EIDA

25 mei 1939

Dierbaren –

Bij jullie en ons is de rust neergedaald, jullie zijn er minder blij om dan wij. Jullie hebt daar weer prachtig werk gedaan door Anneke + kinderen zo schitterend gezond af te leveren uit jullie herstellingsoord eerste klas of liever super klas! Thijs zal jullie hiervoor wel erg dankbaar zijn, wanneer hij zich dat realiseert, hij zal het overigens wel avontuurlijk hebben gevonden om eens op eigen benen te staan, hetgeen een mens na z’n huwelijk zelden meer overkomt. Onze dank voor de eerste Curaçaose postzegel, waarop al iemand hier aast. Op onze propaganda-avond nl., waarover dadelijk, sprak iemand, die ik nauwelijks ken me hierover aan – alsof mijn hoofd naar postzegels stond op die avond! – Het is alweer een week geleden dat dat feest, dat ons 25 nieuwe leden opleverde, plaats had. De dag zelf en de dagen ervoor stond de telefoon niet stil tot Hok’s wanhoop! – Om 1 uur had ik diezelfde dag al 100 gereserveerde aangevraagde plaatsen – Van 12 verenigingen zijn afgevaardigden gekomen en zelfs nog in grote getale. De Katholieken hadden 17 plaatsen aangevraagd, die spanden de kroon, maar hun opkomst was belangrijk kleiner. De dag tevoren, bracht ik met een ander de hele morgen op de Jaarbeurs door om de decors op te stellen voor het toneelstuk, direct na het eten weér erheen en generale repetitie, de ochtend zelf hielpen velen mee vazen klaar te maken met geel en paarse bloemen, de kleuren van de Vereniging, in welke kleuren we alles hielden, ook de boeketten en corsages voor de spelers en speelsters, die we ook zelf wonden en bonden, van bloemen uit onze eigen tuinen! Een ander tikte voor mij alle namen voor kaartjes achterop de stoelen, die ik er ´s morgens nog op moest prikken. Miss Crespin kwam net toen ik daarvoor uit zou gaan – Ik was pas kwart na 7 weer thuis, gelukkig had Hok de kinderen naar bed gebracht – om 8 uur moest ik er weer zijn en het ongeluk wilde dat m´n haar beroerd zat omdat ik naar een andere kapper was gegaan, de man die de toneelpruiken gemaakt heeft, uit vriendelijkheid! De dag tevoren was m’n menstruatie losgebroken, maar enfin, het zaakje liep – ik kreeg enige complimenten voor de organisatie, want het bleek dat er geen hiaten waren, maar dat alles [2] vlot verliep – er waren althans geen onbeheersbare hiaten! Ik vergat alleen de pruiken mee te nemen, die de kapper me al gegeven had voor de generale repetitie en die ik netjes in onze slaapkamer bewaarde – het kwam allemaal door de logee dat ik m’n hersens niet bij elkaar had – Goddank dacht ik wel aan de 400 programma’s! Het toneelstuk was pas na de pauze zodat ik nog gemakkelijk de man van een bestuurslid kon vragen de koffers uit m’n slaapkamer te gaan halen – de man was nooit in ons huis geweest! Hok was nl. met Miss Crespin nog even naar A.C. de Jongh + eega die 1½ maand in Bandoeng blijven. Ik kwam pas een kwartier voor het begin – de enige fout was dat er geen plattegrond van de zaal was, zodat de mensen moesten zoeken waar hun kaartje geprikt was voór ik er zelf was – het publiek kwam nl. gedeeltelijk voór mij, maar gelukkig was ik op tijd om de vrouw van de Resident te ontvangen, onze enige opgekomen autoriteit, maar een dankbare want zij werd ook lid na afloop van de gloeiende propag.anda rede van Thea en haar lezing-Romme – erna. Trouwens het succes was enorm, de leden stroomden ons toe tot 25 in getal – Thea sprak ook uitstekend en er was veel mannelijk publiek, dat de lezing zeer gewaardeerd heeft. Er waren een paar honderd mensen, ik vermoed ± 200, de stemming was echt gezellig – vele leden hadden aan m’n oproep gehoor gegeven om koekjes te bakken – er waren zelfs taarten! – Er was een buffet waar de mensen voor weinig geld wat konden drinken, waarbij ze dan onze koekjes kregen – op alle tafeltjes stonden vaasjes met paarse en gele bloemen – het was echt gezellig. Het toneelstuk na de pauze verwekte een geweldig enthousiasme – ik