EIDA

5 mei 1939

Dierbaren –

Zeer verheugd met jullie instemming met m’n woorden in de Vivos. Je weet intussen dat ze veel stof deden opwaaien, maar de gemoederen schijnen weer tot rust te zijn gekomen. Alleen hebben enigen het erg “zielig” voor de spreekster gevonden omdat ze van zoiets enkele slapeloze nachten heeft. Inderdaad zal dat reden zijn van het protest van haar man, want hij draagt daar mede de last van! Overigens groette hij ons op de Kunstkring extra vriendelijk. Ze denken nl. dat wij menen dat zij ons niet als hun gelijken beschouwen!! Je hebt grappige gedachten op deze aardbodem! Deze maand zal op Vivos over geestelijke en morele herbewapening worden gesproken, misschien zal dat chapiter dan nog eens ter sprake komen, niet waarschijnlijk overigens, want de mensen zijn doodsbang over zoiets te spreken, alleen Thea Hermans en ik vinden het prettiger wanneer iemand haar mening in je gezicht zegt dan met anderen achter je rug erover praat. Dat is wat wij beiden op Vivos tegen hebben. Je moest ons samen meemaken. Uitgepraat zijn wij helemaal nooit! We zijn een pracht combinatie in Vivos en Vrouwenbelangen. – De voorbereidingen van onze propaganda avond zijn enorm vele, stel je voor dat ik nog niet eens een Mars heb en over 10 dagen is de uitvoering – Ook een Vesta ontbrak me tot op heden maar ik denk dat ik daar nu mee klaar kom. Ik speelde die rol tot nu toe zelf, maar wil er liever af omdat ik die avond de gasten moet ontvangen en vooral: nieuwe leden moet werven. Ik schreef jullie dat Heyligers de regie had genomen, maar dat genoegen is weer voorbij, want de man moest op tournee, sinds heden dus geen regisseur meer. Ik heb zelf alle kostuums bij elkaar gezocht voor de Goden en morgen koop ik met een ander al het goed, want we zochten de kleuren bij elkaar en willen alles ineens kopen. Eerst zal een classicus, leraar v. h. Chr. Lyceum ons nog voordoen hoe naar zijn idee zo’n kostuum als van Hera b.v. in elkaar zit. Overigens geloof ik dat wij dat zelf beter kunnen nabootsen dan een man, maar hij bood het aan. Wie weet geeft hij nog een nieuwe kijk op de zaak! – Ik was juist zo blij met Heyligers, hij bracht er echt leven in, want zo’n spreekstuk is moeilijk interessant te maken voor de toeschouwer! – Ik maakte net de teksten voor de uitnodigingskaarten en de programma’s. – Ik loop de hele stad af voor een muzieknummertje, wat tot heden mislukte. Verder hebben we in de pauze een kleine boekententoonstelling. Verder ben ik bezig aan een lijst van alle genodigden en ook begon ik aan een proloog voor het toneelstuk om de Goden bij het publiek te introduceren. Het liefst zou ik die proloog zelf voordragen – als epiloog kunnen we misschien dat stukje nemen dat je Tante Masje voorlas! Je ziet er is nog veel te doen. – Intussen dromen we in het Engels vanwege Hok’s collega die mij heel goed bevalt. We haalden haar zondag van de trein, [2] die een half uur te laat aankwam, welke tijd wij benutten om samen Engels te converseren als voóroefening. Hok had gezegd dat ze erg onverstaanbaar mompelde, maar dat valt gelukkig ook mee – ze is erg vrolijk en mag graag lachen – Ze at dinsdag bij ons – ik zat in doodsangst!!, maar Hok converseerde reusachtig en we hadden er nog een gast bij die zeer conversabel is – Vanmiddag kocht ik met haar een jurk en tuinschoenen – de conversatie gaat me al wat beter af – Hok wil haar nu in huis nemen voor mijn Engels!! Maar het vermoeit geweldig een logee; van Julie was ik al bekaf en wat zal dat worden van iemand met wie de conversatie moeilijk gaat en dan met de kinderen is het ook moeilijk, ze begrijpen elkaar helemaal niet, maar nuttig zou het zeker zijn. – Onze Lisa heeft opeens koorts, sinds die keer bij jullie in september, kwam het niet meer voor! Overigens is ze nu heel wat gemakkelijker dan toen, ze ligt in bed met boekjes en een klein pianootje –ik denk 5-daagse – ze heeft een gloeiend heet hoofd, maar verder niets, enfin, ze slaapt veel, dat is prettig. – Onze kokki had een kind van 1½ jaar en dat overleed gister, vreselijk naar. Het is het 4e kind dat ze verliest, ze heeft er geen over. Het had een heel erg vergrote lever, en avitaminose . Het kon nog steeds niet lopen. Maar de verhalen van die mensen zijn zó verward dat je er niets van snapt, tenslotte stuurde ik haar naar onze vriend Linn, die dat constateerde, maar het was al te laat. Tweemaal stuurde ik haar naar de polikliniek deze maand, maar daar is de ernst er blijkbaar niet van ingezien. Treurig is ’t in elk geval. – Miss Crespin is gestuurd door de Australische regering. Ze schijnt elk jaar zich naar een ander land te laten afvaardigen. – Morgen is Anneke jarig en als deze brief komt, vertrekt de Columbia al haast – het spijt me dat ik dat eerste feit verzuimde tijdig te gedenken. Ik zal hopelijk over een tijdje een avond vinden voor een brief. Hoe is het adres eigenlijk in Curaçao? – Zeg Mam, heb je Prikkebeen eigenlijk nog? Zouden wij het mogen hebben? Axel is er een en al belangstelling voor – het wordt hier nl. opgevoerd voor de kinderen, naar ik hoor met andere woorden. – Ik zei hem dat het prettiger was het boekje te lezen dan de operette te zien en zei hem [3] dat ik jullie het boek zou vragen – waarop Axel: “Waarom vraag je alles aan Omie, dan houdt Omie niets over!!” Je ziet de gedachte van het “oude korset en bruine hoedje” leeft ook in hém!! Het is echt een aardige jongen, maar dat wist je trouwens al. Nu Lisa ziek is, slooft hij zich voor haar uit, ze roept hem steeds allerlei te halen, hij laat haar drinken en loopt heen en weer – hij vraagt steeds hoe het komt dat het kind van de kokki doodging. Ik zei hem dat het ziek was geweest en nu heb ik idee dat hij het onbehagelijk vindt dat Lisa nu ziek is en een verband legt. Ik zal het hem morgen duidelijker proberen te maken. – Zijn dierbaar leesboek is “het menselijk lichaam”, leerboek van de 1e klas Gym, trouwens Lisa vindt dat ook prachtig. Axel wilde nauwkeurig weten hoe de “gro-báh” gemaakt wordt – ik legde het hem zo goed mogelijk uit. [4] Enig dat Anneke nog zo’n contact had met Annetje Cohen en ook naar Max ging. Prettig om die contacten aan te houden. – We genoten nog een avond van Miss Riboet, haar cabaret is werkelijk de moeite waard.

