EIDA

Geliefden – Wat jammer dat ik het vliegbriefje naar oom Jaap adresseerde, want nu heb jullie het vermoedelijk pas laat gekregen. Je schrijft tenminste wél over mijn briefje aan Betty maar niet over jullie eigen. En ik heb het expres nagestuurd omdat jullie op je vorige reis onze brief misten. Enfin, het aangetekende stukje dat via Dirk kwam, hebben jullie bepaald wel gekregen, al was het dan alweer een week na Moeder’s verjaardag. We zijn benieuwd naar jullie commentaar erop. – Leuk dat Moeder’s verjaardag ook herdacht werd op de trouwpartij. Was Betty niet in ’t wit omdat Annetje ’t ook niet was? – Gelukkig voor Tante Leidie dat zij er ook toe kwam te gaan, al was ’t dan ná de trouwfeesten. Zij stuurde juist een slab voor Axel met een brief erbij. Zij schrijft dat er nooit meer iets van feest of vreugde in haar leven kan zijn, nu Zus dood is. Gelukkig dan maar dat ze niet meer haar hele leven voor zich heeft want wat moeten mensen die jong een kind verliezen. Prettig dat Em haar ook geregeld schrijft – Ik geloof ook dat Dirk wel razend veranderd is vergeleken met de tijd dat T. Leidie daar logeerde. Hij gaat met Em naar concerten wat hij met Zus niet deed en heeft veel vakantie en vrije tijd wat er toen ook niet afkon. Het is merkwaardig dat een man in zijn huwelijk zo’n “stijve hark” wordt, zoals Jeanne dat noemt. Er zijn bepaald maar heel weinig mannen, die in staat zijn in het huwelijk hun vrouw naar waarde te blijven schatten [HOK slaat niet op mij!]. Ik geloof dat de vrouw geschikter voor ’t huwelijk is als de man in ’t algemeen natuurlijk. Op je huisvrouwenkalender las ik de karakters van mensen der verschillende gesternten en ’t is naar mijn idee in grote trekken wel waar, maar toch kan je je er niet alles van aan- trekken. In elk geval zeer bedankt voor de kalender. – In mijn overpeinzingen word ik gestoord door vele rekeningen. Ze ruiken bepaald dat ik thuis ben. Deze week [2] was er nogal wat te doen voor de feestcommissie der Vivos en dadelijk om 12 uur moeten we weer aan de slag. Voor die boerenavond doen we ook boerendansen onder leiding van Roos Driessen. We moeten 6 stuks in 2 keer kennen. Gisteravond waren we van 8 tot kwart voor 11 bezig en we lagen allemaal op apegapen want je moet er zo bij springen. Ken jullie de “Driekesman” ook en de “Rozelaar”. De inhoud is net zoiets als van handjeklap, net zulke onsamenhangende onzin. Ik ben een man en krijg een Zeeuws pak en ondertussen gaan we als feestcommissie als boerinnen, zodat ik me moet verkleden op de avond. We amuseren ons geweldig met de voorbereiding. Ik moet de erwtensoep maken, morgen zet ik de erwten vast in het water. We begeleiden onze zang op een kinderharmonica. Hok heeft ontdekt dat je daar echt op kan spelen en nu zullen we ons zelf net-echt begeleiden. ’t Kost me veel moeite ze uit het hoofd te leren, Hok kan dat zómaar. Lous Groenveld Meyer doet ook mee, ze neemt overmorgen het ab-actiaat van me over, ze is ook erg enthousiast en houdt ook niet van “intellectueel”! – De vorige week zagen we de Postjager vertrekken maar hij vertrok in plaats van om 1 uur, om 5 en kwam even later weer terug, en ging pas de volgende dag. Het is werkelijk een beeldig toestel, zilver met rood. Maar Asjes is een opschepper met zijn aanmerkingen op de K.L.M. – Dinsdagavond: we waren net even bij de kleermaker, Hok moet nodig weer wat nieuws. Voor de opening van het doof-stommeninstituut had hij niet eens een pak, althans een ongestopt. Ik perste het zelf nog op en stopte vrij onzichtbaar, maar dat is toch een beetje te armoedig! Hok kan nu grijs linnen pakken krijgen voor ƒ 10.- per stuk, dat is toch fijn goedkoop en nog wel bij een Hollandse kleermaker en dan voor netjes een “tropical” van ƒ 35.-, dat is niet afgeslagen. – We kochten ook net een ontbijt- en [3] theeservies voor Houw en Fanny, modern geel aardewerk met een rood en groen bloemetje en de borden en schalen gekarteld, erg aardig voor Hollandse prijzen. Het theeservies ƒ 7.90, het ontbijt- ƒ 12.50, hoe vind je; je hebt hier tegenwoordig een soort warenhuis dat erg goedkoop en ook modern is. Je kunt daar ook moderne vazen en potten krijgen, alleen zijn die niet zo goedkoop. – Hok wou graag voor zijn verjaardag een geweven divankleed, van soortgelijke kleur als het tafelkleed dat je ons stuurde en dat Emma en Moeder samen maakten, dat zou enig zijn. We hebben nu een donkerblauwe doek van Houw erover, maar dat staat niet als we hem binnenhalen bij de groene gordijnen of anders een bijdrage voor ’t filmpotje. Misschien kun je dan meteen voor mij wat hempjes insluiten, zoals die laatste roze, maar dan wit, zo dun mogelijk en liefst zonder opengewerkt op de buste zoals die vlinderhempjes. Zou je niet weer een goedkope jurk voor me kunnen krijgen. Emma had een leuke blauw linnen aan met wit kraagje van een riks, of zijn bij jullie de prijzen ook al gestegen? Het liefst had ik effen Indanthren, blauw of groen of knalrood (geen fraise of roze-bruin). Verder is Axel’s kubus al stuk, zijn liefste speelgoed en heeft hij erg veel plezier van de pyjama, die hij om de andere dag draagt daar hij er maar één heeft, maar ik kan hem zelf ook best námaken, maar dezelfde maat is goed. Ik schrijf dit allemaal maar voor ’t geval je ’t graag wilt weten, maar het hoeft niet! – We zijn nog steeds enthousiast over de tennisclub en slapen die middagen helemaal niet, rusten niet eens. Ik weet niet of ’t dáárvan komt, maar ik ben ’s morgens nooit meer uitgeslapen, terwijl we toch niet méér uitgaan dan vroeger, eerder minder. Misschien komt het doordat het wat drukkend is tegenwoordig, het regent niet zoveel, maar [4] ’t is warm. Truitjes voor Axel met lange mouwen voor ’s middags zijn fijn. Na het slaapje doe ik hem altijd iets dergelijks aan, want dan wordt het al gauw kil, dus als je die wilt breien heel graag. – Dag – Eida