had echt plezier van al m’n moeite – de regisseur, die maar 3 maal (!) was geweest, heeft bij de uitvoering gesouffleerd en het geheel ging boven verwachting uitstekend. De kleuren waren echt geslaagd en direct na de opening van het gordijn was er een spontaan applaus – de proloog werd gesproken door Themis voór het gesloten doek. Zij was de enige die later op moest komen en zij heeft de mooiste stem en deed het “sereen” zoals Colet dat noemde! Jupiter, die ik pas de laatste week wierf! en Mars waren beiden geweldig leuk. We hadden een “donderplaat” die door de regisseur werd bediend en telkens zijn geluid deed horen wanneer Jupiter ging spreken, bepaald indrukwekkend – ik zal zien nog enige krantenverslagen te krijgen voor jullie – De hoofdredacteur van het A.I.D. was zo verrukt van Thea’s lezing dat hij er een groot verslag van schreef en haar achteraf verzocht hem in z’n geheel in de krant te mogen afdrukken. Thea stemde toe op voorwaarde van een honorarium om de kosten van deze avond te drukken, die omstreeks ƒ 80.- zullen bedragen. Gelukkig heeft de intekenlijst die voor deze avond onder de leden rondging een dikke ƒ40.- opgebracht! – De volgende dag kregen we een brief van 2 heren om te bedanken [3] voor de interessante prettige avond – Daar de man van de krant voór het toneelstuk was weggegaan, kwam daarover niets in de krant – 2 dagen later sprak ik Colet, die daarover niet tevreden was – ik ried haar aan zelf wat te schrijven omdat ik er genoeg van had en zond haar het manuscript, waaruit ze een verhaal van 2 kolommen maakte, dat de krant helemaal opnam. Ze stuurde het me geschreven en ik was wanhopig omdat al m’n lust voor het overtikken nog niet was teruggekeerd! Gelukkig kon het op Hok’s kantoor gebeuren. Dit zijn al zo enige wederwaardigheden omtrent de onvergetelijke propaganda- avond, die onze Vereniging in één slag bekendmaakte. – Toen ik bij Colet kwam en ze me aansprak over het verslag in de krant, hoorde ik van haar dat de familie Waterman 4 dagen in Bandoeng was en dat ze op Isola  logeerden – ik meteen naar de telefoon en daar had ik Willie, enig nog net diezelfde stem – hij vroeg ons ’s avonds te komen en zo maakten we kennis met zijn vrouw Jennie en Frank – een verbazend aardig gezin – we zaten bijzonder genoeglijk bij elkaar in de mooiste kamer van Berrety’s huis en dronken thee. Zijn vrouw is van ’t model van Liesje maar meer uitgesproken Joods met haar als zus Aleid – Willy vroeg van wie ik wist dat ze hier waren en het bleek pijnlijk dat ik Colet noemde – hij wil niet met haar te maken hebben, heel vreemd want de kinderen gingen bij haar op bezoek – op een handige manier wist zijn vrouw snel op een ander chapiter over te gaan. Ik was verbaasd dat Willy geen baard meer had, maar die bleek hij al 10 jaar geleden te hebben afgeschoren. Hij is helemaal grijs, maar overigens nog jong en charmant. Hij was verrukt van Indië, vond het hier helemaal niet warm en had al een stuk grond laten uitzoeken voor een huis voor z’n oude dag. Hoe vind je dat ze de kinderen meenamen om daár te studeren. Deze waren overigens enthousiast en vol verwachting. Toen ze bij jullie aten, wisten ze toen al dat ze naar Australië gingen? Ze gaan in Sydney wonen. Onze logee was zo nieuwsgierig naar ze dat zij beslist mee wilde naar de trein toen ik ze nog even ging begroeten – ze hebben een snoezig meisje van 4 jaar dat ik heel grappig bij Nora Zwiebel gezien had, waar ze die dagen logeerde zonder dat ik idee had, dat het kind van hén was. Willy beweerde dat ik niets ouder was geworden in die 15 jaar, toén was ik 17!!, enigszins sterk, maar toch aardig! – Onze logee was zaterdag en zondag naar Djokja om de Boroboedoer te bekijken. – Hok lag de hele zondag onder de auto en ik zat heerlijk lui te lezen. Miss Crespin had eerst ons uitgenodigd met haar in Homann te gaan eten, maar toen het zover was, was ze het “vergeten” en kocht liever een krokodillentas! [4]

