EIDA

17 nov.’31.

Geliefden –

Nadat ik voor mijn eigen “Mien” gespeeld heb en velerlei kapot gemaakt  en daarbij aan mijn moeder dacht die tegenwoordig ook haar kousen moet stoppen, is ’t niet – en nadat ik zeer nuttige (!) vingeroefeningen aan de piano ontlokte en daarna enigszins trachtte een behoorlijk Chopin-tempo te benaderen in allerlei walsen, begin ik deez’ brief. – Jullie hebt nu dus net Sinterklaas achter de rug, we hopen zeer dat we een klein beetje tot de pret hebben mogen bijdragen en dat jullie veel gelachen hebt en na afloop stijve wangen had. Ik ben benieuwd hoe wij het zullen vieren, we hebben er nog niet over gedacht – Gister kochten we een beeldig ontbijttafellaken, bedoeld als trouwcadeau voor Kie, maar we vinden het zo mooi, dat we het jammer voor hem vinden, althans dat vindt Hok, Hok gaf het het liefst aan Henk en Riekje Klippers, maar we moeten hun toch wel en groter cadeau geven. We zullen wel een van de weinigen zijn die hun huwelijk als vrienden meemaken en ze zullen wel niet veel andere vrienden hebben, voor zover ik weet ook geen enkel familielid, behalve een neef van Henk, Van Gilse, die net is ontslagen en vrouw en 1 kind heeft. Dus geen vrolijke bruiloftgangers. We hebben onze oude verlanglijst tevoorschijn gehaald en mijn lijst van linnengoed die jij nog eens voor me maakte, Mam. Ze zullen al begin februari trouwen met [2] het oog op Henk’s overplaatsing naar Atjeh. Hij heeft het erg getroffen met haar, een lief flink meisje. Ik moet haar ook nog eens allerlei raadgevingen aan de hand doen hoe ze Henk heeft op te voeden [HOK wat een opvatting!!]. Ze kennen elkaar nog zo weinig, 3 weken en na 4 dagen waren ze al verloofd. Als je mij vraagt, heeft Henk het veel te gemakkelijk gehad, dat ze zo gauw heeft toegegeven (Hok zou deze opmerking woedend maken!!) Maar het is toch vast zo, een mens wil graag voor iets vechten! En ik zal haar zeggen Henk voortaan steviger aan te pakken; gemeen hè! – Dien heeft me het ellendige bericht gebracht dat P.S. “geliquideerd” is. Nu Dien ook weg is, schreef Bep, dat ze het zaakje maar hadden opgeheven. En ik had Mia juist zo’n ontroerende (?!) scène opgehangen hoeveel plezier ik heb van hun aller vriendschap. Het is jammer, en niet nodig misschien. Goed, mensen als Stans, Mia en Co zagen ze nooit meer en als ze erbij waren, waren ze zo vervelend (zie Dien’s bruids-clubfeest, waarbij Dien aan één stuk pogingen deed iedereen aan het praten te krijgen, zonder enig succes en waar de pret pas begon toen Nico thuiskwam!) dat niemand naar een volgende reünie verlangde. Het is toch jammer, maar ik hoop maar dat ze mij nog blijven schrijven als ik het voorbeeld geef.

Lieverdjes – ik ben dolverheugd met jullie vliegbrief met de mededeling dat je mijn toespraakje door de radio goed kon volgen, althans de 4 oren bij elkaar. Ik zei ook nog dat we jullie eerste vliegbrief hadden gekregen, maar dat maakte zeker de minste indruk. Wat een draken om juist af te schakelen toen Maghe en Neve verschenen. Wat gek dat het bij jullie zo resoneerde, dan zul je van de mannenstemmen in de pauze, [3] wel niet veel verstaan hebben, want toen stonden ze allemaal vlakbij de microfoon. Onder het stuk zelf stond ieder op een bepaalde afstand, die we van tevoren hadden geprobeerd: ik stond er b.v. vlakbij en mijn partner 3 stappen achter mij. Een gekke manier van samenspelen! Anton Verheyen stond weer een stap vóór Neve. In de kamer naast ons stond ook een loudspeaker, maar daarvan konden we alles uitstekend verstaan, alleen “het Goet”, was net een machinegeweer zoals iemand zeer terecht opmerkte. Wij hadden gedacht dat jullie het juist aardig zoudt vinden alles te horen, terwijl je je de enscenering weer voor ogen kon halen – Fijn dat jullie je zo goed kon troosten met het uitblijven van “Maghe” door de gedachte dat het andere mensen nu méér toekwam hun geliefde te horen dan jullie en voor die schattige gedachte werd je weer beloond, net als Elckerlyc! Jammer dat Emma er niet was, maar als je ook een Pythonhuid eventjes krijgt, daar moet je wel iets voor over hebben. Waarom heb je die eigenlijk gekregen? en heb je de 19-jarige zoon ook ontmoet (between the teens)?!

