EIDA

31 okt.’38.

Geliefden –

Wat zùllen jullie verheugd zijn over het bericht dat jullie alweér een dochter over krijgen. Een onverwachte prettige verrassing! Bij diverse familieleden is het “alle hens aan dek” om de familie goed uitgerust te laten vertrekken! Voor Houw en Fanny verzonden we net 9 koffers en kisten, zodat onze goedang[1] nu heel wat overzichtelijker is. Voor Anneke had ik nog een paar dingen, maar hoofdzakelijk had ik alles al aan Dien meegegeven. Gelukkig dat Anneke niet alles van Dien direct terug wil hebben, het zou zo onmogelijk zijn voor Dien, die half januari alweer vertrekt. Draagt de klein Joke van Dien eigenlijk dat beeldige roze mantel en slobbroek-mutsje, die jij maakte, Mam? Het zal nu mooi voor Tineke zijn, al is die heel wat forser als ònze dochter. – Wat doen  jullie nu met het huis? – De hele boel weer ómgooien? Geen kleinigheid! Fijn voor Juffr. Harting dat ze weer werk krijgt! Ze stuurde met Lisa’s verjaardag zo’n aardige briefkaart met “Rijden, rijden, rijden in een wagentje” erop met een aardig plaatje. Wij gedenken haar nog steeds met liefde. Moet je meemaken hoe je hiér “geholpen” wordt. Momenteel heb ik een baboe om van uit je vel te springen – het is om te lachen voor jullie want ze gaat álles strijken wat ze maar ziet waar jullie mij vroeger van betichtten ten opzichte van m’n jurken! Maar deze is nog een graadje erger – Hok heeft 1 nacht een hempje gedragen – de volgende morgen is het onvindbaar en dan komt het gestreken terug, dito met mijn nachtjaponnen en alles van de kinderen. – Het gevolg in ‘t begin was dat ze nooit klaar kwam. Morgen krijg ik een ander, ik verheug me enorm! Deze dame heeft me ook flink door m’n etenswaren heen geholpen! M’n voorraadkast had ik niet op slot tot vóór 2 weken – op een gegeven dag merkte ik dat de boel erg snel slonk, suiker, thee, rijst, boter, eieren e.d. Alle bedienden doen mee. Hoe meér bedienden hoe meer ze je bekletsen en achter je rug stiekem en oneerlijk doen, als een stel stoute kinderen. Ze nemen wat ze krijgen kunnen en luieren als ze de kans krijgen. Ik ben er nu een paar keer onverwachts achtergekomen. Vanmiddag wilden ze [2] net m’n pudding onder elkaar verdelen en schrokken erg van me. Met een groots gebaar schonk ik ze de pudding! De baboe wilde een keer toen ze dacht dat ik sliep van de sateh eten, van schrik maakte ze een enorme ketjap[2]-vlek in m’n kast. Toen ik de kast op slot had gedaan, maakte ze een gaatje in de zak rijst die ik van de langganan kreeg onder het pennetje waarmee de winkel de zak sluit, in de hoop dat ik niet zou merken dat de zak niet meer vol was. Ontzettend vervelend die dingen, want je wordt zo achterdochtig! Maar morgen ben ik haar kwijt, hoera! – Ik ben deze week met verhoogde energie bezig geweest om loten te verkopen voor de Vrouwenbelangen. Als ik eenmaal zoiets begin, werk ik ervoor of m’n leven ervan afhangt en laat geen kans onbenut, ondertussen werf ik nieuwe leden, ik verkocht 50 loten van de 200. We hebben ongeveer 40 prijzen bij elkaar. Morgenavond is er trekking en ik ben erg dankbaar dat het dan voorbij is, want “het zit me tot hièr”. Ik kan geen mens zien of ik denk aan m’n loten! We hebben niets hoeven te kopen voor de loterijprijzen, alles van leden gekregen, erg leuk dus. – Hoe is het met het toneelstuk anti Romme afgelopen? We zijn hier wel precies een jaar achter en vooral nu het voorontwerp door de Hoge Raad is afgestemd. – Heel veel denk voor de vlotte betaling van de zandbak! Het geld kwam juist op tijd om ons van geldnood te redden! Ik had al min zóveel, ik tastte al in de kas van de loterijgelden. En diezelfde dag kwam de quaestrix van Vivos met ƒ 5.- brengen, omdat ik voor de Vivos avond meer dan ƒ 10.- had uitgegeven voor die 30 mensen en ze me eerst maar ƒ 5.- vergoed hadden. Het was een meevaller, want het is de gewoonte niet van Vivos om meer te geven dan ƒ 5.-! Maar de Vivos kas is zo dik dat ze het beter vinden de gastvrouw afdoende te betalen, vooral nu er maar weinig huizen zijn waar 30 mensen in kunnen vergaderen en de kleinere-huizenbewoners altijd maar profiteren en zelf geen moeite en ook geen kosten hebben. – Goed dat jullie Arnold Cohen hebt kunnen en willen steunen, het lijkt me iets ontzettends als je zo in geldnood zit en je geen raad weet waàr het vandaan te halen. Hij heeft dus Henriëtje niet voor de gek gehouden toen hij zei haar niets te kunnen geven. Een prachtig idee om Henriët in contact te brengen met dat clubje solomensen! – Ik moet jullie nog even vertellen “Nie sollst du mich befragen” en omdat jullie je daaraan zo keurig hebt gehouden, moet ik je zeggen dat ik nu al 1 maand lang geen enkele pil heb genomen! Het ging al aardig goed maar nog steeds met behulp van een enkele pil, maar toen kwam m’n angina en ik at 2 weken lang gezeefd licht verteerbaar eten en lag een week lang op bed met veel rust van het gemoed en sindsdien ben ik normaal (1,2,3)[3] hoewel ik zelfs gister nog een uitgebreide rijsttafel at en bijna alles met Hok mee eet. Ik ben erg verrukt en zal nu toch eens gauw aan Van Leggelo schrijven wat ik nog nooit deed.

Dag lieverdjes,

Eida.