HOK

G. Axeltje begint al aardig te lopen. Hij schijnt altijd reuze haast te hebben, want zijn voetjes zijn altijd wat ten achter bij zijn hoofdje. Hij vindt het reuze plezierig. Bij elke stap glundert en kraait hij. Het liefst is hij op de achtergalerij, overal moet hij heen, de keuken heeft hij al verschillende malen bezocht. Blijkbaar weet hij intuïtief dat dat een zeer voornaam ding is in huis. Baukje en Egbert Kreiken waren hier. Ze vonden Axel een reuze bijzonder kind, vooral de vorm van zijn hoofdje vond Baukje erg bijzonder, en heel veelbelovend. Ik hoop dat het waar is. – Voor zijn schoentjes is hij vol bewondering. Hij vindt het leuk erin te mogen staan. Thuis loopt hij op blote voeten, alleen buiten krijgt hij zijn schoenen aan. Zijn sportwagentje is nog altijd in de smaak. Hij blijkt heel veel van buitenlucht te houden. Bij het autorijden, wat we doen als het regent, laat hij zich liefst natregenen. – Voor mijn verjaardag heeft Eidje al een verlanglijst opgemaakt. Verder als het erbij kan, een mooie gekleurde ets of moderne pulletjes. Vooral niet te vergeten een kubus voor Axel, die sterk genoeg is om 15 kg te torsen [EIDA zoveel weegt hij nog niet!]. Axel gebruikt ze blijkbaar als verhoginkje, en daar zijn ze niet op berekend – Wat leuk, dat ze u in Groningen zo leuk gefoven hebben. De Postjager heeft de volgende bijnamen gekregen: Pestjager, Postrestante jager en Postwagen.

Dag Hok.