EIDA

Geliefden –

Wat Marietje J.B. zegt, dat je hier overal stokvis en gemarineerde haring kunt krijgen, daarin heeft ze groot gelijk en blijkbaar heb ik niet duidelijk genoeg geschreven dat ik jullie door o.a. die dingen op te sommen wou helpen aan iets om in Hok’s pak te stoppen; het was niet omdat we dat nu zo beslist nodig hadden! Maar wees gerust, ik zal makkelijk een deel van die stokvis kwijt kunnen, Anneke en Thijs houden er misschien ook wel van [HOK ook zonder dat zal het gauw genoeg op raken], ook omdat het hier ƒ 1.15 per pond kost en dan lang niet echt lijkt. – Wat je schrijft over die jurk lijkt me reusachtig, ik verheug me er erg op en hoop dat hij er binnen 14 dagen zal zijn, want dán is het Pasen en we moeten toch op ons “Paasbest” rondwandelen. Hok heeft nl. een mooi plan om op Witte Donderdag ’s middags te vertrekken naar, Lampegan, waar een vroegere schoolvriend van hem woont, in de buurt van Tiandjoer, halverwege tussen Soekaboemi en hier. En dan komt Houw daar ook. Hij heet Wim Tan en wij waren in september verleden jaar op zijn bruiloft in Buitenzorg. Je weet wel, waarvoor we speciaal daarheen zijn overgekomen en bij de Pimmen hebben gelogeerd. Het plan is bedacht door Wim’s Pa, dus Wim moet eerst ingelicht! Hij had ons al vaak uitgenodigd. Hij woont op een grote theefabriek, eigen tennisbaan enz.! – Met deze berichten kwam Hok net thuis uit Buitenzorg. Hij heeft me maar weer eventjes 2 nachten alleen gelaten! Zaterdagmorgen belde Ho op of hij mee wou gaan naar Buitenzorg om daar een algemene volmacht te tekenen dat Ho vrij zou zijn alles te doen en te laten met de rijstpellerij [2] wat hij wil. Hok wou maar liever zijn hele aandeel aan Ho overdragen. Het bleek echter dat dit zo algemeen gesteld was, dat als Ho failliet gaat, wij meegaan en dat vonden Hok en Houw niet verstandig (en niet prettig!). Aldus werd niet getekend! Hok logeerde de eerste nacht in Tjipadang bij Mamma, die ook mee naar Buitenzorg ging de volgende dag. Hok bleef toen een nacht bij Houw. Houw gaat weer verhuizen. Mamma heeft zich dood bij hem verveeld en nu wil hij haar niet meer terug hebben en in een klein paviljoentje gaan wonen bij de zoon van Prof. Went. Wij hopen erg dat hij kans heeft op een nieuwe baan, daar deze met juni eindigt. – Mamma wou nu voor de variatie maar eens bij ons komen logeren, maar Hok zei haar dat ze zich bij ons ook zal vervelen, hetgeen ze direct toegaf. Ik weet niet of ze nog zal komen, maar in elk geval na Pasen. Op de 2e Paasdag is de 2e Sembajang voor Hok’s vader en vanuit Lampegan gaan we daarheen; dan hebben we ons dáár ook eens vertoond. Het is goed voor Hok om weer (!) eens wat te veranderen van klimaat. – Hok heeft daar bij zijn moeder zo lekker gegeten, ik vind het zo naar dat ik hem niet eens wat lekkers kan voorzetten, want Hollands eten vindt hij niks. Gisternacht ben ik gezelschap (op deurafstand) gehouden door Jan en Annie Schüller. Ze moesten naar een trouwpartij en belden zondagavond op of ze één nacht mochten komen. Hun auto moest buiten blijven staan, daar de garage vol koffers staat, ook van Henk! – Eerst ’s middags, gister, namen de buren me mee – de eenzame stro weduwe! – naar de stad, en ’s avonds [3] kwamen de Schüllers, die me meenamen naar de tweede voorstelling van de bioscoop. Alles erg genoeglijk. Je ziet, jij gaat 3 dagen achter elkaar naar de bioscoop, maar wij zijn er ook weleens! Hok en ik gingen nog een keer buiten ons boekje door naar George Bancroft, onze held (film) te gaan kijken. We waren van plan nu helemaal niet uit te gaan deze maand, maar het kostte maar ƒ 0.50 per plaats! We hebben nog niet veel getennist deze week of liever helemaal niet. Eén keer zijn we naar de baan gegaan, alwaar het begon te stortregenen; de Jongh is onderweg weer omgekeerd en naar huis gegaan, anders was hij drijfnat geworden. Cas Ortt zag ons op de tennisbaan zitten en haalde ons met zijn auto af om droog thuis te brengen, is hij geen engel! Hij bleef nog wat theedrinken, waarbij we erge pret hadden, Hok plaagde hem steeds met zijn oude auto. Hij zei dat wie hem er ƒ 50.- voor geeft hij dankbaar zal omhelzen! Hok wil wel ƒ 25.- zonder omhelzing. – Diezelfde avond togen we naar George Bancroft, toen het droog was geworden en weer mooi weer. ’s Morgens waren we naar Mevrouw Groeneveld Meyer geweest, zoals jullie gemerkt hebt, Anneke en ik. Dit keer leende oom Ru zijn auto!, aan auto’s geen gebrek, hoewel Hok het toch niet best kan verkroppen dat wijzelf er geen hebben!, die schooier! – Met 1 april krijgen we ƒ 50.- opslag!!!

