EIDA

11 mei ‘31

Geliefden –

Op Dirk’s plaats aan het bureau gezeten, op zijn papier schrijvend, zend ik jullie mijn gedachten. Als Zus de kinderen in bed gekregen heeft, komt ze tegenover me. We hebben het hier enorm leuk samen, ik ben erg blij dat ik vooruitgegaan ben. Nu heb ik ze eens wat langer gesproken en dan in hun eigen huis. Zus vindt het ook erg dol, dat we nu samen alles voor het feest in orde kunnen brengen. Het diner wordt helemaal aangenomen, alleen de hors d’oeuvre maken we zelf, d.w.z. de kokki. We hebben net gezegd dat Zus een grote tafel moet huren, met het oog op Jan Erik. Zus heeft geen idee dat hij komt. Dirk heeft het helaas uitgevist. Hij is ook zo enorm snugger, uit een half woord snapt hij het al, net als jij Maatje, je kunt haast geen geheimen voor zulke mensen hebben. Maar van mìj is hij het niet te weten gekomen, maar van iemand van kantoor, die op kantoor een brief van Jan Erik kreeg, om ons om logies te vragen. Diens vrouw kon haar mond ook niet houden en het fraaiste was dat Jan zelf aan Zus schreef dat hij eerstdaags de vliegsensatie eens zou meemaken. Direct zei Zus “ik heb zo’n idee dat dat vliegen hierheen is”, en op slimme manier, al zeg ik het zelf – heb ik het haar uit het hoofd gepraat. Dirk gaat Jan Erik op het vliegveld filmen, ook in het geheim, en dan afdraaien om iedereen te verstommen. Het zal allerenigst worden, ook omdat Tante Leidie’s film in aantocht is. We hebben vast idee dat jullie daar ook op voorkomt, omdat je er niets over schrijft, terwijl allerlei andere mensen als Gerardje, tante Fanny en Dirk’s broer het verklapt hebben. Niet heel erg, [2] want nu verheugen we ons des te meer. Als hij maar op tijd komt. Jan Erik zal net de 13e gast hier zijn en Zus heeft van servies en alles net 12. Achter haar rug zal ik nu de banketbakker om stellen vragen. Het huis is vol geheimen. De kinderen hebben met Zus een kiek + vers geheim. Dirk krijgt een portefeuille met van zijn 5 familieleden een erg geslaagde kiek. – Dirk en ik hebben samen met de kinderen boodschappen gedaan en voor Zus 2 vazen gekocht, die zij zelf uitzochten. Iedereen keek met verstomming dat ik al zo’n grote zoon als zoontje had! – Wat zijn het enige kinderen, het viertal hè. Vooral Loutje is alleraardigst. Hij heeft op mijn verzoek het “bruidspaar” gekiekt zonder dat ze iets in de gaten hadden. Ze zijn erg leuk geworden, hebben enorm goed geposeerd. Morgen zal ik ze op de menu’s plakken. – In de trein naar hier heb ik nog veranderingen gemaakt in het vers dat Anneke en ik gemaakt hadden. Er zat geen enkel lolletje in en het ritme van de trein inspireerde me. Jammer dat ik vrij laat begonnen ben, toen we al gauw moesten uitstappen. Ik heb net het gewrocht aan Anneke gestuurd met het verzoek het in de trein te willen afmaken. Ik heb nu 9 coupletten, maar ook lang niet helemaal geslaagd. – Ik heb gepoogd een theezeefje te kopen bij Begeer, maar de prijzen zijn doodgriezelig ƒ 35.- geklopt zilver en ƒ 30.