer spreekt. Het zal ontzettend voor haar zijn als Annetje c.s. weer weggaan. Eind april zijn ze alweer hier, zei Anneke, en Pimmetje gaat haar halen, ze schijnen ons ook te verwachten. Maar ik weet nog niet. ’t Is geen kleinigheid even daarheen te gaan en Hok zou vrij moeten nemen, wat hij heel erg vindt. Hij heeft zelfs net uitgevonden om ’s middags nog eens terug te gaan naar G.B. en dan een paar uur in alle stilte te werken. Hok’s kamer ligt nl. op weg naar de fietsenloods en iedereen loopt bij hem binnen, zodat hij sommige morgens thuisgekomen, beweert niets gedaan te hebben vanwege de visite. Er zijn heel wat ingenieurs, ook oudere, die niet veel te doen hebben blijkbaar, en dan zijn ze zeker ook bang dat Hok zich verveelt en gaan hem dan amuseren! Tot Hok’s grote ergernis. Ik ben benieuwd wanneer wij eens vakantie zullen nemen – daar zal misschien wel niets van komen. We zitten hier trouwens ook op zo’n mooi plekje dat we er geen behoefte aan hebben. Verder ben ik zo daverend hokvast [HOK hokvast met hoofdletter H] (dat schreef ik de vorige maal ook al, herinner ik me!), dat ik met schrik aan uitgaan denk! – Zondagmorgen kwam er opeens een telefoontje van Kappelle die weer in de stad was, je weet toch die van de kieken op m’n of liever onze verjaardag. Hij wou graag Bandoeng en omstreken bezichtigen en wou ons als gids meenemen. Hok zei hem dat ik niet erg goed tegen autorijden kon en dat hij niet wist of ik meeging, waarop Kappelle direct zei alles te snappen, hetgeen Hok niet ontkennen kon. Ik ging toch maar mee en tot m’n schrik [3] wou hij eerst naar Lembang maar eventjes. We reden het in ruim een half uur met daverende snelheid, waarbij de heren me telkens vroegen hoe het ging en of het niet langzamer moest. Maar ik wist dat we er zo gauwer zouden zijn en ik eerder uit dat ding zou mogen, dus liet ik de man racen! In Hotel Lembang theegedronken (’s mor-gens 10 uur!), terwijl ik voortdurend gaapte en rilde, tekenen van wagenziekte! Teruggaande werd ik weer kiplekker, Hok zat nu naast me en verwarmde me! Ondertussen kwamen we over elven thuis, terwijl Juffr. Potjer, praeses Vivos ons om 11 uur op de koffie gevraagd had. Wat een eer hè!, ik belde haar maar gauw even op (wat zou een mens zonder telefoon!). – Verleden vrijdag was er Vivos thee, zoals elke 20e van de maand bij Juffr. Potjer thuis, door allerlei gezeur, als een auto, die niet wou lopen, moest het gezelschap gauw worden opgeheven en verzocht Juffr. Potjer me met mijn man te komen! Hok vindt haar wel aardig [HOK ?], maar ze is mij te zwaar. Ze wil meisjeskampen oprichten, ze heeft altijd originele ideeën, maar ze vindt duizenden dingen niet goed als slappe lach e.d. – Ze heeft een formulier rondgestuurd wie eventueel zou willen helpen of je voor je kinderen goedgeorganiseerde kampen zou wensen, waarachter ik tot haar groot vermaak “zeer zeker” gezet heb; kan zij ook niet weten hè!!! – Ik heb net gezien dat ik ruim 2 kg ben afgevallen in ± 2 maanden, weeg nu nog geen 63 kilo – lach niet! Toch ben ik niet meer zo dik, ik zal me dadelijk nog even door Hok laten kieken (vóór het te laat is!). [4] Trude stookt me alsmaar op om lui te zijn, languit te gaan liggen en zelfs een divan te kopen. Af en toe overvalt me de lust zalig niets te doen of een gezellig boek te lezen, en Trude vindt me veel te ijverig, dat ik een hele morgen zit te naaien b.v. Verleden week heb ik 2 morgens gebruikt, althans enige uren ervan, om m’n nieuwe jurk te knippen. Ik deed het liever zelf hoewel de djait beweerd had het te kunnen. Als je ’t zelf doet denk je enorm na en als de djait het verknipt, is ’t veel erger dan als je ’t zelf doet, dan heb je maar zelfverwijten. Ze is nu voor de 2e dag hier en bezig aan m’n jurk. Overdreven veel verstand heeft ze er helaas niet van, ze zette de zijnaad van de rok een cm of 8 naast de zijnaad van ’t lijfje en de schoudernaadjes (hoe