EIDA

2 juli ’35.

Geliefden alle 4 + 2 kleintjes –  Hartelijk welkom in Tirol en een heerlijke tijd samen toegewenst. Dus het is dan toch waar dat jullie elkaar in de armen hebt kunnen sluiten en dagelijks van elkaars aanblik en woorden kunt genieten en er tussen jullie geen brieven meer nodig zijn voorlopig – Wat een zaligheid!

Hoe waren de diverse reizen? We weten nu al dat Wytje één dag zeeziek was, maar dat jullie verder veel genoten, maar van de richting Holland-Tirol horen we dus de volgende brief – Wat zalig die snelle vliegpost, in 10 dagen antwoord is enorm vlug. Maar hoe zal het gaan naar Tirol!? Is de zenuwpijn in het been al over, Mam?, zeker wel. En werkt het gebit al natuurlijk? Wat een jeugdige moeder hebben de Indisch-gasten weer aangetroffen, ’t zal zeker keurig staan. – Is de hittegolf weer snel overgegaan, wat een gewaarwording nog voor je naar het Zuiden vertrekt. – Erg blij dat Van Leggelo zo’n goed advies gaf, inderdaad is mijn bekken gemeten door de Prof. én door de nieuwe dokter Boon. Beiden vonden het gunstig. Intussen weer een onhebbelijke brief van Sp., zonder boven- of onderschrift, wij onthouden ons van enig antwoord. – Annah is weggegaan omdat ze “niet meer wou werken”, afdoende reden!, en na haar versleet ik er alweer 2, en ben bezig aan nr. 3, [2] die gelukkig al wat op peil komt. – De Kreikens zijn in Bandoeng, wilden eerst 2 dagen bij anderen logeren en daarna bij ons komen, maar nu ligt hij ziek, altijd zodra hij in Bandoeng komt, echt vervelend. – Wat ontzettend van Zus Gerdes, had ze geen goede dokter? Hoe is ’t mogelijk dat Jup kon spreken bij het graf, gelukkig maar. – Heb jullie Tante Leidie nog goedendag gezegd. Ik zal even gelukwensen met de kleindochter. – Tine Schepers vroeg de kinderwagen terug te sturen, die ze bij Axel’s geboorte ons leende – we hebben hem al in geen 1½ jaar gebruikt, maar nu moet ze hem netjes terug!, ze zijn nu alweer in de Rode Zee, gezellig dat we toch ook weer wat familie terugkrijgen. Em heeft wel behoefte aan een gezellig iemand, die niet de vrouw van een hooggeplaatste in haar ziet – ik denk wel dat ze dat in Tine kan vinden, als ze wat in elkaars buurt wonen tenminste. – Zaterdag aten we bij Henk en Riek, ze had een keurig maal bereid en Hok zat Henk te plagen omdat Hok eerst mocht nemen en Henk daarbij zorgvuldig toekeek! we hebben altijd veel pret me ze. – Gistermiddag gingen we met Axel naar de Jaarbeurs, waar we alleen maar datgene bezichtigden dat Axel plezier zou doen. Er was in de machinehal heel wat fraais o.a. een [3] echte locomotief, waar je op mocht klimmen en daaromheen een serie auto’s en dan nog “De vlugge 4”[1] in miniatuur waarvan Axel niet was weg te slaan, vooral toen ze daar ook een S.S.[2] filmpje gingen draaien. Overal treinen om je heen, ideaal gewoon! Dan waren er nog vliegmachines, die om de aardbol vlogen bij de PTT. In de kermis was hij met Hok op de draaimolen gezeten op een paard dat ook nog op en neer ging. Hij vond het enig, maar het draaien duurde wel erg lang, ik moest tenminste met m’n rug erheen gaan staan! De IEVA stand gaat wel goed, omwoelde kleerhangers zijn een zeer gewild artikel, waar niet genoeg van is – we hebben een dame gehuurd, die daar de hele dag staat, tot ’s avonds 11 uur liefst, een flink mens hè. – Vanmorgen maakten Axel en ik kennis met de hele familie Buriks, ze waren echt blij met ons, zo grappig, zeker als “stuk chef” van Adri. – Axel en ik bekeken ook een baby van 5 dagen oud, waarvoor Axel heel veel belangstelling aan de dag legde, een prettig idee. Hij vond het vervelend dat hij niet in de wieg kon kijken en stond maar op zijn tenen heen en weer te draaien. – Mientje ter Spill stuurde een grote doos noga van de Groninger kermis, zalig! – We zijn erg verrukt over de “Wordende Cultuur”[4] zeer de moeite waard – Zondag maakten we een wandeling van een paar uur – ik heb er echt behoefte aan om te lopen en was helemaal niet bekaf. Als we naar boven moesten klimmen, reed Axel maar liever op Hok’s rug. – Vanmorgen kreeg ik het officiële stuk af waarin wij voor de IEVA vragen om een Gouvernementsdiploma te mogen uitreiken, als we ’t maar krijgen! We zullen zeker meer leerlingen krijgen, hoewel we niet te klagen hebben, er meldden zich tot nu toe al 22 nieuwe en 7 van verleden jaar, de 40 halen we zeker. – Denk aan onze Tinnen bruiloft op 16 juli![3] – We hadden ook pas Jantje Molière te eten, die vertelde dat hij Anneke en Thijs ook nog had helpen pakken – een enige vlotte jongen. Wisten jullie al dat hij ontslag heeft genomen omdat hij de verantwoordelijkheid van inspecteur niet wou dragen voor “één derde” van het salaris, zeer origineel in deze tijden! – De eerste voorstelling van Cor Ruys is ook achter de rug, “Vorstelijke Emigranten” – Cor maakte de boel altijd ”lolliger” dan nodig is, vorstelijk, was hij niet bepaald, maar we hebben ons uitstekend geamuseerd, al was het alleen maar om het goede toneelspel. Zaterdag, de 4 Müllers, dat het successtuk moet zijn. Henk heeft zich doodgeërgerd, ook omdat het één uur werd, hij wil er niet meer heen. Maar waar krijg je dat, een voorstelling op de 10e rij voor ƒ 0.75!! – Schreef ik al dat Henk en Riek met 1 november op Palembang komen? Misschien kunnen ze nog op Axel passen als de baby moet komen, maar de nieuwe dokter spreekt

