EIDA

5 juni ’31, woensdagmorgen

Geliefden –

Al converserende met Hans, die mijn kiekalbum bekijkt, schrijf ik jullie. Hij vindt de plaatjes erg mooi en ontdekt in iedereen zijn mamma. Deze Hans is dus niet ons Hansje, die tegenwoordig om verwarring te voorkomen poes wordt genoemd, maar Hans Schepers. Sinds zaterdag logeert Tine + zoons bij ons. Alles heel opeens. Mamma mocht van de dokter vrijdagmiddag naar huis omdat ze niet kon slapen van de heimwee naar haar kleinkinderen. Ze mocht nu, naar dat het haar zal bevallen, 1 tot 2 weken in Tjipadang blijven bij Ho. Wij hebben of hadden dus even vakantie en dezelfde avond belt Anneke op of wij Tine (ze logeerde vlakbij A. aan de Da Costaboulevard) voor 1 week willen hebben. Erg leuk, het is zo gezellig, Hansje is nu ook al gewend, maar overmorgen gaan ze naar Mevrouw Einthoven voor een paar dagen en dan daarna weer naar Batavia. Ze neemt nu Jan weg is, haar 2½ maand waar, om iedereen eens op te zoeken, goed idee. Wat lang blijft Jan weg hè. Tine vond het eerst veel te druk voor ons om hier te komen, maar toen heb ik haar omgepraat tot haar en ons genoegen. Zondagmorgen gingen we met ons drietjes naar de preek van ds. Kleyn, buitengewoon mooi vond ik, Hok en Tine waren minder enthousiast. Hij spreekt zo gloedvol dat je ziet dat hij alles wat hij zegt zelf beleeft, hij treft je met elk woord in je hart. Gistermorgen is hij de groeten van de fam. Dommering komen brengen, maar helaas waren Tine en ik net in de stad. Reusachtig jammer dat hij niet eerst had opgebeld. Ik zal hem nu naar Soerabaja schrijven of hij op de terugweg nog eens kan komen. Van puur enthousiasme trok ik Tine mee naar de lezing de volgende [2] avond voor de Kunstkring, over romantiek, realisme en idealisme. Hiervan was Tine heel erg verrukt en ik minder. – Ik houd meer van stemming zoals over je komt in de kerk en een dominee in toga. Hij was zo’n nietig klein mannetje in een grijs palmbeachje. – Daarna zondagmorgen zijn we naar de steen op het grafje gaan kijken. Hij is erg mooi en eenvoudig. We zijn zo blij dat we dát nu verzorgd hebben. – Ingesloten 3 fraaie kiekjes. De een in de bekende hoek van de tuin op het bekende witte zitje. Maar als nieuwtje Mamma tussen ons in. Op tafel een grote trommel met kwee semprong , de wafeltjes die Mamma altijd voor ons meebrengt, als tafelkleedje het theekleed dat Emy ons gaf. De poes is ook heel grappig. Ik ben angstwekkend dik, maar kijk dan maar gauw naar het kleine kiekje: dat Jaap Kunst van ons maakte, toen we wandelden op de Dago weg. Achter ons, aan mijn kant zie je het hek van het Ziekenhuis, aan Hok’s kant de Hogeschool weg, wiens zijstraat ons weggetje is. Leuk is die hè. Ik ben er erg trots op. Mijn proporties zijn blijkbaar veel beter als ik sta, dan wanneer ik zit. Als 3e de baai van Popoh, waar achter onze rug de pasanggrahan ligt, waar Hok een week van de zee genoot. Naast mij zit Liem Ghik Djeën. Ik zit angstwekkend krom. En Tine heeft vanmiddag juist geconstateerd dat ik zo keurig rechtop op visite zit. Ze vindt dat ik geschikt ben voor een deftige gravin, terwijl ik jullie nieuwe stokvisjurk aan had! Dus ik ben bij Hok wel heel verkeerd terechtgekomen! – Hok vindt dat Tine me het hoofd op hol brengt. Gistermorgen hebben we bij Gerzon (hoera!) ieder een jurk gekocht, een leuke, erg nette morgenjurk. Tine groen, ik blauw. Hok heeft ze goedgekeurd gelukkig maar hè! We hebben het reuze leuk met Tine.