noem je dat) 4 naast elkaar, liepen van m’n hals naar m’n mouw in plaats van naar beneden. Maar de mouw heeft ze er keurig ingezet, maar het geheel maakte me afzichtelijk dik, maar Trude zegt als hij klaar is, zal ’t wel beter zijn. Ik heb haar ook met haar jurk getroost, waarvan ze zelf een achterbaan verkeerd geknipt heeft, zodat de bloemen niet doorlopen. Maar als je ’t niet weet, zie je ’t misschien niet eens. – Zaterdag waren we op de bazaar ten bate van de Soekaboemische Opvoedingsgestichten. Gelukkig kon ik A. overhalen mee te helpen, want zelf kon ik niet 3 uur gaan staan. Wij of liever ik kocht(en) een pentekening van de Oosterschelde – zalige vlakke zee, zonder bergen! Hok ontdekte hem en vertelde me meteen dat hij de volgende maand [5] jarig was, toen ik opmerkte dat we bij die aankoop ± blut zouden zijn! En toen heb ik m’n hand over ’t hart gestreken en m’n beurs geopend, gedachtig aan de 4 couponnetjes die al inwisselbaar waren!! We genieten er nu maar vast van en hebben hem al opgehangen, Jaap en Katy waren er ook erg verrukt van, Jaap is ook dol op vlakke zee. Laatstgenoemden zijn bijna-achterburen van ons geworden, gelukkig scheelt het nog een eindje (dit “gelukkig” met ’t oog op hun kinderen). Ze wonen aan de Dagoweg nu in een kolossaal huis + nog veel grotere tuin. Ik hielp Katy enigszins met kasten inruimen. Veel kan een vreemde nooit in je huis doen hè! Ik heb Jaap’s pyjama’s mooi opgevouwen volgens de regelen der kunst [Hok kunst met een klein k], die helaas niet van Kunst zijn [HOK Kunst met grote K]! Morgen ga ik eens kijken hoever ze zijn. Gister waren ze al een eind, zeiden ze. Jaap krijgt de 2 grootste kamers voor “kantoor”. Ik ben werkelijk benieuwd hoe ze die zullen inrichten, veel fraais hebben ze niet, behalve al die muziekinstrumenten. – A. en Th. zijn nu ook in de tennisclub, althans alleen voor de maandag, ze zijn nu weer met z’n negenen in maart, want die collega van Thijs + vrouw Smits zijn er ook in en spelen heel goed volgens Hok. Ik ben nog steeds de penningmeester alhoewel ik zeker 1 maand geen voet daar gezet heb, Hok zamelt het geld in. – Vandaag is Piek Ultée geopereerd, iets in haar buik. Ze zag er de laatste tijd beroerd uit, hoewel ze vrolijk en wel was en mij zelfs met ’t patroon van “de” jurk hielp. Ik moet dadelijk eens opbellen hoe ’t is afgelopen – ik stuurde haar van tevoren maar vast, de Berlageweg-bloemen nl. dahlia’s van Hassan. Van- [6] middag moeten we op visite bij Benschop Koolhoven, onze digestie visite van de bowlfuif. “De” jurk zal nog wel niet klaar zijn. Je moet zien wat voor toiletten de dames hier dragen op een gewone visite: crêpe georgette, crêpe satin, - de chîne, ongelofelijk! – Met mij is ‘t “gewoon”, al een dag of 3 lang gaf ik niet over, zeker dankzij het geregeld gebruik van het doktersdrankje.
Bedankt voor je felicitatie op 18 feb. – je weet nu al wat we uitspookten die dag. Het was goddank het einde van de “vasten”, ik mocht nl. niet over verleden jaar praten, dan kreeg ik van Hok zo daverend op m’n kop; na 18 feb. is het verleden weer geduld, goddank!! Dat Dirk Rempt verrukt was van “Melo” moet je hem niet aanrekenen, zo zijn nu eenmaal wij Indische mensen die zelden toneel zien en dan nog beroerd!! – Grappig dat het Leidse Corps een bal hield voor “niet-gevraagden”! – Dag! Eida
Maatje, we zullen Anneke ƒ 35.- geven, die ze blijkbaar van je moet krijgen, want Hok heeft zoveel boeken besteld dat het wel haast ƒ 100.- zal zijn! Makkelijk voor hem zo’n rijke vrouw, o zo! [HOK al zeg ik het zelf!!]
HOK
Eida’s jurk is niet goed uitgevallen, nu gaat ze ermee naar een vrouw van een collega die goed kostuumnaaien kan. Van harte gelukgewenst met Hok’s verjaardag, het cadeautje van Eida is reeds geïncasseerd. Een mooie pentekening van de open zee op een lang strand met een vermolmde golfbreker. Dag Hok
EIDA
Piekjes operatie is gelukkig goed afgelopen.