EIDA

2 april ’35.

Geliefden – Wat een gezellige verrassing op Hok’s verjaardag! We waren net thuis om 2 uur en daar werd het blik met 8 pasteitjes binnengedragen! Wat een sympathie met mijn idee, want ik had juist ook 4 pasteitjes voor het feest laten komen, ongevulde die we zelf met kippenragout vulden! We hebben ze allemaal met smaak verorberd. Vier om twee uur, de volgende 4 na de bioscoop ’s avonds met Zus en Cas, die we tóen pas om half 10 vertelden dat Hok jarig was en die meegingen voor pastei en taart!, en de volgende dag was de rest nog even vers! Veel dank. Jullie andere cadeau was ’s morgens vroeg nog niet klaar, maar ik gaf hem om 6 uur er vast een bon voor en om 2 uur vond hij hem. Ik bestelde hem bij Emiel Buck omdat hij er zelf één had, nog weinig te doen heeft en hier ook wat op kon verdienen. Hij liet een triplex plank bespuiten met aluminium verf en er een houten zwarte rand omheen maken als om een schilderij, zodat de film dan uit echte “schilderijtjes” zal bestaan. Hok houdt zich aanbevolen voor de rest van het geld in zijn tennisspaarpot. – Axel en Tommy en ik befoven [2] hem ’s morgens vroeg al met vele nuttige dingen o.a. een nieuwe badjas voor het nieuwe huis! ’t Is een echte gedistingeerde met beige-grijs en bruin, die hij best op het voorgalerijtje kan dragen. – ’s Morgens moest Hok naar de tandarts en kwam voor die tijd om half 11 een taartje halen en koffie met slagroom, gezellig. Elly Linn en de Bucks waren er ook; maar verder niks geen visite, erg rustig. We brachten Axel vroeg naar bed en gingen Conrad Neidt zien in Jud Süss. Als boek is het veel mooier, en na de Rothschild film valt dit ook tegen. De Rothschilds zijn werkelijk waardige Joden; maar deze Süss niet helemaal. In het boek vond ik het niet vreemd dat hij zich tenslotte laat ophangen maar ik herinner me de reden eigenlijk niet meer en hier in de film was het helemaal niet begrijpelijk, maar net of het erom te doen was dat het bepaald tragisch moest aflopen. – Wat een feestelijk dag, op 19 maart, [3] wat een bloemen en ettelijke azalea’s, hoera!! Wat enig die champagne, wat een boel mensen hebben eraan gedacht, ik ben verstomd over Annie Gerritsen! Wanneer trouwt ze? Het hele Gymnasium is er ook aan te pas gekomen, wat enig. Echt fijn dat ze onze pipa weer eens befeest. Het gekke is dat de huisbaas, die in Tegal[1] zit, maar niks van zich laat horen. Verbeeld je dat hij ’t ons niet geeft, hoewel daar eigenlijk geen reden voor is, daar het al veel maanden heeft leeggestaan. Maar hij laat nu al een week op antwoord wachten, dus dat is niet overdreven enthousiast. Ik had erop gevlast om glasgordijnen over te nemen van Mevr. Chavannes, maar ze wilde dat ik ze op de vendutie kocht, daar ze, volgens háár, daar heel goedkoop zouden gaan. Maar ik had er al een zwaar hoofd in en inderdaad zijn ze erg duur gegaan en heeft de volgende bewoonster van het huis ze gekregen. Daar zit ik dus – aan de overgordijnen heb ik ook veel te naaien en dan glasgordijnen voor [4] 17 glazen deuren en 3 ramen behalve de keuken, heel wat hè. Verder moeten Axel en ik noodzakelijk pyjama’s hebben, waar ik al goed voor kocht, maar die ik nog moet knippen. Daarvoor neem ik in elk geval een naaister. Misschien kan Annah ’s middags wat extra helpen. Enfin, de elektrische machine zal ’t hem wel leveren. M’n etenskast is nu ook schoon, nu nog de kleerkasten; het bureau is ook al klaar. Maar dan nog al die boeken en paperassen van de diverse Verenigingen! En ik wil alles uitgezocht mee hebben, de tijdschriften deed ik al; als je een hele morgen door kunt werken, geholpen door de jongen, komt er heel wat klaar. – Dien verhuist naar Paré-paré[2], dat is weer in de warmte terwijl ze nu op 1100 meter hoog zit, dat is wel weer een overgang. – Hoe is de stokparaplu, enorm praktisch lijkt me. – Ik eet nu ijzer-lever tabletten en ’s morgens een geraspte appel, waar de hele nacht een kistenspijker in gezeten heeft om nog meer ijzer binnen te krijgen, en verdund zoutzuur voor de darmpjes – Wat een gezonde ma zal die baby hebben!