Mevrouw Meyer is een echt gezellig mens. Ze heeft aangeboden mijn horloge mee naar Sneek te nemen, waar Repko een horloge beroemdheid is! Ik zal het maar doen! Helaas [4] zal ik hem dan weer een half jaartje moeten missen. Misschien kan Dien hem dan weer meebrengen. Van Dien gesproken, de Heer en Mevrouw of liever Majoor en Mevrouw Beudeker zijn hier geweest. Zij kleedt zich reusachtig! En kwebbelt reusachtig! Dit laatste alleen van zenuwen, het eerste uit smaak! Op Vader’s verjaardag belde ze op of wij hen konden hebben, ja waarom niet. Thijs had het blijkbaar te druk (!) om samen met ons te vieren. ’s Morgens trakteerde ik Anneke op een aardbeien bowltje en later Hok; voor de feestelijkheid.

Woensdag zongen wij bij Mevrouw ter Haar, die ons eerst recepten dicteerde van kattentongen en kokoskoekjes! Ze heeft geen zangopleiding als Anneke, het zou goed zijn voor Anneke als ze iemand had, die het beter kan dan zij.

Vast bedankt voor de felicitaties met Hok, we hebben overigens nu nog 4 dagen. De volgende mail zal waarschijnlijk net één morgen te laat zijn.

Ik ben blij dat ik nu weet dat Bennie ten Raa een volle neef van Vader is. Ik zal het ze nog eens bij gelegenheid vertellen. Mevrouw ten Raa is helemaal geen theosofe dat ze Krishnamurti aanvalt. Ze vond dat hij altijd in de duurste hotels logeerde en in aparte coupés reisde. Maar nu pas stond er in de krant dat hij al zijn bezit heeft weggeschonken. Is dat eigenlijk wel praktisch als hij over de hele wereld wil gaan verkondigen! Hoe komt hij nu naar Indië? Of krijgt hij dat ook van vereerders?

We kregen het boekje van Anneke nog niet, maar alvast onze dank. – Grappig dat John Boumeester met een [5] nichtje verloofd is, hij is ook al familieziek. Hij was ook altijd dol op Annie de Jongh.

Je vraagt hoe ik dat goed verleden jaar op mijn verjaardag vind? Dadelijk zal ik hem aandoen, vanwege een collega-op-visite! Hij is dus tot deftige jurk uitgeroepen. Ik vind hem beeldig, die grote bloemen. Het maaksel is alleen niet helemaal in de haak. Ik maak nooit meer deftige jurken zelf, alleen morgenjurkjes. Onze smaak is blijkbaar dus nog niet veranderd! Alleen vind ik het jammer dat het gewone voile is, zonder iets zijïgs, hetgeen direct zoveel mooier staat. Zoals je aan Anneke stuurde, weet je nog?

Het is hier de laatste dagen enorm koud geweest. Eéns zat ik zelfs ’s morgens met m’n dubbelgeweven-zijden tricot met mouwen en niks te warm! Vanavond is weer zalig. We zitten met alles open aan het bureau, tegenover elkaar om het hardst te pennen en vechten om de brieven, om te kunnen antwoorden. Hok streept tegenwoordig blauw aan wat hij wil beantwoorden.

Dag liefjes!

Eida [6]

HOK

14/3 ’31.

G. Bedankt voor de goede vertegenwoordiging op Dien’s receptie, voor het verslag, voor de gelukwens met 16 april, met de vergeten getallen 13 en 14 april etc. etc.: april zit vol feestdagen! Gisteren kwam één van mijn vroegere schoolvriendinnen ons opzoeken: Erna Douwes Dekker, achternicht van Multatuli. Zij kwam met haar

1½ jarig zoontje Han geheten; zij bracht geen goede berichten mee, namelijk, dat ze gescheiden is van haar man. Erg naar maar beter zo, als het toch niet goed gaat. En het ging niet goed, het waren twee absoluut verschillende naturen. Zij, zeer literair en hij een sportmaniak. Ik heb haar altijd heel graag gemogen en schrok erg van het bericht. [EIDA viel mee, ze is weer verloofd]. Jammer dat ik maar een kwartiertje kon blijven: ik moest naar de Gemeenteraadsvergadering. Met Eida kan ze zeer goed opschieten. Haar zoontje speelde erg leuk met onze poes. Hansje vond het wat leuk met Han te kunnen stoeien, maar nog leuker moet hij het gevonden hebben, dat Han erg goedgeefs is. Alle koekjes die we hem gaven, verhuisden niet voor een gering deel in Hans’ maagje. Het gevolg van dit al was, dat toen Han weg was, Hans in het geheel geen lust had om thuis te blijven om op zijn bordje rijst te wachten. En door het stoeien was hij zo speels, dat hij het in huis niet meer uithield. De volgende ochtend vonden wij hem in de tuin van de bloemist naast ons, waar hij de hele nacht had doorgebracht al spelend met de blaren etc. Dat is het eerste avontuur van Hans die zich al zeer mannelijk voelt, wat hij nog lang niet is, want in bomen klimmen – stelt u voor, dat hij eens zijn vege lijf moest redden – kan hij nog niet. Han zullen wij nog wel vaker bij ons zien, want Erna vindt het bij ons blijkbaar gezellig.

De droge tijd is op komst. Het regent nu nog zeer veel.

Dag Hok