EIDA

13-4-’37.

Geliefden –

Gelijk met jullie brief, een brief van Mevr. van Gilse, verrukt van jullie bezoek aan haar. Jullie hebt dus Em’s boot gezien en volgt nu zeker weer de hele reis met vlaggetjes tot ze in Indië zijn – dan een maand rust en dan kunnen jullie de teruggaande route weer volgen! Jullie schreef nooit of Em en Dirk in R’dam aan boord gingen of naar Marseille gingen – wij en Anneke veronderstellen het eerste. Zij zijn dus al weg als je dit krijgt en dan is het weer een grote troost te bedenken dat jullie hen na 5 jaar zeker terugziet en dat Em het toch maar fijn heeft bij Dirk, Marijke en de rest en dat jullie zo heerlijk lang van je kleinkind, het jongste hebt kunnen genieten. Het is beslist waar dat je meer van elkaar geniet in zo’n verlof, als wanneer je elkaar geregeld zou zien! Overigens moet ik het nog ondervinden! – Maar jullie ieder een extra kus hierbij • •. Wat zalig zo’n semi-luxe hut, fijn dat ze die kregen – Enig dat Loutje in het 7-tal is gekozen, dol gewoon naar de Olympische spelen! Feliciteer hem van me! Het stel zal nog wel veel bij jullie aankomen, voor beide zijden blijft er dus toch familiegezelligheid! – Dank voor jullie goede wensen met onze herinneringsdagen, die ik ook Anneke zond – Op onze [2] trouwdag krijg ik van Hok de bestelling van de Opel! Hok wil nog extra leerbekleding nemen omdat dat altijd goed blijft – Jammer dat de eerste kiekjes met Tineke mislukten zoals Thijs vertelde – de laatste tijd correspondeerde ik druk met Anneke over Persephone[1]! Ik schreef jullie al dat ik haar ging voorstellen zaterdag op de Vivos, maar ik moet ook iets zeggen of doen om het publiek aan het verstand te brengen te brengen wie ik voorstel. Anneke gaf me de raad om een lentedans te doen “de vrolijke landman”. Ik ben benieuwd wat mijn partner ervan vindt, die Persephone in de onderwereld zal uitbeelden met fakkel en granaatappel! Een leuk idee, vind je niet, Paatje, maar de uitvoering zal niet zo eenvoudig zijn. Het kwam zo goed uit omdat ik een zwarte en witte peplos[2] had. Mijn witte kleed zet ik af met blauw van korenbloemen, ’t is trouwens al klaar – vanmorgen door de naaister gedaan en door mijn haar ook een blauwe band; wat ik blauw heb, neemt zij van zwart git – ik krijg allerlei bloemen te leen, namaak voor ’t hoofd en in de hand neem ik echte! In Mieders zal ik me zo voor jullie opmaken!! – Van opmaken gesproken: zondagmiddag was ik op een thee in Hotel Homann, ten bate van de blinden. – Hok bleef thuis werken [3] en was het oppertoezicht van de kinderen. De djongos gaf het stel te eten en bracht ze naar bed! Hij is reuze handig en voor één keertje dorst ik het wel te doen. Het lukte dan ook uitstekend. We waren met ons drieën op de thee, die eigenlijk als “dansant” bedoeld was. Maar wij waren 2 vrouwen met 1 man, die niet graag danste dus keken we toe tot er sneeuwbaldans kwam, die een ieder dwong bij elke keer dat er gefloten werd, een nieuwe partner uit het publiek te zoeken. Het geheel was heel amusant, op een gegeven moment dansten de meesten met een hun volkomen onbekende. – Van Jeanne gister een zeer plezierige brief tot ons genoegen – tijdens haar verblijf bij ons, heb ik nogal veel met haar gepraat en diverse raadgevingen aan de hand gedaan. Ze heeft een erg prettige tijd bij ons gehad, schrijft ze. – Op ’t ogenblik zijn Riek en Henkje hier – Ze blijven tot de 22e – Henkje vindt het hier erg vreemd en is doodsbenauwd wanneer Riek een minuut de kamer uitgaat. Gelukkig doet hij alleen overdag zo, want naar bed gaat hij graag en slaapt direct net als onze kinderen. Lisa vindt het nodig om ’s avonds even een deuntje te huilen als Henkje naast haar naar bed gaat en [4] niet haar teerbeminde “Aatje”! – Axel is weer naar school gegaan gister tot zijn genoegen. Hij neemt net als Hok afscheid – geeft ons allemaal een kusje, ook Riek en Henkje nu, welke laatste het doodgriezelig vindt, evenals de nachtkus van Lisa! Axel bracht gister 4 schilderijen mee naar huis voorstellende “een bootje”, “bloemen met een boom”, “sterren boven bergen” en nog “gras met bloemen” welke laatste zeer duidelijk zijn eigen werk was!! Op vochtig papier schilderen ze met verf zodat het wat doorvloeit[3] – de juffrouw heeft nogal geholpen en mijns inziens konden ze de kinderen beter dingen laten doen, die ze alleen kunnen. Maar enfin, nog maar één maand. – Met de naaierij ben ik enorm opgeschoten, 6 dagen de naaister, die veel deed. Anneke schreef me dat ik voor mezelf geen warme pyjama’s moest maken, dat er in Den Haag veel keus is in jullie kleerkast! Dat valt mee, want het knippen door mij neemt nogal tijd omdat ik geen patronen heb meestal en hard moet piekeren; het went trouwens wel, vanmorgen knipte ik even een flanellen jurkje voor Lisa, in een kwartiertje, terwijl 4 kinderen om me heen draafden! – De “schilderijen” heeft Axel zorgvuldig opgerold en ingepakt om aan Opa en Oma

[Randje pag. 4]

te laten zien. Hij wordt echt levendig tegenwoordig, zeer conversabel en vol verhalen. En kan Hok ook plagen, zoals die het hém doet!

Dag Eida. [5]

HOK

G. Over ..[4] weken gaan we al. Wat snel al! En helaas wat een werk moet er niet nog verzet worden. Maar luilekkerland is de rijstepap wel waard. Ik besef eigenlijk nog niet wat er nog alles gedaan moet worden. – Wat een leuke berichten over de Remptjes. Aardige kinderen. – De Opel wordt gauw besteld. Het besluit is moeilijk te nemen. – Axeltje leeft met zijn gedachten al bij Opa en Oma. Alles moet hij meenemen om het u te tonen. Axel kan al zo leuk bomen en fantaseren. Lisa is nog steeds een dotje.

Dag Hok.