Tante Leidie schreef ons inderdaad een vliegbrief vol enthousiasme, maar ’t was blijkbaar niet tot haar doorgedrongen dat ik haar door de radio nog speciaal gelukwenste, althans daarover schreef ze niet. – Grappig dat ik ook dat gevoel van 1 grote-familie kreeg, toen we allemaal onze ouders en familie toespraken, het was echt enig. – Ik ben al een eind met kiekjes opplakken, ons album begint met onze verlovings- ondertrouw- en trouwkiek en nu ben ik aan 30 juli toe – (het lijkt wel of ik [4] geen Hollands meer ken, komt zeker door de “Irish man’s difficulties” dat ik juist helemaal doorlas. –

HOK

Zojuist kwamen Anneke en Thijs ons vertellen, dat ze naar Pontianak zijn overgeplaatst. Het zal hun daar best meevallen, vooral wanneer je je werk hebt. Ze zullen al gauw vertrekken. Wat een goede gedachte dit jaar te komen, en niet wanneer een gedeelte van de vogels al gevlogen zijn. We hebben met Dien en Nico een zeer prettige tijd gehad. Dien is nog altijd de vroegere, erg lief. En Nico is ook erg aardig. Ze zullen nu ook al wel op hun standplaats zijn en moeite doen om aan hun brakke drinkwater te wennen. Wat zal het voor hen een overgang zijn van Holland, Batavia, Bandoeng naar Djeneponto. Maar ze verlangden erg naar hun eigen huis, zodat ze heus niet te beklagen zijn. Wij zijn met hen op de Tangkoeban Prahoe geweest. Het was er erg koud, we troffen heel helder weer, zodat we de Java Zee konden zien. – Wat heeft Em ons een prachtige lange brief geschreven in de Rode Zee. We trekken onze hatelijkheden in verband met haar “minder schrijven” gaarne terug. Tommy is nu een zeer intelligente hond; hij is zeer gehoorzaam, weet wat hij mag en niet mag. Hij weet ook dat een muilkorf alleen betekent straf, en muilkorf + ketting wandelen. Hij is nu a.s. moeder. Wat voor ras het wordt zal ons een verrassing zijn. – Het is bij ons bezuinigen en nog eens bezuinigen. Er lopen allerlei geruchten rond over ontslag etc, maar we zeggen maar komt tijd komt raad. Dag Hok.

EIDA

Mam, het korset is gekomen en het zit erg prettig, alleen knelt er iets als ik buk op mijn linkerheup knobbel en vlak daarboven. Ik moet het korset misschien iets verschuiven, maar verder past het mooi. Ik moet ze alleen nog ƒ 1.25 sturen voor de verzendkosten, wil jij dat misschien gireren, graag. En dan heb ik bedacht dat ik ons aandeel in het cadeau voor Dien en Nico nog nooit aan Bep van Douwe betaald heb en ik weet op geen stukken na meer hoeveel het is want ik kan juist die brief niet vinden. Als je haar zoudt willen opbellen Benoordenhoutseweg 91, Haag; week-end zal ze wel thuis zijn, dan kan  je het misschien aan haar vader gireren. – Hierbij nog de kiekjes, die ik de vorige brief vergat. – En Anneke zo plotseling overgeplaatst, dan toch eindelijk!

[Randje pag. 4]

We kunnen nog net Sinterklaas vieren. We hebben al gehoord van enige mensen daar die ook maçon zijn en hen graag zullen helpen, dat is dus fijn. Dag Eida.