EIDA
Geliefden – Heerlijk dat jullie zulke fijne Kerstdagen en verdere feestdagen had. Anneke is dus weer helemaal goed en nu gaan ze gauw volkomen opknappen in Tirol; wél gelukkig dat ze wachtgeld hebben gekregen. En Oudjaar was ‘t zeker ook genoeglijk bij jullie. December is wel dé maand dat een verlofganger is Holland moet zijn, en dan wij zéker met de extra verjaardagen er nog bij. – We zijn er echt blij om dat alles zich ten goede keerde en Anneke weer lust voelt haar kinderen zelf te verzorgen. – Ik heb al m’n hoop erop gevestigd ook Minah te kunnen krijgen. De familie, die haar afstond is weer familie van Elly Linn. Enig dat Anneke op 22 december Wytje een gedichtje liet voordragen en dat alles versierd was. Jullie hebt nu misschien ook net ons cadeautje ontvangen, hij moet althans 8 januari in Genua aankomen. – Hoe is ’t nu met Papa en Mama van der Laan? – Ik schreef Mies Dommering om te bedanken en meteen te condoleren. – Wat betreft het zindelijk maken van Axel, doen wij het net andersom: wij beloven hem niet [2] een beloning als hij droog is, maar in tegendeel vertelt Hok hem ’s avonds niet van de grote vliegmachine (= tjien tjien) die naar Holland gaat en de groeten brengt van Opa en Oma. Dat vindt hij heel erg, maar ook begrijpelijk en hij is dan weer een week of zo droog tot hij ’t weer vergeten is. Het lukt nu al goed. Wat de kinderwagen betreft, hebben we nog niet besloten, ik wilde liever de auto laten opknappen en de kinderwagen lenen. Julie Chavannes heeft me hem zelf aangeboden, maar ik weet niet of ze er spijt van heeft. – Gelukkig dat Betteke een baby verwacht, dat het toch gelukt is. – Ik ben nog op ’t zelfde dieet, bevalt best. Morgen moet het geval weer onderzocht worden, het zal me benieuwen – Voorlopig doe ik nog niet aan sport, Paatje, want dat doet het zog verminderen en komt de baby helemaal niet ten goede noch mezelf trouwens. Hok heeft pas gister sinds twee hele weken van de “vasten” weer getennist, hij had er spierpijn van! – Wat was dat aardige puntdichtje van Vader op Sinterklaas? – Zondag kwamen Houw en Fanny naar Lisa kijken – Houw had haar nog niet gezien en vindt haar ook precies Axel met een kleine mond! Ik hoop maar dat haar oortjes klein blijven, want die van Axel zijn niets voor een meisje. Het is inderdaad [3] waar dat Chinese vrouwen meestal grote oren hebben, bij Fanny die klein is en alles verder klein heeft, zijn de oren groot, jammer. Terwijl ze bij ons zaten te praten kwam er opeens een hert van de dierentuin binnenwandelen en liep door de eetkamer naar de tuin waar Axel baadde. Grote consternatie en Hok sleepte hem nat en wel naar binnen want het was een mannetje met een gewei, die heel gevaarlijk schijnen te kunnen zijn. Hij sjouwde kalm over alle luiers heen, die afgewaaid waren en ook de oppasser van de dierentuin dorst hem niet zomaar mee te nemen. Hij liet een troepje kerels komen en één waagde het alléén het hert bij de horens te vatten, waarop het kwaad werd en wilde stoten, waarop de anderen toeschoten en het bonden. Het duurde wel haast 2 uur vóór het zaakje was opgeknapt, de hele buurt stond voor het huis. Axel vond het natuurlijk vreselijk voor het hertje en ik vertelde hem maar dat het moe was en nu gedragen moest worden, maar hij vertrouwde het niet erg en wilde het niet uit het oog laten – Vanmorgen hadden we weer wat met hem te stellen. Ik was zo stom geweest om hem mijn ringen te geven om mee aan tafel te spelen, en ze te vergeten terug te vragen. Na het eten moest hij voor straf in de badkamer omdat hij Truitje gebeten had, wat hij overigens in geen tijden gedaan heeft. Pas na het baden van Lisa merkte ik dat ik ze niet meer had en Axel wist niet meer waar ze waren en ik de hele morgen zoeken! Toen [4] ik hem vroeg of hij ze in de WC gegooid had, zei hij “ja”, en inderdaad haalde Soma ze eruit, Goddank. Hoe vind je; zeker wraakneming omdat ik hem had opgesloten. Al die tijd dat ik