15 april 1932

HOK

G. Sinds zondag wordt geld verdiend. Twee keer per dag aan de petroleum! Het is makkelijk verdiend geld, tenminste als het zo door blijft gaan. Het werk is momenteel nog ver van interessant. Het naarste van al is, dat de beestjes moeilijk hanteerbaar zijn. Tot nu toe was de grootste die ik onder ogen kreeg 0,6 mm. In het begin was ik gewoon wanhopig; je moet ze namelijk van alle kanten bekijken: van boven, van onder, op zijn kop zetten etc. Nu heb er gelukkig wat meer handigheid in. Monnikenwerk en ogen be-derverij! De volgende maand beginnen we dus met het lossen van de zilvervloot. We zijn heel wat van plan. Maar we moeten natuurlijk er wat van oversparen, want hoe lang het werk duren zal weet ik niet. Dat hangt af van de boring zelf, en ook of er petroleum gevonden wordt. In het laatste geval zal het ons zeer voor de wind gaan.

Wat fijn, dat Moeder zo goed vooruitgaat. Het zal wel crescendo gaan, nu de lente in het land is. Vooral zulke mensen als Mevr. Hupkes weren, dat is al de halve genezing! – Gisteren hebben we voor de eerste keer weer getennist. De eerste middag dat het niet gietregent, dat is het begin van de droge tijd zullen we maar zeggen. In elk geval is de kentering er al.

Voor a.s. zaterdag, onze trouwdag hebben we een hoeklampje van perkament besteld. Het komt achter de theetafel te hangen. Zo langzamerhand wordt ons huis volledig aangekleed. ’s Avonds gaan we waarschijnlijk wel naar de bioscoop. Heerlijk is het zo’n avond helemaal vrijaf te nemen. 

Pascha heeft zich nu al aan Tommy gewend en omgekeerd ook, hoewel nu en dan nog wel eens een jankpartij. Dan worden ze beiden in de hoek gezet, met een paar klappen toe. 

Nu dag Hok. [2]

EIDA

Geliefden – Daar Hok ditmaal het eerst geschreven heeft, kan ik dus zijn rugkant nog mooi gebruiken – Ik zit tegenwoordig elke morgen weer wat in de tuin. Het is meestal zulk heerlijk weer dat ik het ondankbaar zou vinden het te negeren. Tommy, ligt onder m’n stoel en Pascha wandelt door de tuin op zoek naar avontuur (je moet maar optimistisch wezen!) hij kan geen 2 minuten stil liggen en telkens staat hij weer op ’t punt de tuin maar helemaal uit te lopen, als de stem v. d. vrouw hem tot gehoorzaamheid maant!! Vanmorgen kregen we jullie brief met verslag van 19 maart. Wij zijn in hoge mate verheugd dat we tot de feestvreugde hebben bijgedragen. We hopen dat Vader een ander aardig boek vindt dat hem kan bekoren. Jullie hebt het toch leuk gevierd en we zullen hopen dat het feest jullie goed is bekomen, en dat nu ook het been, dankzij massage weer beterende is. Bevalt de Kajoe poetih  goed, het heeft niets met kaja  te maken! Schitterend dat Moeder tida  tegen een Chinees aan de deur zei, als hij nooit in Indië is geweest, kan ik me voorstellen dat hij wat vreemd opkeek! – Ondertussen heb ik jullie in 10 dagen niet geschreven, daar we dinsdagavond juist Vivos bestuur-thee (lees: koffie) hadden, daar we geen van allen op een andere dag konden. Overigens bespraken we ±  niks (tot grote verontwaardiging van Hok) dat betrekking had op de Vivos. En ’s morgens ben ik naar Mevr. Hasenstab geweest, om 11 uur was ik bij haar en om 2 uur kwam ik nog te laat om Hok te halen, zodat dat arme ventje van mij bijna bij Borromeus was, gelopen!, toen ik hem inhaalde. Ik betuigde heel veel spijt en na het eten of al na de soep was hij er weer bovenop! Vlug hè. Hij is een echte schat en de Sanatogeen  doet wonderen want vroeger zou hij er zeker 3 dagen niet overheen zijn gekomen. Mevr. Hasenstab is in hoge mate spraakzaam, en het bijzondere is dat ze voortdurend interessant is. Ze is zeer artistiek, [3] zeer actief, zeer origineel, alles zeer! We zitten al 2 jaar samen in de Vivos, maar ze heeft me nu opeens “ontdekt”! Ze heeft een hoge dunk van me, wat wel prettig maar ook griezelig is. Ze is presidente van een nieuwe vereniging die “de” vrouw in zijn geheel omvat – van alle landaarden en standen – ze willen beginnen met een crèche die hier nog niet schijnt te bestaan en waaraan veel behoefte is, in hetzelfde huis komt een huishoudinternaat voor meisjes, die dan zullen leren voor “zelfstandige” hulp in de huishouding of voor huisvrouw. Men zegt altijd dat Indische meisjes van niets anders weten dan van dansen en bioscoop, maar dat ze juist graag wat huishoudelijk werk zouden kennen. Verder willen ze allerlei soort mensen samenbrengen, Indo’s en Europese voor onderlinge waardering. De vereniging heet IEVVO en zal moeten heten I.V.O. – Indo-Europese Vrouwenorganisatie is minder geschikt daar het I.E.V. hier bij sommige mensen in minder goede reuk staat en daar deze organisatie toch helemaal op zichzelf staat. – Mevr. Hasenstab oftewel Irene, sinds gister heeft ze mij tot “biechtvader” gekozen, zoals ze dat noemt. Gister reden we in de stad rond voor verenigingsbelangen en we hadden veel pret. Ze is absoluut kostelijk en ik ben in hoge mate vereerd met haar vriendschap. Ze heeft van die aardige dingen, b.v. wil ze aan elk lid op haar verjaardag een bloem sturen van de I.V.O.  zodat de leden de band sterk zullen voelen, hoe dat vol te houden met een duizend leden! Maar ze wil het volhouden. Zij is zelf lerares in vaste dienst, 2 kinderen – ze wil haar man helpen bijverdienen en is veel te begaafd voor huisvrouw-alleen. Alle kinderen (en grote mensen ook) zijn dol op haar. Ze is in hoge mate innemend en politiek en vol humor ook nog. Je ziet ik ben wel verrukt van haar. Zij is ook degene die pas die Goethe avond voor de Vivos organiseerde, waarover ik al schreef. – Voor Baukje, als dank voor haar vertaalwerk, zullen we wat moois van lak kopen. Hok vindt [4] het eigenlijk absoluut niet goed en wil in geen geval het mee uitzoeken bij een Japanner!!