Dag dierbaren weest omhelsd allemaal en Anneke in ’t bijzonder om haar een goede reis te wensen met Juffrouw en kroost en jullie in ’t bijzonder om jullie een ”slamat tinggal” te wensen na al deze heerlijke maanden van samenzijn. Omhelsd.

Eida. [5]

HOK

G. Ik ben volkomen de tel kwijt, hoeveel keren ik het vliegtuig zonder een brief heb laten gaan. Dit komt van de drukte in verband met de herleefde publicatie lust. Voortaan schrijf ik Engels. Palembang was warm, maar Batavia nog erger, zodat ik het er koel vond, toen ik van Palembang terugkwam. Miss Crespin toont hier meer interesse dan te Palembang; zij komt de volgende week bij mij werken, zodat ik dan een beter inzicht zal krijgen in haar kunde. Gelukkig dat zij zin heeft voor humor, hetgeen veel vergoedt. Eidje spreekt al aardig Engels. Vanmiddag ging zij met Mej. Crespin winkelen. We vroegen haar ook te eten op een avond en apprecieerden het zeer dat de gast heel veel moeite deed om het gesprek vlottend te houden. Hetgeen heel moeilijk was, daar we nog niet aan de Australische klanken gewend zijn. Zij spreken lady als lidy uit; favourable als fiverable. Op kantoor is er nog een andere Australische gast, die zich voornamelijk met de vulkanologie bemoeit. – In Palembang waren we gast van de “NKPM”. Erg royaal, maar ook erg druk omdat wij op parties en entertainments moesten verschijnen. De dames waren in avondtoilet en wij in hemdsmouwen. Dat schijnt daar de gewoonte te zijn. Amerikaans en erg merkwaardig.  [6] Anneke wens ik hierbij (1) een prettige verjaardag, en (2) een aangename en voorspoedige reis en een prettig weerzien van haar heergemaal. Van onze Koningin zegt men dat zij naar haar zetel schrijdt; van een hoogste oom op één na , dat hij een heergemaal is. Ik wens haar ook een prettig verblijf in Curaçao, en een leuke vriendenkring.

Dag Hok.