Dag Eida.

[Randje pag. 4]

Gezellig dat het met Tante Leidie weer goed gaat, ze zal toch ééns over “het” punt heen moeten komen. Reken maar liever op ons verlof in ’37, in ’36 gaat Oostingh[3].

[Randje pag. 2]

Ik heb veel oude brieven doorgelezen bij het opruimen, wat gezellig, ook nog die ik in Ameland van de Kemenaâ van jullie kreeg, enig!

[Randje pag.  ]

Ik reken vanaf 27 december – dus 9 mnd + 9 dagen = 5 oktober!!

[5]

HOK

G. Erg bedankt voor de cadeautjes, alles NIF (Nederl.-Indisch fabrikaat); de filmpot had aanvulling dringend nodig; we zullen hem weer aanspreken zodra het nieuwe huis betrokken is. Verder voor het scherm, dat steeds op een opvallende plaats bewaard zal worden, ter opwekking van de filmproductie. Filmpot en filmscherm, de dood van de één is het brood van de ander! We zullen ze dus niet bij elkaar bewaren. Verder voor de 8 pasteitjes, die we de ochtend van de 29e reeds onzichtbaar hadden gemaakt. En niet het minst voor de gelukwensen en de muziek. Van Eida kreeg ik een badjas, een tapijt voor het nieuwe huis, en een bon voor twee bijzettafeltjes. Van Axel een zakmes + ketting. De laatste is absoluut nodig, omdat mijn zakmessen nooit in mijn zak plegen te blijven. Van Tommy een scheerbakje + scheerkwast. De laatste ter vervanging van de oude, die ik van Vader kreeg. Dan werd mijn fiets weer bedrijfsklaar gemaakt, ter bezuiniging op de auto, wanneer we in het nieuwe huis zijn, alsook om Axel weer een nieuwe sensatie te bezorgen. Voor hem kochten we een zadel voor het frame (ƒ 0.40); verder kreeg ik een fietslantaarn, die momenteel dienst doet als aquariumlamp. Axel kreeg namelijk als mede-jarige een klein vissenbakje + inhoud. Hij noemt de visjes “pepe”, en vindt ze erg aardig. In het begin maakte hij ze steeds aan het schrikken; nu is hij liever geworden voor hen, en geeft ze zelfs al eten. Tommy heeft heel wat met hem te stellen; ’s ochtends bij het opstaan moet hij Axel al gezelschap houden bij het zitten op de pot. Axel houdt Tommy bij zijn halsband op de grond gedrukt. En de hele dag wordt Tommy overal meegesleept. Bij het aquarium is het: “Tyt, Tommy, pepe”. En Tommy begrijpt er natuurlijk geen jota van. Niets erg. Axel pakt hem wel bij zijn kin, en draait Tommy’s kop in de lucht. Tommy laat het zich alles welgevallen. Maar als Tommy speels wordt en Axel op de grond gooit, of naar zijn handen of benen hapt, dan is het huilen. Maar reuze leuk om te zien. Axel moet ook leren, dat anderen hem ook pijn kunnen doen. – We zullen zo gauw mogelijk in het nieuwe huis gaan. Zodra de verbeteringen, die we verzocht hebben aange- [6] bracht zijn, trekken we erheen. Er moet nog heel wat voor gedaan worden, vooral gordijnen vermaken en nieuwe vitrages naaien. Jammer, dat we de glasgordijnen van Mevr. Chavannes niet onderhands kregen. Het was te voorzien, dat die dingen duur gingen. Maar zover gingen de gedachten van Mevr. Chavannes niet! Ze dacht dat we ze op haar vendu veel goedkoper zouden krijgen, dan wat we er onderhands voor hadden willen geven. – Mijn inwijding in de Loge heeft aanstaande vrijdag plaats. Ik kreeg het bericht pas een paar dagen geleden. Thijs komt er speciaal voor over. Erg aardig. Jammer, dat hij niet in ons nieuwe huis zal logeren. Daar zal het veel gerieflijker zijn. –

Op mijn verjaardag zijn niet zoveel bezoekers gekomen. Ik wilde die dag liever met ons tweeën vieren, omdat het anders zo druk wordt. – Wat leuk van de belangstelling op Vader’s verjaardag. En wat een bloemen. – Mijn kunstgebit heb ik nog niet. De kaken moeten eerst volkomen genezen zijn. Ik merk nu vrijwel niet meer, dat ik een halve bovenkaak tandeloos heb. Ik zit dus niet met een mond vol tanden. – Ik denk, dat we voor het nieuwe huis een nieuw bed nemen, verder een modern zitje en wat mooie muurlampen.

Dag Hok.