EIDA

18 mei 1937

Geliefden –

Ons huis gemeubileerd verhuurd hoe vind je de bof – een vriendin van Riek uit Palembang, die niet tegen het klimaat daar kan, is erg verrukt over dit huis. Ze wil alleen het kantoor tot slaapkamer maken en het bureau in de voorkamer hebben, maar verder neemt ze zelfs Tommy én alle bedienden, dus mooier kon het niet. Wij krijgen ƒ 15.- voor de meubels, eerst zou het ƒ 20.- zijn, maar daar wij het veiliger vinden wanneer het huurcontract helemaal op die ander is overgeschreven, moest opeens de huur ƒ 5.- omhoog – ik doe het overigens alleen op voorwaarde dat we dan de halve maand dat het huis leeg staat niet hoeven te betalen. – Dit was de boodschap die me bij thuiskomst uit Batavia wachtte, een prettige dus! En ik heb het daar echt dol gehad. Hok is niet meegegaan, erg jammer, maar hij beloofde in elk geval de vóóravond van ons vertrek in Batavia te zullen komen. – Thijs bracht ons ’s morgens de 13e mei keurig op tijd in Priok – ik zat al een half uur op springen, wilde om half 7 gaan, maar Thijs zei dat het niet nodig was en hij bleek [2] gelijk te hebben, want de boot was nog een eind vóór de hoek toen we daar al stonden. We woven hardnekkig naar een dame in ’t blauw met een baby op de arm, maar vonden het al vreemd dat ze niet naast Dirk stond, want die man was niet lang genoeg voor Dirk. Natuurlijk is het Em niet geweest – ze was achterop gaan staan in de 3e klas, maar daar zochten we haar niet. Overigens had ze wél een blauwe jurk aan, maar we ontdekten haar pas toen we Dirk zagen verschijnen. Later kwam Marijke met de armpjes wijduit om de beurt op de diverse armen. Aan boord had ik het eerst Dirk te pakken op de loopplank – Anneke ging regelrecht naar boven en vond Em. Ze zag er uitstekend uit en heel slank voor een moeder van een baby van 10 maanden – Marijke was wat witjes van de warmte, die enorm was op de boot. Maar later in bed bij de familie Vink was ze weer precies het kiekje zoals ze naakt lag met geweldige roze wangetjes. Ze was met ons allemaal erg blij en later had ik reuze pret met haar toen ik gymnastiek met haar deed in het grote logeerbed bij Vink – dat vond ze daverend en ze schaterlachte – een echt dotje, hoor!! Dirk was echt in z’n sas hoewel hij pas om 12 uur klaar was met zijn auto en alle bagage in Batavia te brengen. Hij reed kletsnat en vrolijk meteen naar kantoor om alle mensen te bedanken voor de orchideeënmand. Er stonden een stuk of 6 bloem- [3] stukken, die het huis van Vink opvrolijkten. De familie Vink nam Anneke en mij ook mee – Thijs was al eerder weg naar kantoor en Dirk kwam dus later. Een echt genoeglijk type die Riek Vink – Ze wist precies alles van de meisjes Schepers, zei ze en dat bleek ook. Ze was ook thuis in diverse familieverhoudingen en we voelden ons bij haar direct erg thuis. We hadden eerst Anneke thuisgebracht en Tineke bewonderd, zo’n klein poppetje nog, vergeleken bij de reuzin Marijke. Die weegt zeker meer als Lisa, een beetje overdreven misschien, maar ik vond haar een enorm zware baby, haast niet te houden als ze gaat spartelen. Em beloofde aan Lisa al haar warme broekjes en manteltjes. Ik had een vast idee dat Lisa erin zou kunnen. Maar de laatste tijd gaat Lisa opeens ook groeien in alle richtingen in de dikte en in de lengte. – Toen ik naar Batavia ging was Axel ziek en hij was het nóg toen ik terugkwam – gelukkig bleek het 5-daagse hoewel de dokter een kans op tyfus gaf – dat zou wat geweest zijn! Enfin, de volgende week dinsdag worden we allemaal ingeënt, d.w.z. Lisa is nog te klein – Riek Vink vroeg me ook te [4] eten en ’s middags kon ik bij Em rusten, daar Dirk naar kantoor ging, een bof! We zijn vrij aardig bijgepraat en ’t was enig om Em als moeder mee te maken – ze is net zo gek op Marijke als ik op Lisa! Dat zou trouwens een mooi stel zijn samen, allebei dol op een mopje! – Geweldig braaf is die Marijke, waár je haar ook legt, ze vindt alles best, een voorbeeld van deugdzaamheid! ’s Avonds aten we allemaal samen bij Anneke en Thijs – Em en ik waren erg moe, maar dankzij een lekkere Tokayer kikkerden we op! Ik had de nacht ervóór ook vrij slecht geslapen, doordat Wytje steeds snikte van de buikpijn tot ik hem weer meewarig had toegesproken, dan sliep hij weer wat. – Anneke had zich uitgesloofd met een lekkere taart met welkom en we hadden veel pret, op een gegevens ogenblik zelfs allemaal de slappe lach, waaruit we ons met moeite konden bevrijden. – De volgende morgen ontbeet ik gezellig met Anneke, die me niet veel gezien had, daarna reed de auto van Vink voor, en haalde ik Em. Ondertussen huurde ik nog een zeebaboe, het oude mensje dat Anneke al voor me besproken had, ze lijkt me heel pittig en vlot! – Verder belde Tine me nog op, en had ik een gezellig gesprek met haar – er was geen tijd geweest om nog naar haar toe te gaan! – Wel bedankt voor de heerlijke chocola die Em ons namens jullie overreikte – stom genoeg liet ik hem in Anneke’s ijskast staan – gelukkig dat ik Henk in Palembang nog kon bereiken per vliegpost en zo kreeg ik hem gister. – Henk en Riek logeren zeer gelukkig samen in een hotel – Riek vertrok toen ik

