HOK

[Logo Rotterdamse Lloyd]        

A/B M.S. Dempo 18/6 ‘37

G. We zijn nu een avond voor Medan. Zoeven waren we in Singapore, waar we een en ander kochten. Ik haalde in Bandoeng mijn trein net op het nippertje. De Whippet bleek nl. een lekke radiator te hebben gekregen, hetgeen ik pas merkte toen ik weg moest om de auto naar de nieuwe eigenaar te brengen. De djongos had nl. het I.M.C. plaatje  wat al te ruw gedemonteerd. Ik moest dus langzaam rijden en om 10 voor 10 was ik bij de koper. Hij zou me toen met zijn auto verder naar het station brengen, maar tot overmaat van ramp wilde dat oude vehikel niet starten. Ik was even voor het vertrek van de trein (10.05) aan het station. Een gejuich steeg er van de wegbrengers op. Ze dachten dat ik zeker te laat zou komen en vroegen mij te berichten, dat de Dempo inderdaad met mij vertrokken was. Dat heb ik dan ook gedaan! – De drukke tijd is nu achter de rug. Wat was er een hoop te beredderen! In Batavia hebben we nog heerlijk samen gedineerd. Ik kon reeds de 15e gaan! – Nu komt een lange vakantie-tijd. De kinderen zijn reuze vervelend. Het wordt misschien wel beter. Het is ook erg warm. Gelukkig is de zee erg kalm. – We zitten met goede vrienden van Dirk aan dezelfde tafel: de familie Fernandes. Nu dag tot in Zürich.

Hok [2]

EIDA

Lieverdjes – 

Wat heerlijk om nu echt onderweg te zijn naar jullie! ’t Is ons nog steeds onbegrijpelijk maar vermoedelijk beseffen we het wanneer we het tropische klimaat achter ons kunnen laten. We komen morgenochtend in Medan en waren vanmorgen in Singapore, waar we een uurtje door de stad toerden. Axel wilde gelukkig liever aan boord blijven, bij Lisa en baboe. Laatstgenoemde is verrukt van Lisa “jij bent mijn engel, hoor toet!!” zijn de weinige Hollandse woorden die zij spreekt. Axel kan ze niet goed aan, zodat wij die af en toe even onder handen moeten nemen, wanneer hij dreigt onopgevoed zich te gedragen; netjes uitgedrukt!! Op ’t ogenblik zitten de kinderen te eten. Ik ga nu maar niet kijken, daar vooral Lisa het nodig vindt niets te eten, wanneer ik erbij ben. De beide kinderjuffrouwen zijn wel geschikt en smeren boterhammen voor de kinderen. Axel zit dan naast een schoolvriendje van hem, zoontje van een Vivos kennis van me. Lisa kon de eerste middag niet goed wennen en huilde in bed nogal. Nu vindt ze ’t best. [3] Dat Hok ze vervelend en lastig vindt, meent hij niets van! – Maar ik moet jullie nog veel vertellen. Onze laatste nacht in Bandoeng werkten we door tot 2 uur ’s nachts, daar er nog zoveel te regelen viel. Toch had ik lang niet alles kunnen doen daar Hok nog in het huis bleef. Na ons vertrek had hij het nog geweldig druk en kwam bijna te laat voor de trein – Voor hem zowel als voor mij waren er veel mensen aan de trein – van de IEVA kreeg ik een pakje voor Axel en een jurkje voor Lisa, heel aardig. De presidente en haar man waren op ’t station, verder veel vrienden en kennissen en collega’s. Hok’s chef was voor hem naar het station gekomen en aan hem dankte hij het ook dat hij de laatste avond in Batavia kon zijn. – Wij logeerden heel plezierig bij Jan en Tine. Tine is als een zuster. Ze denkt aan alles en gaf me veel goede raad. Ze gingen de laatste avond ook mee naar Des Indes, waar Em en Dirk ons op een heel diner foven, reusachtig hè, echt aardig, met ons achten waren we. Houw en Fanny zouden eerst ook komen, maar later bedachten ze zich daar ze Mamma niet alleen thuis konden laten en zij liever niet een nacht van huis ging. – Wij hadden het ook heel gezellig bij Fanny. Mamma staat erg vreemd tegenover de kinderen en bleef uit de buurt, maar Fanny was zo aardig. [4] We waren een paar uur bij Jeanne, die beslist al dikker is geworden en opvallend minder nerveus. Tek Bheng kwam natuurlijk te laat aan de boot, de loopplank was net afgehaald en wij konden nog alleen tegen elkaar roepen. In Buitenzorg dronken we nog thee bij de Pimmen, die me beter bevielen dan de laatste maal en we ontmoetten nog de broer van oom Jaap Aalbers. – Hok werd in Batavia van de trein gehaald door een Tan uit Lampegan en mij. Hij nam ons mee naar een heerlijk Chinees restaurant en ’s avonds aten we in Des Indes. En hier is het eten al even luxueus! We trachten hier matig te zijn. Mamma en Ho kwamen ook nog aan boord. – Onze tafelgenoten zijn zeer beschaafde Joden uit Batavia, we doen ons best onze taal op hun peil te brengen.

Dag! Er is postsluiting.

Eida