Haar laatste avond ging Hok naar een lezing en ik met Thea naar de receptie van de resident als bestuur van Vrouwenbelangen. Zij was alleen thuis met Mamma, die nl. plotseling de vorige dag was verschenen, hoewel ik had geschreven dat de logeerkamer bezet was. Mamma sliep in de kinderspeelkamer en de kinderen zijn erg blij met haar. Zij en Miss Crespin konden elkaar absoluut niet verstaan, hoogst komisch – ze wandelden samen en hadden veel pret, Mamma voelde zich echt gastvrouw en genoot van deze gast! – Tegenover het huis van Ho in Batavia is een soort blijvende kermis gekomen, elke nacht muziek zodat Mamma er vandoor is gegaan – ze zal nog wel wat blijven. Ik hoef geen eten te bedenken, erg gemakkelijk! –Gistermorgen vertrok Irene Crespin, ze zoende me vreselijk hartelijk – Engels te spreken kon me niet meer schelen, heel prettig, we moesten van Maleis in ’t Engels en terug en weer in ’t Hollands vertalen, fraai was het niet maar ik vond het prettig dat ik over m’n schroom heen was. Hok spreekt het, hoewel langzaam, heel goed – ik heb te weinig woordenkennis – ’t is maar goed dat ze niet 3 weken bij ons was, want deze week was ons net voldoende. – Hok is nu naar de Rotary, waarvoor hij is gevraagd, een grote onderscheiding want het is “het” elitegezelschap! – Elke donderdagavond Rotary, vrijdags Loge. Ik ben benieuwd hoe het zal gaan.  Gisteravond had ik Vivos. Ze hadden eerst niets in de notulen willen zeggen op speciaal verzoek van 3 leden van wat ik gezegd heb, maar daar ik het er niet mee eens was, is het vrij behoorlijk opgenomen. Een paar hadden gedreigd dat ze weer wat zouden zeggen wanneer het erin kwam, maar dat was voor mij geen reden om m’n eis te laten varen – en ik wist wie ik voór had, nl. Irene, die graag stookt maar toch in de vergadering haar mond wel zou houden – en daarin kreeg ik gelijk. De belanghebbende, degene op wie ik de aanmerking gemaakt heb, kijkt me niet meer aan, maar ik heb wel gemerkt dat ik er niet scheel om word aangekeken door de anderen. – Gister een lezing op Vivos over de geestelijke en morele herbewapening, kortweg “Opbouw” en inderdaad werd ik er weer enthousiast voor en raakt het dezelfde snaar in me als indertijd de Vrouwenkruistocht gedachten, die gaan precies in dezelfde richting: je moet alleen die ideeën niet door een Houseparty mens naar voren horen brengen, dan word je misselijk – op Vivos was de ontvangst nogal cynisch, zoals de mensen over ’t algemeen ertegenover staan, waarover Emma ook erg furieus is, – degene die bij ons de lezing hield is iemand die heel wat in de melk te brokkelen heeft, ze is ook lid van de Vrouwenbelangen – ik ga eens met haar praten. – Nog even dit: voon de “rechten en plichten” in ’t toneelstuk namen we een verguld en een verzilverd blok van verschillende grootte – heel goed stond dat. – Moet het manuscript terug aan Beeps?

[Randje pag. 1]

De kinderen kwamen wel enigszins tekort in deze drukke tijden, maar nu ga ik weer gewoon prettig leven! Dag omhelsd! Eida – 

De kinderen moeten nodig nieuwe kleren hebben – ik schrijf maar alvast of je bij de uitverkoop na de zomer, jurkjes en pakken wilt kopen. Van die jurkjes uit de

[Randje pag. 4]

Bijenkorf heeft Lisa nog dagelijks plezier, die van 80 cent e.d. Maar misschien krijg ik de geest en maak zelf wat! Dag omhelsd Eida.

[Randje pag. 3]

Dank voor het enige kiekje - schattig dat je me naar Batavia wilt laten gaan. Inderdaad was ik het van plan, maar het begrootte me zeer omdat we zoveel van de bank moeten halen!! Em hoopt er ook op. – De proloog gaarne terug.