Donderdagavond. Vandaag is Dicky jarig, 1 jaar geworden. We hebben groot kinderfeest gehad vanmorgen met 12 kinderen. Ik vond het zo enig dat Tine [3] zich niet geneerde mij dat voor te stellen, hoewel ze niet in haar eigen huis was. We hebben mutsen van papier gekocht en papieren ballen, die we opbliezen en waar we mee balden. Verder hielden we ze zoet met schuimpjes, flikjes en zuurtjes en later met taart. We hebben helemaal geen last met ze gehad, ze hebben voortdurend in de tuin gespeeld waar we 2 slingers hadden opgehangen en wij converseerden ondertussen met de moeders, 3 stuks. Annie Thijsse, Bep Einthoven (van de beroemde ingenieur) en Mevrouw van Dalen, hoogst amusant. Het hoogtepunt was wel de taart met 1 kaarsje. De jarige kwam uit de box om te kijken hoe zijn broer de lucifer afstreek om de kaarsen aan te steken (hetgeen hij van Hok heeft geleerd). Het was een echt leuk feest. Daarna zijn we vanmiddag nog even naar Mevrouw Linn geweest (die ik van de Vivos ken, en met wie Tine 2 weken boven in een pension is geweest) om een filmpje te zien van Dicky met het kleintje Linnetje, even oud, ook leuk. Nou is morgen Henk jarig en dan moet hij hier eten, dus drukte genoeg. Ik moet nog een lekker menu voor hem in elkaar zetten.

HOK

Even een krabbeltje. Wat een drukte in ons huis! Maar erg gezellig, ofschoon we van de rommel ons haast niet kunnen bewegen; wellicht heeft de rommel de gezelligheid verhoogd! We waren in het begin erg bang, dat de kinderen ons huis kort en klein zouden slaan. Hans’ lievelingsspeelgoed is een houten steenhouwerhamer, waarmee hij de eerste dag dat hij hier was direct de scherpe kantjes van een muurtje bij onze achtergalerij stuk sloeg, en mijn wandelstok, waarmee hij vervaarlijk in de lucht zwaait. Gelukkig is tot nu niets in duigen geslagen. In het begin moesten we wennen aan het kindergeschreeuw, nu horen we het niet meer. Ik zal het einde van deze drukke tijd aan de ene kant toejuichen, maar minstens net even hard betreuren. Tine is reuze aardig.

EIDA

Vrijdagmorgen: Tine zit tegenover me aan Hok’s bureau te schrijven, haar laatste [4] morgen, om half 11 vertrekt ze naar Bep Einthoven. – Ik heb jullie nog enige dingen te verzoeken mee te brengen, maar daarvoor zal ik een vliegbrief gebruiken, daar houden jullie toch zo van! – Ik heb net alsmaar aan de telefoon gehangen om veel te bestellen en af te bestellen nu we weer met ons tweetjes zullen zijn. Ik ben zo blij dat we de telefoon niet hoeven af te schaffen. Ik ben er al zo op ingesteld. Het is een strop dat Henk juist vandaag jarig is. Ik heb echt zin om morgenavond eens heel vroeg naar bed te gaan. Tine vindt dat ze een society leven bij ons heeft, toevallig moesten we dan hier dan daarheen en tussendoor ’s middags even tennissen. We hebben een film gezien van Borneo, opgenomen door Ir. Krol, die net terug is, prachtige stroomversnellingen en prachtmensen die Dajaks, enorm sterk en handig en mooie lichamen. Jammer dat er niet een wetenschappelijker iemand heen geweest is naar zo’n onbekend gebied, wat een mooie film hadden we dán niet gehad. 

We zijn ook op een morgen samen de stad ingegaan, spraken af bij de kapper maar hadden meer zin in een ijsje bij Bogerijen! Zo gezellig om zo met z’n tweetjes de stad in te gaan als je man er niet is. 

De elektrische kam, die Dirk me beloofd had, is gekomen, ik kam m’n haar ’s morgens en ’s avonds minstens 5 minuten, overigens is er nog geen resultaat te bespeuren. Er zit een batterij in het handvat van de kam en de tanden zijn van metaal waar de stroom doorheen gaat zeer ingenieus. Ik ben erg benieuwd of we werkelijk resultaat zullen krijgen.

Dag hoor Eida 

Ik droomde vannacht dat ik in Holland aankwam en jullie me van het station haalden!