EIDA

15 nov.’39.

Dierbaren –

Hoe is ’t mogelijk dat jullie de brief over Lisa’s verjaardag niet kregen! Ik schreef uitgebreid hoe fijn het was dat we namens jullie voor Lisa een ijzeren schommel-standaard lieten maken van 10 m. die toch ongebruikt in de tuin lag. De kosten kwamen nu maar op ƒ 8.- terwijl een nieuwe tegen de dertig kost. We gaven er haar ringen bij, zoals het kiekje laat zien, ze zijn wel niet veel zaaks, maar alleen dienende om jullie een indruk van het gebruik te geven. Tegenwoordig hangen ze er bij voorkeur op hun kop aan – een andere maal stuur ik betere – Trouwens ik sluit ook meteen de nieuwste kiekjes is, net vanmorgen ontwikkeld. – Je ziet dat Nanda en familie hier kwamen – ze gaf me een heel dikke zoen namens jullie – waarvoor veel dank. Ze bracht erg aardig speelgoed mee voor de kinderen – een racebaan met autootjes voor Axel en een houten dorp voor Lisa – voor mij een kleurig sjaaltje en voor ons en henzelf samen een fles echte Madeira, die we samen opdronken! Het was weer echt gezellig om Nanda weer hier te hebben en erg vermoeiend. Toen ze weg waren zijn we allemaal ingeslapen en doorgeslapen tot ’s middags 6 uur – Axel, die ’s middags nooit slaapt, wilde naar school omdat hij dat gewend is wanneer hij wakker wordt! Hij kon er niet bij dat het donker ging worden in plaats van licht! – Op de kiekjes kun je constateren hoe ik er uit zie, je kunt ook zien hoe ik m’n haar draag met blote oren, wat Vader wel genoegen zal doen. Ik draag ook weleens een band door het haar, bij wijze van hoofddeksel, maar ik heb niets om er omheen te slaan, zoals Moeder haar hoofdtooi beschrijft, stuur ook maar eens een kiekje. Hiang was zo blij dat hij in een huis was, dat hij steeds thuis bleef, zeer tegen zijn vroegere gewoonte. – Ze hebben [2] nu vermoedelijk wel een huis. – Emy schreef dat haar baby al aan het eind van deze maand moet komen – Ondanks dat vond ze het prachtig dat we bij hen wilden gaan logeren, maar het kwam toch beter uit dat Nanda c.s. bij óns kwamen, vooral met Lebaran, Inlands Nieuwjaar, wanneer de bedienden vrij zijn. We haalden een dag Chinees eten, waar Hok allang op gevlast had en werden de andere dag allemaal samen: 4 Thungs + 4 Tans te eten gevraagd bij een Chinese dokter Tan hier uit de stad, goede vrienden van Nanda en Hiang. Zaterdagavond kwamen de Thungs aan in een van een familielid geleende auto – de dag ervoor stapten opeens Egbert en Baukje bij ons binnen, ook in 4 jaar niet gezien en ’t was alsof we ze pas nog spraken. Baukje zeer spraakzaam en vragend naar alles, Egbert eerst zwijgzaam en dan plaaglustig – ’s avonds zochten Hok en ik ze samen nog even op – Ze zijn nu naar Pengalengan voor een week, ze hebben in Soerabaja de maand november vrij voor de hitte. – Nóg meer beleefde ik – want zaterdagmorgen toog ik met m´n racket naar de tennistrainer, na 5 jaar m´n eerste voet weer op de baan! Het was bijzonder prettig want hij wist me direct op m´n fouten te wijzen, vanmorgen had ik m´n tweede halfuur les en ik heb al veel geleerd. Hok trainde me gister en vandaag ook nog, al is het voor hem vervelend werk omdat het mij alleen nog om de slag te doen is en niet om waar de bal neerkomt. Ik heb er veel plezier in gekregen, weer. – Vandaag voor het eerst sinds 10 dagen heb ik weer alle 4 bedienden – het was hoogst vreemd om niet voor het avondeten te hoeven zorgen, maar heel plezierig! Hok ruimde altijd af, dus hij merkte het ook dat zijn vakantie weer is ingegaan. – Hok had 2 vrije dagen voor Inlands Nieuwjaar – Axel´s school ging gewoon door.

