EIDA

11-9-‘34

Liefjes – Leuk dat jullie mijn verjaardag zo genoeglijk vierden, en die van Wyt ook en nu zeker die van Papa van der Laan. ’t Is toch prettig dat jullie met Papa en Mama v.d. Laan zo goed kunt opschieten. Altijd prettig mensen die alles fijn vinden. Gelukkig dat het chalet ook goedgekeurd is. – We hebben hier de geweldigste drukte gister en vandaag – er zijn nog steeds werklui om het huis te behoeden voor verzakken en een platje te maken op de plaats waar we altijd op de witte stoelen zaten vóór het kantoortje, verder maken ze alle scheuren in de muren en kappen ze de 2 bomen om die tegen het muurtje van de buren staan en tegelijk zijn er 2 kerels die de stoelen nieuw bekleden en de zittingen maken. Maar het relaas is nog niet ten einde want ik heb een jongen, die hier nu 10 dagen is, die zelf geen werk ziet maar alles voorgekauwd moet worden, nog een echt kind – Daarnet liet ik hem een stoel voor me buiten zetten in een veilig hoekje in de tuin, maar hij kwam direct daarna weer binnen en daar zit hij te eten terwijl al het stof en cement van al die werklui nog zwierig verspreid ligt – ik wou dat ik weer eens een goeie jongen kreeg, één van het slag van Annah! Maar ik word ook steeds meer precies en wil dat ze alle hoeken en gaten ook schoonmaken en tenslotte is zoiets voor hen volkomen onnatuurlijk, moet je zien waar ze met genoegen in zitten. Iets schoon te maken vinden ze volkomen overbodig! – M’n hoeklampje boven de eettafel zit nu weer vol cement – ik heb hem een beurt moeten geven – zo schiet deze brief niet erg hard op. – Axel is vandaag juist ook hopeloos lastig, tenminste daarnet. Hij mocht ook nergens zijn, niet in de tuin omdat de boom gekapt werd, niet in de kamers voor de cementboel, ik zat zelf in de slaapkamer te naaien en daar wou hij volstrekt met mij spelen, deed alle moeite m’n aandacht te trekken, trok m’n jurk haast stuk, rolde op m’n schoot e.d. Daarna [2] ging hij op Annah aan – Nu speelt hij in zand en is hoogst smerig, maar ik kan hem toch niet overal weren. Ze hebben ook alle klimplanten doodgemaakt door er aarde op te gooien, ook de kamperfoelie en enige begonia’s. – Wat zielig voor de Pimmen die in Den Haag kwamen zonder ontvangst – Ik kan me voorstellen dat Zus er naar van was – ’t is echt iets dat je in een nachtmerrie kan meemaken. – Fijn dat je Mientje ter Spill bloemen stuurde – je onderhoudt heerlijk het contact voor me – ik hoorde zelf op mijn verjaardag alleen iets van Bep en Dien, jammer. Ik ben van plan straks ook Annie te feliciteren met zoon 2. Vervelend dat ik geen adressen weet, van Jan en Tine ook niet, maar ik herinner me dat het in een vorige brief van jullie moet staan. Zondag heb ik weer meegedaan met de tenniswedstrijden – ik mocht van Hok maar één partij niet twee. Ik speelde samen met hem en van de 5 partijen was dat de enige die wij wonnen! Of zij mij ook nodig hebben! – Ik werk nog steeds erg aan mezelf, die drank van Mevr. v. Vianen bevalt me ook uitstekend en nog steeds yoghurt en Kwatta repen en havermout. – We kregen een briefkaart van Irene uit China met een Chinees kindje – Chin. IEVA baby – zoals ze schrijft, erop. Iets bijzonders schrijft ze niet. – De nieuwe lerares in naaien e.d. is met haar neus in de boter gevallen. Ze woont daar in huis en juist is nu de directrice ziek geworden, geopereerd door Sparmann aan een abces en nu heeft zij de huishouding moeten doen. Gelukkig zijn we de 4 interne kinderen kwijt, de kindertjes van 2 en 3 zijn aan de moeder toegewezen en de jongens van 8 en 11 zijn onmogelijke kinderen, de oudste wil zich b.v. niet uitkleden ’s avonds, gaat met schoenen en al naar bed, verstopt zijn tandenborstel en rookt in ’t geheim! [3] en de moeder gaf de IEVA van dat alles de schuld! Toppunt! Hertha Ripke en Erna Janssen hebben de film bewonderd die nu onderweg is naar jullie hoop ik. We stuurden hem zaterdag naar Em op maar ik vergat te zeggen dat ze hem met deze mail moest doorzenden – Gisteravond onder het concert van de cellist Feuermann (die absoluut niet gewaardeerd werd: “vervelend” vonden de meesten hem en wijzelf waren ook helemaal niet verrukt) bedacht ik het plotseling – waar een concert al niet goed voor is!! – Ons platje is nu klaar en er is nieuw grint[1] gekomen dat door de tuin verspreid wordt, dus over een paar dagen zal de rust weerkeren… Axel is ook naar bed (van rust gesproken!). Hij is vuurrood verbrand en uit zijn schoenen kwam een hele berg zand – zijn grootste schat die hij vanmorgen verzameld had, waren erwtjes van de omgekapte boom, die de vleermuizen ook eten. Hij was verontwaardigd dat hij ze niet mee in bed mocht nemen en wilde voor mijn straf niet op de po, 5 maal moest ik er hem weer opzetten en toen snapte hij dat het menens was! Gemeen die grote mensen! – We zagen zaterdag de film “De bewaarschool” een Frans ding “La maternelle”. Ongelooflijk mooi – al die kleine hummels, schoffies uit de Franse achterbuurten – het was om te laten zien hoeveel een warm moederhart voor die kleintjes kan doen – er waren zeker 50 kinderen, ongelooflijk hoe natuurlijk ze waren, heel iets anders dan die opgeprikte Amerikaanse kinderen. Jantje Westerveld was ook [4] bij die film en was ook zo verrukt. Hij is dol op kinderen, kiekt ook op zijn tochten steeds Inlandse kindertjes en als hij bij ons komt, wil hij helpen Axel te voeren e.d. Jammer dat hij voorlopig nog geen vader zal zijn – Hok doet wel pogingen hem te wijzen op aardige meisjes! Na de film aten we bij hem – afschuwelijk zo alleen als hij is. Hij heeft ’s avonds geen bedienden meer en moet zelf voor alles zorgen – Hok heeft hem nu in de grote tennisclub gehaald. Morgen komt een collega eten, Harloff, wiens vrouw later met het kind van verlof terugkomt. Donderdag en vrijdag visite: we hebben nu een nieuwe stoelbekleding! – Verleden week maakten we een visite in een modern huis, wel enig is dat, allemaal grote kamers met gezellige tussendeuren en hele wit betegelde keukens – ik heb nieuwe pannen gekocht, aluminium met rode oren – Als we nog eens in een nieuw huis komen, zal dat keurig staan!! Houw’s dokter is erg tevreden, gelukkig. – Axel kan nu al helemaal alleen drinken, keurig, met 2 handen houdt hij ’t glas of de zilveren beker vast, onder het drinken morst hij niet, weleens bij het neerzetten of bewaren! – ’s Avonds eten we nu samen met hem. Het duurt wel een half uur voordat hij zijn boterham op heeft en in die tijd zijn wij ook net klaar. Dat spaart me veel tijd, want nu ben ik meteen klaar als hij in bed ligt – De Linn’s hebben een nieuwe auto: stroomlijn, je zweeft erin, ongelooflijk – beeldig zien ze er ook uit – Hok heeft er ook zin in, maar ik vind dat we ons geld beter voor wat anders kunnen bewaren!

