VADER
Amsterdam, 27/okt. '45
Lieve Eid en Hok,
Wat een geluk dat ook jullie en de kinderen behouden zijn gebleven te midden van de Japanse hel! Wij weten het uit brieven van Emma, Dirk en Anneke Rempt , - niet uit een schrijven van jullie; zo vrezen wij dat er één of meer brieven verloren zijn gegaan. Hoe dit ook zij, de allergrootste hoofdzaak, dat jullie hele gezin in tact is gebleven, ja, zelfs evenals dat van Em en Dirk met één vermeerderd is, weten wij nu met zekerheid en daarvoor zijn we dankbaar. Wij wensen jullie en ons en de gehele familie geluk met de geboorte van Gijsbert Tan, die intussen al rondwandelt en praat als zijnde ruim 3 jaar. Op welke datum is hij geboren? Vóór Em's brief wisten wij alleen, dat jullie tegen april een kindje verwachtten. – Uit Dirks brieven blijkt ten duidelijkste dat de Jappen als onderdrukkers niet minder wreed en kwaadaardig zijn geweest dan de Duitsers, – en dat wil wat zeggen! Het mag een wonder heten dat de VanderLanen (te Leiden), Oma Rempt , wij beiden, jullie allen en alle Rempten, Schepersen, Massinks, Cohen Tervaerten, en Heyrmansen gespaard zijn gebleven. Van de Goudsmits is helaas Tante Leidie niet teruggekeerd uit Polen, waarheen de Nazi's haar en tal van andere Joden hebben weggevoerd. Men heeft berekend dat er meer dan 100.00 Joden, alleen uit Nederland, zijn verdwenen! Ook Jan Wim Goudsmit is helaas bezweken, gelukkig niet door mishandeling of honger, maar door dysenterie. Een zware slag voor Jan en To! – Van de Cohens zijn Arnold en Henriët spoorloos verdwenen na hun wegvoering. Oom Izak en de zijnen, ook de Meylers, zijn allen behouden; zo ook oom Bennie en tante Dira met wie wij erg bevriend zijn. Zij wonen niet erg ver van ons af. – Jullie wist natuurlijk niet, dat wij al sinds jan. '43 in Amsterdam woonden. Mr. Jorissen is een Academie kennis van mij. Sinds enige tijd wonen wij nu samen (eerst woonden de Jorissens tijdelijk in Putten , maar kort na de bevrijding zijn ze weer naar A'dam verhuisd), en dat bevalt ons best. Met Anneke hebben wij nu geregeld contact per vliegpost. Zij heeft ons ook al enige pakketten gestuurd. – Een en ander van wat ik hier schrijf hebben jullie wellicht al van Thijs gehoord, die immers al sinds maart '44 in het Verre Oosten zit, en nu sinds ± begin okt. zeker op Java. Intussen zijn wij wat hem betreft wat ongerust: hij zou ons uit Batavia dadelijk schrijven [2] en wij hebben nog steeds geen bericht van hem ontvangen. Ook zijn vrouw was toen ze ons de laatste vliegbrief schreef (10 okt.), ongerust vanwege zijn zwijgen, en zijn ouders al evenzeer. Wij hopen dan ook vurig, dat er nu weldra een geruststellende brief komt. Dezer dagen lazen wij met schrik, dat er 11 Nederlandse officieren en 9 Nederl. Burgers door bevolking in de buurt van Batavia waren vermoord. Voor een NICA -officier (als Thijs) is het daar allerminst veilig! Gelukkig wordt de toestand nu geleidelijk beter. Mogen de besprekingen leiden tot een betrouwbare overeenkomst! – Vandaag (27 okt.) hebben we gelukkig een telegram van Anneke gekregen: Thijs had haar uit Brisbane geseind dat "de Eidemas" veilig waren, en of wij hem per telegram wilden mededelen hoe het met Lou en Eida was. Dat is alweer een pak van ons hart. Thijs is dus goed en wel naar Brisbane teruggekeerd. Natuurlijk hebben wij hem onmiddellijk geseind: "Loueida well". Nu zijn dan inderdaad alle zorgen omtrent onze dierbaren in Indië verdwenen: wij voelen ons ponden lichter! Als er nu maar eens een brief van jullie komt zijn we helemaal blij. – Zopas was Max Ali Cohen hier eventjes. Wij zijn erg bevriend met hem en Annie. Gelukkig is ook dat gezinnetje (ze hebben één kind, een meisje, Marlientje) behouden gebleven, dankzij vooral goede kennissen bij wie ze konden onderduiken, alle drie op een verschillende plaats. Ze hebben dus een moeilijke tijd gehad, vol zorgen en gevaren! – Wij nemen aan, in overeenstemming met de brief van Anneke Rempt , dat jullie weer aan de Van Hoytemaweg woont, en dus niet meer in een Kamp moet huizen. Die Anneke heeft Emma zo prachtig door de moeilijkste tijd heen geholpen: "zij heeft de gouden medaille aan mij verdiend" schrijft Em. Lourens is voor zover wij weten in Engeland, op weg naar de Oost, en zijn zuster Eida heeft ontslag genomen te Amersfoort en is voorshands in huis bij Hans en Jetty , die beiden ook met hun kinderen behouden zijn en weer aan de Rijnsburgerweg wonen. – Een puur wonder is het, dat ook Tante Trien in Overveen en Oma Rempt in Haarlem alle ellende van de Duitse bezetting hebben doorstaan. – Gisteravond hoorden wij van oom Ben en tante Dira, dat jullie vermoedelijk nog niet hebt kunnen schrijven, omdat jullie niet in een kamp zijt, maar in eigen huis: in dat geval geeft het Roodekruis geen hulp voor briefverzending. Ziedaar dus de oplossing van de puzzel. Maar als Parmentier terugvliegt zal hij wel een brief
[Randje pag. 2]
van jullie meenemen. Handdruk en kus van Vader.