EIDA

16 aug.’38.

Lieverdjes –

’t Is alweer woensdag – wat vliegt de tijd – morgen is tante Jenne jarig – ik schreef haar niet eens, kan het alsnog doen – Gister herdachten jullie zeker Oom Johan samen met Tante Trien of samen alleen. Jullie bent nu dus thuis met kleine Eida. En wie weet vertrek je weer naar elders. Enig om het land weer eens te bekijken, er zullen trouwens nog genoeg plekjes zijn waar jullie voor ’t eerst kwamen. Aardig dat Vader telkens oud-leerlingen ontmoet en dat zelfs de G.G. daartoe behoort – er zullen trouwens heel wat grote mannen gevonden worden en vrouwen niet te vergeten (!) op de lijst van kinderen die Vader ooit lesgaf – Ben Telders  ook een Prof. – We zijn erg verlangend naar de foto van de heer van Slogteren. – Van foto gesproken: het lijkt me onbegrijpelijk dat we nooit schreven over de pracht foto die Ton Blom van Vader maakte. Hij is wel zo uitstekend en goed gelijkend, echt of je zó bij ons zit. De kinderen vinden dat ook en nemen jullie via de foto op in de conversatie. We zijn er echt blij mee, heel erg. Toen Anneke hier zondag was, haalde ik jullie oude portretten tevoorschijn die we tot ons verlof aan de muur hadden en toen zagen we pas dat ze helemaal niet meer leken. Óf het dus nodig was dat jullie beiden je opnieuw liet vereeuwigen! – Vanmorgen was ik naar een lezing van Diet Kramer over haar eigen boeken – volgens Anneke is ze een zuster van Rie Kramer . Ze is getrouwd en sinds kort in Bandoeng, een meevaller voor ons. Ze sprak zo prachtig, niet alleen wat betreft inhoud maar ook wat betreft haar taal en woordenkeus – zodat we weer konden constateren hoe mooi het Nederlands is wanneer het goed wordt gebruikt – Anneke kwam zondag plotseling naar beneden gewandeld met haar tweetal voor bezoek aan enige oude kennissen. Hok wilde net met de kinderen naar het vliegveld gaan zodat Menno mooi mee kon. Morgenavond komt ze met haar overbuurvrouw naar de Vivos, waar we een aardige avond verwachten omdat er 3 inleidsters zijn over het onderwerp: waarom moet de vrouw van tegenwoordig bewuster leven dan vroeger nodig was, belicht van de zijde van het gezin, van de politieke kant en de godsdienstige. Het kan belangrijk worden. Er is debat na. Daaraan zal ik helaas niet kunnen meedoen omdat m’n stembanden rust moeten hebben – ik werd vóór een paar dagen zo schor en kon slecht slapen van de kriebelhoest zodat Linn hier kwam en me maar eventjes het zwijgen oplegde. Volkomen zwijgen is natuurlijk onmogelijk in een huishouding met man, kinderen en 4 bedienden, maar ik doe er mijn best voor. Veel van m’n kennissen met wie ik nogal eens telefoneerde weten het al, zodat de telefoon nu maar weinig gebruikt wordt – Hok heeft het druk [2] met de opvoeding van de kinderen ’s middags en met praatjes met vriendinnen en kennissen van me die noodzakelijk toch wat moeten weten – Morgen op de Vivos ga ik met een ander die voor me zal converseren! Het gekke is dat ik helemaal geen dikke keel heb en geen pijn – weer een lichte rand aan de wolk! Het is overigens voor Hok een gouden tijd – niet alleen dat zwijgen goud is, maar ook omdat hij niet wordt tegengesproken en ik heel wat meegaander ben en moet zijn dan gewoonlijk. Het is dus een pracht leerschool voor me en tevens voor hem, zoals alles wat een mens overkomt hem tot lering moet strekken. – We kregen een groot pak uit Palembang met allerlei vermist spul, gelukkig onze messen weer terug al zijn de heften volkomen dof en verkleurd – ik zal opzoeken in mijn huishoudschool schriften hoe ik ze weer goed krijg – ik herinner me wel iets van groene zeep – Enig dat jullie Winschoten ook weer bekeken, zij het met andere ogen als vroeger en ook de baker, wat grappig, een gezond vak moet dat zijn! Veel dank voor de kiekjes die Moeder maakte van de families Cohen en Schepers – Anneke heeft de brief nog niet, want nu ik toch niet praat, ga ik maar niet naar haar toe om niet in de verleiding te komen. Ik hoop de volgende week de schade in te halen! – Zaterdag waren we naar de film van de Return of the Scarlet Pimpernel. Ieder die de vorige zag, vindt deze niets maar ik was er erg verheugd mee en genoot intens en denk nog dagelijks aan die held uit onze meisjesjaren – Ik moet dagelijks stomen met Emser zout  en heb nu mooi de gelegenheid om te lezen en m’n zaken in orde te maken, waarmee ik nog steeds ten achter ben. Met veel instemming las ik het boek van Montessori verder – haar methode om de kinderen te leren schrijven is geniaal, zoals trouwens veel van haar ideeën. Ik ga eens uitgebreid met Axel’s juf praten in hoeverre ze hier haar werkwijze navolgen. Diverse moeders vinden het niet nodig om hun kinderen op een Montessorischool te doen omdat het hun overdreven voorkomt om de kinderen alles zo prettig te maken! Maar het lijkt me dat alles wat je met plezier leert, je veel beter onthoudt – de manier – waaróp is van het hoogste belang (zie Postma en Bruigom, denk ik er altijd bij!). Als ik merk hoe levendig b.v. de Franse Revolutie me voor de geest staat, toen we alles meeleefden met de Rode Pimpernel; terwijl ik, nu ik voor de kinderen een tuintje wil maken waar ze zelf kunnen planten, alles van het begin af weer moet gaan leren en nalezen. – Van Em ook een brief, ze vraagt ons m’n verjaardag te komen vieren in Sitoe Goenoeng, maar Hok en Axel hebben de 27e geen vrij voor Confucius en een verjaardag thuis is ook wel gezellig en Anneke c.s. is ook hier. – We kregen een aardige brief van Juffr. Hartingh en een aparte voor de kinderen, die Hok voorlas, terwijl beiden vol aandacht volgden. Dag! 

Omhelsd Eida.

HOK

[Randje pag. 2]

G. Eida is sinds enige dagen haar stem volkomen kwijt. Ze mag nu zelfs niet eens fluisteren, om de stembanden volkomen rust te geven. Het is natuurlijk erg moeilijk. Axel is reuze lief, maar Lisa maakt er nu en dan wat misbruik van. We krijgen net plotseling visite zodat ik ophouden moet. 

Dag Hok.