EIDA

12-1-’37.

Geliefden –

 We lazen 2 dagen geleden dat Mieke’s man al gestorven is – Ze wist het zelf zeker al dat het gauw komen moest, maar toch een slag voor haar nu zij ten tweede male weduwe is geworden en juist in deze blijde feestelijke dagen. Ik zal haar dadelijk ook schrijven. – Om jullie er niet weer zo bekaaid te laten af komen als de vorige maal begin ik de brief nu ’s morgens maar vast. Lisaatje is net weer wakker en in de box en Axel bij Beatrijs, wat hij nog maar kort kan doen daar zij over 5 dagen al uit het huis gaan en over 1½ maand uit Bandoeng. Lisa is deze feestdagen weer helemaal aan de box gewend geraakt. Wij waren de hele dag meestal weg en namen haar zelden mee. We hebben heerlijk gefeest, geweldig geslaagd. Het begon met de tableaus waarvoor ik voor Hok nog een plaatsje bemachtigde, echt fijn. Baukje kreeg er langs andere weg ook één en Julie ook. Zo gingen zij met z’n drietjes. Ik ben pas om 10 uur gegaan daar ik m’n nieuwe avondjurk op m’n gemak moest aantrekken en wachten tot Axel sliep, op het veldbed op onze kamer. Baukje sliep op zìjn bed. Bovendien had ik het geheel al 2 maal meegemaakt en was wel aan wat rust toe na de generale repetitie van ’t Openluchtspel ’s morgens en m’n 4 uur durende permanent van ’s middags, dan deze uitvoering ’s avonds met bal na! We bleven tot 3 uur ’s nachts en amuseerden ons erg goed, Hok ook, alleen Baukje werd door niemand ten dans gevraagd, erg vervelend [2] maar zij is ook geen type voor een feest. Ze is in Bandoeng gebleven voor de tandarts dus haar stemming was begrijpelijkerwijze ook niet geschikt voor een feest! Egbert was de 5e terug gegaan naar Semarang en “zonder Mansje” is ze toch al niet veel mans! – We zagen de volgende morgen schoolkinderen al zaklopen en koekhappen en hoorden de Oranje-cantate, daarna werd er een “Julianabos” geplant van dennenboompjes, uit elke Bandoengse schoolklas 1 afgevaardigde, 600 kinderen plantten ieder 1 boom. Toen er nog over waren mocht Axel er ook één planten – ’s Avonds reden we door de verlichte stad, waarvan veel werk was gemaakt. De volgende middag met Axel naar de Kermis waar het ook stampvol was, zodat de grabbelton al uitverkocht was vóór wij in de tent konden komen. En zaterdag het openluchtspel, “het” geslaagdste van de feestviering. Vierduizend mensen en allemaal verrukt. Na afloop reden we op vrachtauto’s mee in een urenlange optocht. Gelukkig waren wij de kop van de stoet en werden luide toegejuicht. Wij als 3 Drenthsen zaten met 10 kaasdragers uit Alkmaar, die Noord-Holland vertegenwoordigden – Het waren “echte” Jannen, zulke gezellige kerels, we hadden veel pret. ’s Avonds gekostumeerd bal, dat ook erg geanimeerd was. De provincie Limburg werd vertegenwoordigd door de Schutters en om een uur of 11 verscheen de hele troep met trom, waarbij wij ons aansloten. Met z’n allen marcheerden we toen door Homann en Preanger waar de mensen van de dansvloer gedrongen werden en ons toejuichten. Helaas was er ook een champagnebar na 12 uur, waar je de mensen niet op hun voordeligst zag. Hok en ik kunnen er goed tegen. Ik dronk 2 glazen champagne, na 1 glas bier en was zó [3] nuchter als ’t maar kan. Hok dronk veel meer, maar had gelukkig ook geen last. De volgende morgen zwommen we allemaal op Dago en wasten onze zonden af, zoals Hok dat noemde. – Dinsdag verscheen nog plotseling Houw om 2 uur toen ik net naar de kapper wou gaan, voor een begrafenis. Fanny zagen we niet meer – Axel was 2 avonden pas om 9 uur in bed, ook nog een keer door het vuurwerk. Hij heeft ook het Openluchtspel gezien maar was erg onrustig omdat hij zijn Mammie niet zag. Drenthe kwam nl. pas op ’t laatst op. Hij vond me zo prachtig in dat pakje! Hij kon aan tafel z’n ogen niet van me afhouden! Toen ik pas m’n permanent had en het wat wild zat, en ik hem vroeg hoe hij het vond, zei hij Mamma moet kammen. ’t Is een lekker joch, maar tegenwoordig meer dan ondeugend. Vanmiddag hoefde hij niet te slapen, maar zou in de kamer blijven spelen. Daarentegen bleek hij in de tuin gegaan en het strijkijzer aangeschakeld te hebben. Verder had hij alle eierdopjes uit het buffet gehaald. Hij wordt geregeld bars toegesproken omdat hij op een vriendelijk bevel of vermaning niet reageert. Eergister heeft Hok hem onder het eten toen hij weer zanikte en niet dóór at, beetgepakt en in de slaapkamer gezet. Hij moest zichzelf uitkleden en mocht geen kik geven en kreeg geen eten meer. Hij was enorm onder de indruk en de volgende dag toen hij na 3 kwartier weér niet klaar was, moest hij weér naar bed. Het gevolg is dat hij vandaag wél in 3 kwartier klaar was met de rijst en vanavond in 20 minuten 2½ boterham verorberde. Ik was paf! Als hij er maar aan denkt doór te eten, is hij zó klaar, maar hij [4] doet liever andere dingen, kijkt rond en speelt met zijn lepel. – Ik was dolblij maandag dat de feestelijkheden voorbij waren. We moesten elke dag zo vroeg van huis. Op ’t Openluchtspel moest ik om 7 uur zijn. Ik kon net Lisa pap geven, maar op de po zetten erna ging niet meer. Ze is weer geweldig onzindelijk, doet zoveel plassen dat het niet bij te houden is. Poortman gaf haar de 3 injecties en nu een week lang poeders. Ze is heel opgewekt maar wel iets vermagerd, maar dat haalt ze wel weer in. Ze heeft nu alweer een goede eetlust, mag alleen nog geen melk, eieren en vruchten, behalve tomaten en djeroeksap. Meelpap met water smaakt niet erg lekker en nu krijgt ze gezeefde vermicelli met tomatensap ’s avonds daarna beschuit. Van brood houdt ze alleen als ze geweldige honger heeft. Ze houdt meer van hartige dan van zoete dingen. – Gelukgewenst met Dirk’s promotie. Wij hadden het niet gelezen, anderen wél. Ik hoorde de hele trouwerij mooi door de radio. Vooral het stadhuis kwam schitterend door. We konden ons alles zo goed indenken. Erg benieuwd naar jullie verhalen. Hok was er helaas niet bij. – Hoe is ’t mogelijk dat we niet over 16 december schreven. Het was zo’n geslaagd feest met mutsen, toeters, pakjes knippen, een loterijtje, spelletjes, waarbij Elly Linn piano speelde; lampionoptocht door het huis om de regen; en een film tot slot (een getekende), ondertussen heel kleine broodjes en krentenbolletjes. De kinderen waren allemaal even verrukt en ’t feest kostte ons een schijntje; echt geslaagd was het geheel. – Er staat een kiekje in de krant waar ik ook op sta in boerenpak. Jullie krijgen het een en ander.