[Randje pag. 4]

van 24 oktober; hij kan nooit gelijk hebben overigens, bestaat niet!!

Dag, we zijn erg benieuwd naar al jullie wedervaren.

Eida. [5]

HOK

G. Een zalige tijd wensen we u toe. Geen last meer van knie of gebit, geen hitte- of watergolf, of beide tegelijk, maar een prettig dolce far niente. – We hebben Axel voor het eerst met een kermis kennis laten maken. Hij vond al dat licht, dat rumoer reuze. Samen zijn we paardje gaan rijden in de draaimolen. Toen we erop zaten, kon hij blijkbaar van al het vreemde, het gehobbel en gedraai niet appreciëren, maar daarna vond hij het prachtig. De montagne vossen konden hem niet bekoren, mij ook niet. Ik was al draaierig genoeg van de carrousel. – De meeste tijd brachten we door bij de locomotief, die in één van de hallen opgesteld staat. Daar was hij gek op. – Hij begint nu al te praten, begrijpelijk voor zijn ouders, maar vreemde klanken nog voor anderen. Zijn lievelingsspeelgoed is de driewieler, die hij van Wytje erfde. –

Reyzer is nu hoofd-af. Wat maar goed is. Zijn laatste daad was er een, waardoor alle collega’s van hem vervreemd werden. Namelijk een conduite beoordeling, die voor de betrokkene vernietigend is. Het ergste van het geval is, dat die conduite pas kort voor de neerlegging van zijn dienst werd doorgegeven, dat wil zeggen 6 maanden te laat. Dat werd met opzet gedaan, om geen gelegenheid meer te geven voor protest. Allen noemen die daad lafhartig. Een van de oudere collega’s sprak R. bij zijn vertrek toe. Het waren schone woorden, maar ze waren volkomen uit de duim gezogen. Ik wist al van die conduite af, zodat ik me verbaasd afvroeg, hoe die man, die er ook al van op de hoogte was, zo kon liegen. Het bleek dan ook heel gauw, dat het hier een geval van vleierij betrof, om de beste stukken van de erfenis (in de Dienst) van Reyzer toegewezen te krijgen. En merkwaardig genoeg kreeg die man het ook gedaan. Hem werden functies toegewezen, die volkomen averecht waren. Dingen waarmee hij niets te maken had, daar kreeg hij voor te zorgen, terwijl een ander wiens deel het was, er van af kon blijven. Het was echter zo dwaas, dat bij nuchter nadenken die toestand niet gehandhaafd kon blijven. Nu is dan ook definitief net anders beslist dan Reyzer geadviseerd heeft. – Ik heb nu Reyzer’s kamer gekregen, een prachtige ruime kamer en erg koel. Maar ik heb eerst alles af laten stoffen, om niet geïnfecteerd te worden met Reyzer’s mentaliteit.

Dag Hok.