[Randje pag. 4]

terugkwam uit Batavia – ik heb deze laatste maand wel nodig om alles in orde te brengen en dan moet niet elke kamer vol bedden staan! – Vanavond bezoek gehad van een neef van Hok + vrouw, hij lijkt wat op Houw, zeer geanimeerd gedebatteerd.

Dag Eida. [5]

HOK

G. Nog géén maand en … Ons huis is gemeubileerd verhuurd aan een vriendin van Riek. Reuze bof, hetgeen ons ƒ 250.- scheelt. Tommy kan blijven, hoeft dus “zijn” baby niet in een vreemde omgeving ter wereld te brengen. De bedienden worden ook aangehouden. Ik kan ook tot de 16e in huis blijven. Scheelt ons de omgeving van een pension. Zwierzychi heeft me het referaat van Thalmann dd 4/1 ’36 overhandigd. Het pleit is gewonnen. Maar ik voeg er direct aan toe, dat ik me geen illusies maak, dat hij mijn werk nu wél waardeert. Dat blijkt tenslotte uit alles. Enfin, dat is voor na het verlof. Tot zover denk ik niet. – Ik kan waarschijnlijk vóór 16 juni reeds naar Batavia gaan. Dat geeft meer vreugde! Axeltje is weer beter. Lisa is reuze gegroeid en weegt wat meer. Dat kind begint zeer ondeugend te worden en de combinatie met Axel is kostelijk, maar lastig. Vanmiddag was Axel bij haar in bed gekropen; toen ik Axel met een paar tikken in zijn bed joeg, schold Lisa me voor stout uit. Het is moeilijk om niet te lachen. Enfin, ze mogen ook weleens stout zijn, als ze maar binnen de perken blijven. – Moeder, even een boodschapje: zoudt u zo vriendelijk willen zijn per 1 juni ons abonnement op de Haagse Post bij Martinus Nijhoff op te zeggen [EIDA je moet dus vlug zijn!] en hem tevens mijn nieuw adres p/a Dr. M.A. Schepers etc. te melden. Erg bedankt. – Op kantoor een hoop rommel, waardoor vertraging in de afwerking van mijn laatste publicatie, die ik mijn opvolger bij het Tijdschrift zal nalaten. Ik heb nog een reuze hoop te doen. Het moeilijkste zal wel de afscheidsvisites en het verkopen van de Whippet zijn. De Opel wacht in juli op me. Dat is alles voor elkaar, behalve het belastingcarnet.

Dag Hok.