Dag Eida.

[5]

HOK

12-1-’37.

G. Nu de huwelijksfeesten achter de rug zijn, hebben we de eerste voorbereidingen getroffen voor ons verlof. We hebben nl. proefgereden in een autootje, dat we geschikt achten voor ons verlof. Het is een 4-cilinder “Opel Olympia”: een wagen die helemaal open kan terwijl de zijruiten de tocht toch weren. Het lijkt ons een zeer geschikte auto, ook voor de Hollandse winter. We kunnen hem met inruil van onze Whippet, voor ƒ 1.500 aan de fabriek in Rüsselheim halen. Moeder, zoudt u Dirk kunnen vragen, hoeveel we in Holland voor dezelfde auto zouden moeten betalen. Volgens de verkoper hier zou zo’n type ƒ 1.525.- in Holland kosten! Eida is er zeer enthousiast over. – Ons geld schijnt nooit op te kunnen raken, zult u zeggen! Het heeft er inderdaad veel van.

De huwelijksfeesten waren denderend. Zaterdag was er een bal in de Soos. We kwamen er om 4 uur ’s ochtends vandaan. Erg gezellig. De boerenbruiloft, waaraan Eida ook meegedaan heeft was zeer geslaagd. Daarna ging ze met de andere deelnemers in optocht door de stad. – Axeltje heb ik toen meegenomen. Hij vond het geweldig. Natuurlijk erg vermoeiend. Hij kon tijdens de boerenbruiloft niet goed stilzitten. Lisaatje heeft al die tijd thuisgezeten. We hadden onderwijl Baukje Kreiken als logee. Wat is zij ons tegengevallen [EIDA valt mee!!]. Eigenlijk een zielige vrouw, die door haar kinderloosheid erg egocentrisch geworden is. Ik geloof dat wij  haar ook tegengevallen zijn, omdat Eid in die feestdagen weinig interesse in de huishouding heeft gehad. Zij heeft Eid niet eens bedankt voor de logeerpartij.

Mijn verslag heb ik vandaag ingeleverd. Zwierzycki heeft er nog niets van gezegd.

Dag Hok.

[6]

EIDA

Lieve Mam – Ik ben ervan geschrokken dat je mijn verjaarsbrief zó zwaar hebt opgenomen. Ik was zeker uit m’n humeur toen ik schreef – over ’t geheel genomen hebben we ’t heel best samen. Deze feestdagen hebben we weer zo eensgezind gevierd als we ’t maar konden wensen. Hij werkt niet meer zo hard en is veel soepeler in de omgang dan ooit. Iedereen roept erover hoe goed ik eruit zie, alsof we ons verlof al gehad hadden! En Hok is ook verrukt van m’n permanent en van ons succes bij ’t Openluchtspel en tableaus, en is trots op me, al zegt hij het dan niet. We verheugen ons tezamen erg op ’t verlof en zijn zeer eensgezind. Ik ben extra verliefd op hem geworden doordat hij zaterdag veel succes had bij een ander! Dag omhelsd en een dikke zoen! Eida.