 [3]

15 nov. ‘39

Mijn lief Mamaatje –

’t Is zo prettig om weer zó aan je te kunnen schrijven en ik maak er direct gebruik van om je te vertellen dat je ’t verkeerd voorstelt alsof ik Hok altijd hardhandig zou moeten aanpakken. Het merkwaardige is juist dat ik door een radicaal optreden in 3 maanden tijd ons huwelijk tot een veel beter maakte dan het ooit was. Ik schreef je al eens dat Hok alle capaciteiten had van een ideaal echtgenoot, maar zoals je weet, hield hij z’n goede eigenschappen liever verborgen. Ik heb hem nu gedwongen ze af te stoffen en tevoorschijn te halen en hij is een ander mens geworden, blijer en tevredener – ik weet nog goed hoe vaak jullie je ergerden dat Hok zo stuurs was en niet wist te waarderen wat hij voor goeds had en nu kan hij het – het gewin is de strijd waard geweest! Ik heb hem bevrijd uit banden, die hij zelf zorgvuldig vasthield, maar waaruit hij achteraf blij is ontsnapt te zijn. – Hij vond het b.v. vanzelfsprekend dat hij de tafel afruimde toen we geen jongen hadden. Hij vindt het prettig te doen wat naar mijn zin is, al is het tegen de zijne, allemaal dingen die hij nooit gekend heeft, in één woord hij weet nu te “geven” en dat maakt een mens gelukkiger. Door deze houding kan ik tegen hem opzien en hem bewonderen, [4] wat onze verhouding zeer ten goede komt, al merkt een buitenstaander het nog niet – Nanda kon b.v. niet erg tevreden over de verandering in mij zijn. Ze wist niet wát het was en ik kon het haar niet zeggen omdat ik er met niemand over spreken kan – Het viel me zelf op dat zelfs Nanda’s kritiek me niets deed, waar ik vroeger al haar woorden als die van het orakel aanvaardde. Het is erg prettig om rustig je eigen weg te gaan – Met de tuin ben ik nog hard bezig – ook het tweede “straatje”  of “grasoverloop” is nu af. Ik ben nu aan het planten en verplanten en het wieden, want alles groeit hier enorm snel. De pisang is nu geplant in het hoekje van de tuin, hij begint al te groeien – de boom waar Axel in zit moet óm want 2 papaja’s is overbodig. – Het viel Nanda op hoe aardig de kinderen samen zijn en dat is inderdaad zo. Aan Lisa was niet zoveel werk als aan Axel, die al veel van Hok had overgenomen, ik heb het oók uit hem moeten ránselen al die verkeerdheden!!

Dag lief Mamaatje – verbaas je niet teveel over alles wat ik je schrijf – ik ben niet meer te stuiten en je zult je nog meer verbazen!

Dag omhelsd

Eida.

[Randje pag. 2]

We hadden in Batavia succes en een nieuwe kandidaat voor het presidium van de Vrouwenbelangen is gevonden – ook Em werd gevraagd voor een functie in

´t hoofdbestuur, maar zij weigerde – haar interesse is voorlopig alleen theoretisch.

[Randje pag. 1]

Jammer dat de bom op Hitler niet raak was, hopelijk zal een betere volgen voordat ook weer alle duizenden Joden in Polen uit hun geboorteplaats zullen gegooid worden. – Hoe kon de koningin het over zich verkrijgen Hitler geluk te wensen met zijn bewind!! Ze liet zeker het briefje door haar secretaris afdoen. –