Van Anneke hoorde ik deze week helemaal niks, ondanks haar eenzaamheid, geen tijd blijkbaar!

Eergister ontmoette ik bij de tandarts (niet de kapper!) Lous Groeneveld Meyer + een vriendin. Ze namen me mee naar het werkelozenhuis, dat hier voor 50 personen wordt ingericht, het is een enorm groot huis en alles keurig in de slaapkamer lichtgrijs geverfd ook de ijzeren militaire bedden, die defensie afstond. De linnenkast was alleen nog erg leeg. Er is een grote eetkamer met 5 tafels met gezellige tafelkleedjes, keurige buffetten (2 voor ƒ 46.- samen op een vendutie) leuke kussens. Alleen nog niets aan de wand. We kochten leuk zeil van wit met rode ruitjes voor in de kasten en buffetten. Ze zijn van plan alle goed zelf te wassen, hun slaapkamers te doen e.d. – Wij zullen de werkeloze Hongaar die bij de Schüllers in huis is ook erheen zien te krijgen, ze kunnen dan ’s avonds wat bridgen e.d. Er komen hoofdzakelijk vrijgezellen in. Hok vindt het niet goed als ik dingen van onze uitzet geef, maar ik denk het toch maar te doen. Dat is in elk geval degelijk en kan een poos mee, maar tafellakens vind ik wel jammer, en zo’n groot cadeau. – Na bezichtiging van dit tehuis dat eind van deze maand door de G.G. geopend wordt, deden we wat boodschappen en foof Lous ons op koffie bij Bogarijen. Het was hoogst genoeglijk. Daarna bleef ik nog wat bij Lous kletsen. Dus deze week heb wel gekletst!

Ik ga gauw eens naar de Hupkessen toe. Jullie wist toch wel dat ze verhuisd zijn en nu op de Tjikiniweg wonen? Ik kwam Lientje op straat tegen, maar onze honden, haar ene en mijn twee, gingen zo tegen elkaar tekeer dat we elkaar niet konden [5] verstaan en maar doorliepen. Maar Lien is kippig, heel erg, dat ze je niet herkent op 5 meter afstand! We zien ze bijna iedere dag als ze ons voorbijrijden op de Dagoweg als wij wandelen naar kantoor en zij autorijden. Ze hebben hun auto wel degelijk nog. En dit huis van hun is allerleukst en kost maar ƒ 80.- en in mooie buurt, dus voor narigheid geen reden. Ik hoor van Baukje af en toe wat over hen, dus wist ik van Jan’s blindedarm, maar het is nu alweer lang geleden.

Misselijk van Hanke dat ze Therus al zo gauw in de steek heeft gelaten, ze is n.b. 5 jaar met hem verloofd geweest!

Fijn dat Moeder plezierig in de stad was met Mama van der Laan. Onze Mamma heeft dysenterie, van de warong ongekookte dingen gegeten daar in Tjiandjoer. Haar schoondochter zal nu wel wat op haar passen, want Ho is naar Batavia om zijn baan aan een rijstpellerij te beginnen, vandaag. –

Zondag krijgt Hok een Meneer Munniks de Jong om over de petroleumzaken te praten, hij blijft bij ons rijsttafelen. 

Jan en To komen dus al over een week aan, ik hoop maar dat het zal gaan met die 4 in Soerabaja. 

Dag liefjes, Eida.

[Onderschrift in potlood met grote letters]

Zijn jullie soms van plan de kalender ook terug te sturen? Als je nog één kiekje terugstuurt zonder dat we erom vragen, krijg je er geen meer!

Afgelopen –

Omhelsd.

[Randje pag. 1]

EIDA 

Gefeliciteerd met A+ Th.