EIDA

Voorm. 10 uur, maandag 22 juli ‘29

Voorm. 11 uur, dinsdag 23 juli ‘29

Lieve schatten –

Daar zit ik nu als huisvrouw in m’n eigen huis, alles is nu zoals het behoort: m’n man naar kantoor, de kokki aan het aardappelschillen, Ardjo bezig in de tuin. Net heb ik de linnenkast verder ingeruimd, er kan gelukkig veel in. De blauwe bandjes zitten er nog gedeeltelijk om de stapeltjes, maar eerstdaags gaan ze eraf want alles is weer in de war als je één stuk van het hoopje wegneemt. Net als jij, Maatje, heb ik de lakens helemaal boven, dan het tafelgoed, waarnaast ook nog een stapel handdoeken met lila streep en de gelen, dan daaronder de rest van de doeken. Op de 2 onderste planken heb ik nu Hok’s goed gelegd wat hij zelden gebruikt, en er komt nog in wat ik weinig gebruik. Wij hebben nl. nog maar één kleerkast, half hang- half leg-, en dat is lang niet genoeg voor ons beiden, alleen Hok’s sokken en zakdoeken nemen al haast een plank in beslag!! Je ziet daarvoor interesseer ik me op ’t ogenblik zeer. – Verder zit ik nu met een kopje chocola voor me op de pas nieuwe gearriveerde witte tuinstoelen. Zaterdag besteld – en nu zijn ze er al voor de somma van ƒ 10.50, na lang dingen natuurlijk(!) pas gekregen. Dit zijn onze enige stoelen met armleuningen, het is wel een beetje kras de hele dag op een gewone stoel te zitten! We hebben nu 6 eetstoelen, de eettafel, die openklapbaar is, waardoor er dan een blad tussen wipt, dat anders opgevouwen onder het tafelblad zijn tijd afwacht, een vloerkleed van ruige haren, frèse met goudgeel van een vendu, de piano, de theetafel met afneembaar bovenblad en 3 openklappende zijkanten en dan vóór, “het” ronde tafeltje dat geduldig op zijn vrienden grote stoelen wacht. Dit alles tekende Hok, reuze knap, en nu heeft hij weer lampen [2] ontworpen, een ronde boven het ronde tafeltje, een vierkante boven de eettafel – reuze dol! Het is echt enig als alles zo langzamerhand komt. De gordijn-stangen ook in onze donkergebeitste meubelkleur, komen pas vrijdag klaar en glasgordijnen hebben we ook nog niet en toch vinden wij het al gezellig. Ik hoop dat onze eerste eetgast van vanavond het met ons eens zal zijn. Een ongetrouwde paleontoloog, Dr. Umbgrove[1] komt bij ons eten, want hij vertrekt zaterdag al naar Holland, en Hok heeft hem maar gevraagd omdat hij het altijd alleen en zo ongezellig heeft. Hij krijgt boterhammen en petjil – dat is een lievelingskostje van Hok, zoals gelukkig vele andere! Het zijn gekookte groenten, als boontjes, sla e.d. en daaroverheen een katjangsausje – de vorige keer was het razend scherp, van een klein stukje waren mijn tong en lippen al aan het tintelen, ellendig, maar ze heeft nu een inzegging. Die kokki daar heb ik wat mee te stellen, vooral in het begin. Ze ging gewoon naar huis, op ons erf staat het – terwijl ik haar nog best kon gebruiken voor het een en ander. Maar nu heeft Anneke me aan het verstand gebracht dat ik haar alleen heb voor koken en wassen en dat ik haar verder met rust moet laten. Het is ook raar, de vrouwen kunnen hier niet veel, een spiegel liet ik haar met spiritus schoonmaken, ze maakte hem eerst drijfnat en na een poos zou ze hem dan eens droog maken, en alle vlekken bleven er op. Enfin, Ardjo weet alles en de rest leert hij met enthousiasme. Het is ellendig dat ik zo slecht Maleis versta – ik moet elk woord vertalen en vaak dringt de betekenis helemaal niet tot me door. De mensen aan de deur praten zo vlug en als ik ze niet snap, trachten ze op hun manier Hollands te praten, vooral de getallen kennen ze wel. Daarnet verontschuldigde kokki me bij de langganan[2] dat ik hem alles zo vaak over liet zeggen. Enfin – ik hoop maar dat het nog komt – moet je me Maleis horen telefoneren! Gelukkig zijn de mensen hier op stotteraars ingesteld, en begrijpen ze [3] alles al gauw. – Eten bedenken is ook een reuze toer, vooral afwisseling in groenten, want ik weet