- glad. Alleen het Oudhollands is veel goedkoper. Ik ben ook juist naar de duurste winkel gegaan van Begeer. Ik moest vanmorgen er alleen op uit gaan, hetgeen Zus niets leuk vond. Maar [3] als ik om 12 uur nog niet thuis zou zijn, mocht ze de politie opbellen! Het fraaiste was dat ik de winkels aan Zus niet kon vragen en ook wist ik de straatnamen niet. Gelukkig was ik al met Dirk de hele stad door geweest, zodat ik wist hoe ik gaan moest, maar niet aan de conducteur (hoera een tram!) de halte kon zeggen, amusant! Ik heb nog niks durven kopen, zal wachten tot het stel + Hokje morgenavond zal komen aanzetten. Hok’s trein komt net 1 uur aan vóór de expres, dus nu hebben ze hier uitgemaakt dat ik Hok alleen moet halen om nog een uurtje voor ons saampjes te hebben! Zus gaat dan met het hele stel naar de trein voor A. en Th. – Maar jullie moeten nog van alles weten. Dinsdagmorgen zijn we dus om 7 uur van station Bandoeng vertrokken. Ik ben zo’n huismus geworden dat ik doodzenuwachtig was en niet kon eten, nou vraag ik je! Hok zei dat het kwam omdat ik niet meer zo’n vertrouwen in hem had als vroeger!! Toen we naar Indië gingen, weet je nog, at ik zo veel! Van de reis is niet veel te zeggen. Eerst door de Preanger, aldoor om bergen heen met mooie uitzichten. Maar razend koud. Ik had me al op Soerabaja gekleed en bevroor! Toen na een uur of 6 in de vlakte, alles vlak als Holland, suikerrietvelden, maar verder deed het weer aan Holland denken. – Op station Kertosono gekomen verwachtten we Hok’s vriend, die Liem. De ezel had de briefkaart niet goed gelezen, verwachtte ons de 13e, in plaats van de 5e. Aldus waren we gedoemd van 11/2[1] uur op ’t station op hem te wachten! Net alsof we met ganzenbord “in de put zaten” en moesten wachten tot we verlost werden, zoals [4] ik tegen Hok zei. Enfin, we werden verlost tot grote opluchting ook van onze geleende huisjongen en Hok’s hulp, de mantri. Hok moest die mensen onder het wachten ook in hun hum. houden, een reuze toer, maar voor Hok een kleinigheid, want bij zulke gelegenheden is hij zo jolig als maar kan. Mevrouw Liem had in allerijl de boel in orde gemaakt. Ze wonen in een enorm groot, oud Indisch huis. In hun voorgalerij alleen, kan ons hele huis, ongeveer 8 meter diep en 16 breed, ongezellig. Ze haalden ons met een beeldige auto van het station, zagen er keurig uit, maar hun huis was verveloos en ononderhouden. Merkwaardig dat je in zo’n huis kunt wonen. Opeens liep er een kakkerlak over de tafel, zodat ik moeite had met smaak door te eten. Bij zoiets kunnen wij Hollanders toch niet. Verbeeld je een badkamer en W.C., waar je voortdurend komt, te vies om ergens aan te komen. Ik was erg blij dat ik er maar 1 nacht hoefde te zijn, hoewel de mensen zelf heel aardig zijn, enorm gastvrij. Ze willen dat wij het volgende jaar onze hele vakantie bij hen doorbrengen, maar het gaat vast niet door, hoewel (!) ze daar auto’s voor het grijpen hebben. Morgen krijgt Hok een 7-zits van hem om al zijn bagage in te laden, aardig hè. – Hok heeft deze week doorgebracht in een klein keurig hotelletje aan de Zuidkust. Ik was zo verrukt van die omgeving daar, dat ik met heel veel moeite Hok daar alleen gelaten heb. – Er was een groot bed in een mooie kamer met uitzicht op zee, en geen sterveling in het hele hotelletje, alleen 2 bedienden. Ook geen chef of zo. Klom rots. Ik hoop maar dat Hok iets van belang gevonden heeft.

Dag lieverdjes – dat jullie al zo opschiet met je “voorpret”- wij genieten ook.

Dag Eida

[Randje pag. 1]

De warmte valt erg mee, ’s morgens is het het ergst, maar alleen de eerste dag voelde ik me raar, waarschijnlijk ook door de plotselinge drukte van de 4 schreeuwlelijkerds.

[Randje pag. 4]

Zus bedankt voor jullie brieven en Emma’s vliegbriefje. Ik kreeg vanmorgen m’n mail hier overgestuurd door onze Bandoengse buren. Dag.