Dag Eida [5]

HOK

11 sept. ‘34

G. Ons huis is gelukkig bijna klaar, zodat we over enige dagen weer de volle beschikking hebben over onze tuin, die nu verrijkt is met een platje. Dit is vlak voor de ramen van de studeerkamer gelegd. Een heel eenvoudige stenen vloer, zonder balustrade. De toegang tot onze eigen garage zal dan ook vrijkomen. Momenteel staat onze auto in de garage van het huis hiernaast, waar nog altijd geen huurder voor is. – Axeltje begint nu eindelijk wat verstaanbaars te zeggen. ’s Ochtends bij het opstaan, roept hij Eidje, Mamma, waar ben je. Kom je. En verder zegt hij duidelijk Pappa en Nommy in plaats van Tommy. Hij en Tom zijn zeer goede vrienden. Ze kunnen leuk samen spelen. Tommy doet hem gelukkig geen kwaad, ofschoon Axel heel vaak botjes en steentjes uit Tommy’s bek grabbelt. – De buren (Ortt) en wij kunnen het samen goed vinden. Nu hebben zij de miereninvasie. Blijkbaar hebben deze het daar prettiger. We zullen om de mieren te verjagen, de enige boom die we nog links van het huis hebben om laten halen. – We hebben voor op ons erf nog maar één boom; de grootste in het grasperkje. Die hebben ze ook om willen laten hakken, maar dan waren we het huis uitgetrokken. Ik lees net dat Groeneveld Meyer voorgoed in Holland blijft. Wat een bof dat zij geplaatst zullen worden aan het Departement. Onze Dienst is nu weer onder het Departement van Verkeer en Waterstaat met Van Buuren, de bezuinigingsdictator als hoogste baas. We hopen niet, dat hij ons nog verder zal inkrimpen, want dat zal niet makkelijk kunnen gebeuren.

Dag Hok.