niet wat hier al zo te krijgen is en ik moet kokki naar de warong sturen, na welke gang – die ze liefst een uurtje laten duren – ze me enige stuivers afzet  – althans dat verbeeld ik me. Maar ook dat laat me nu al koud, misschien is het wel niet eens altijd waar. – We wonen nu bijna een week hier – verleden maandag is de boel al gekomen en dinsdag sliepen we in huis met een piano en een bed en al het huishoudgoed over de grond in de voorkamer, de kisten in de garage. Hok sliep niet erg best, daar de garage niet helemaal sloot, maar ik wel. We aten die dag nog bij Anneke, maar verder zat Hok meestal op de pianokruk en ik midden in de lege kamer op een luie stoel, van Trude geleend. Geweldig leuk. Hok is overigens nog steeds niet van de piano af te slaan en hij speelt opeens heel goed, zodat hij hoopt op zijn vijftigste jaar een wonder”kind” te worden! Anneke en Thijs brachten gisteravond jullie brieven – Emmetje, zeer bedankt voor de jouwe – wat had je  J. van Anrooy schandelijk miskend! Zie je, Maatje, dat J.van Anrooy over mij geen spijt had, gelukkig maar! – Toen we nog de grootste rommel in huis hadden, kwamen Jaap en + drie kinderen. Het is werkelijk enorm jammer dat zij zo ongenoeglijk is, zodat ik geen minuut lust heb, naar haar toe te gaan, terwijl Beppie Cozijn geweldig aardig is, hartelijk en enthousiast. Trude is ook aardig, we wennen langzamerhand aan elkaar, haar man is ook aardig. Ze zijn het tegendeel van indringerig, erg prettige buren. – We hebben al whisky, port, sherry en jenever (!) in huis en gister had ik Marmite opgeschreven en kreeg ik Martini Vermouth! Van terugsturen wou Hok niet weten en gister dronken Thijs en Hok ervan op onze gezondheid! – Over prijzen kreeg ik van [4] Trude inlichtingen en als de langganan te duur is, dan trek je 5 of 2½ cent af van het boekje, naargelang je zin hebt! – Hok’s studeerkamer bevat op het ogenblik alles wat we kwijt wilden zijn en wat de andere kamers slordig zou maken. Het lijkt daar wel een uitdragerswinkel, maar een nette! Alles ligt keurig uitgestald. – Vandaag leerde ik kokki gehakt maken, maar het lijkt me toch smakelijker om het altijd zelf te doen, net als jij Maatje! We verheugen ons er erg op alles te kieken als het klaar is, maar dat heeft nog de tijd. Het is jammer dat we geen glasgordijntjes van Holland meegenomen hebben, want hier kosten de mooie ƒ 3.- per el! En dan moet je er ± 30 el nodig hebben. En we hebben razend veel ramen: openslaande deuren, voor, en een openslaand raam opzij, dan glazen deuren naar de achterkamer, en daar een openslaand raam van 3 delen, en bij Hok net zo een. Op de slaapkamer alleen een klein openslaand raam en op de logeerkamer alleen twee bovenraampjes, wat wil zeggen dat hij niet als zodanig was bedoeld! – Met de sleutels ben ik het nog niet helemaal eens, je moet er de hele dag mee rondlopen en als je ze net eens hebt neergelegd dan moet je ze juist in het andere deel van het huis gebruiken. Zo gebruik je je beenspieren nogal eens al is het dan niet voor trappen lopen! – Dinsdag morgen – bij Anneke – Gister onze eerste gast – alles liep best af – ik had alleen vergeten het vlees op tafel te laten zetten (het was een boterhampartij) en ik had de vruchten niet mooi opgemaakt want we aten ook een vruchtenslaatje van papaja met citroen – suiker en port. – Anneke vindt het een drankhol bij ons – Umbgrove dronk 3 glaasjes Bols – een beeldige kruik hebben we – heb je dat ooit in huis gehad? Dag hoor – ik moet kokki leren wentelteefjes te maken – ik heb zoveel brood over – Umbgrove at maar 3 boterhammen. Wat een huisvrouw ben ik al hè! Vanmorgen leerde ik Ardjo de WC schoonmaken! En ik heb ook spons en zeem gekocht voor de ramen – ze doen dat hier met spiritus!

[Randje pag. 4]

Dag geliefden – Hok zorgt bij de correspondentie voor het ideële – ik voor het materiële! Ik heb nu zo’n gevoel alsof de hele dag uit eten bestaat, brr!

Eida