zocht, heeft hij geruisloos alleen in een hoekje zitten spelen en wilde me niet aankijken. Hij was even blij als ik toen ze er weer waren, en danste door het huis! Vanavond is er weer een lezing voor de Vereniging van Vrouwenrechten door een man, Meester in de Rechten, Knottenbelt. Thijs kent hem misschien. Hij spreekt ook over de rechtspositie van de vrouw. – Weet je wat ik ineens bedacht heb, dat Oom Izak en Tante Jacq ons niet feliciteerden met Lisa. Het komt zeker doordat ik hun nooit antwoordde op een vliegbrief van enige jaren geleden. Ik zal maar eens een briefje schrijven als ik wat gevorderd ben met m’n correspondentie. Door al het schrijven dat Dien en ik naar Holland doen, schrijven we elkaar nog hoogstens ééns per maand. We hielden het toch lang vol, maar nu bij haar ook no. 3 komt en zij alles zelf doet, zal ’t er wel helemaal bij inschieten. – Het secretariaat van de IEVA doe ik nog steeds niet weer, ik heb er niet veel lust meer in, vooral ook omdat de waarneemster er veel meer in doorkneed is en de boel nu schitterend loopt. – Irene maakt het goed. Alleen last gehad aan de tepel, maar het kind groeit goed – Lisa komt nu ook weer goed aan, deze week zelfs veel, maar misschien kwam het doordat ze 3 dagen geen ontlasting had gehad en deze pas ná het wegen deponeerde. – Wat naar dat Mieke’s man zo ziek was, is het weer voorbij? – Dag hoor, hoe zal kleinkind no. 5 worden! Weer een blondje!
Dag,
[Randje pag. 4]
omhelsd Eida [5]
HOK
G. Door de feestdagen en -etens heb ik mijn vliegmail enigszins laten lopen. Sinds 24 december ben ik in vaste dienst, de 30e kreeg ik mijn officiële benoeming. Nu hebben we 36 magere maanden voor de boeg, alle jaren die voor pensioen meetellen moeten worden ingekocht. Ik weet nog niet precies hoeveel ik gekort zal worden, maar het zal zo om en bij de 20% zijn. We moeten het maar wat zuiniger aanleggen. Houw schijnt ook vast benoemd te zijn; hij wist het nog wel niet zeker, ik denk dat hij niet durft te informeren. Wij zullen maar hopen, dat ze hem inderdaad goedgekeurd hebben. – Erg fijn, dat Anneke weer opgeknapt is en dat in de feestweek, zodat alles weer genoeglijk heeft kunnen gevierd worden. Thijs zal ook wel blij zijn, dat hun Tirol-plan door kan gaan. We maken al plannen voor ons verlof, waarschijnlijk zullen we gaan “caravanning”, als we tenminste geld hebben. Het verlof valt nog net in de magere maanden. Bedankt voor het aanbod van de kinderwagen. We hebben nog geen beslissing genomen. – Vandaag stuurde ik aan Vader een postwissel van ƒ 100.-, afgezonden in mijn kwaliteit van Secretaris van de Ver. van Ingenieurs en Geologen van de Dienst van de Mijnbouw, met het volgende verzoek: We hebben ons vertrokken Hoofd van de Mijnbouw een postzegelalbum cadeau gedaan. Maar dat was hier niet te krijgen, zodat we het hebben moeten bestellen. Nu hebben we het ex-hoofd verzocht om het album maar zelf af te gaan halen. De firma bij wie het besteld is, is G. Keiser en Zoon, Passage 25, Den Haag. Girono. 4262. De voormalige chef heet: ir. H.J. van Lohuizen. Het album kost ƒ 95.-. Het album heet: Schwaneberger’s Union Permanent-Ausgabe, Klemmfeder Selbstbinder: Europa und Übersee, 6 delen in linnen, no. 282 + 283. Ik schreef Keiser en Zoon, dat hij over het bedrag, nadat het album is afgehaald bij u, kan beschikken. (Vergewis u er zich dus vooraf van). Ik hoop, dat u het doen wil. Hier voor de dank van onze Vereniging (Secr.). – Verder wilde ik Moeder vragen of ze die firma. E.J. Brill, voor 1 band van het Tijdschrift van Aardrijkskundig Genootschap dl 52, al
ƒ 1,10 heeft gestuurd. (Giro 13921). Ik meen dat ik het haar indertijd al verzocht heb. Zo u het nog niet gedaan heeft, gaarne bij deze. Is de film er al, ik hoop dat de kennismaking met Lisa denderend is. Mijn publicatie ijver is nog altijd op gloei- temperatuur. Ik wordt nu ook er voor gehonoreerd, zodat mijn magere maanden nog wel mee zullen vallen.
Dag Hok.