EIDA

Het is nu 10/2 ’31.

Geliefden –

Om het nuttig effect van dit papier tot 100% op te voeren, begin ik maar op de bovenste regel! – Dit woord “nuttig effect” schiet me zeker te binnen door de blik die ik net op de kiek van de Huishoudschool sloeg! Dit leerden we nl. in verband met het gebruik van steenkolen in de kachels! Je zult zeggen niet erg toepasselijk voor Indië, maar dit bewijst dat er nog iets bij me is blijven hangen van het geleerde op de HH-school. – Welbedankt voor de kiek. Ik zal vast schrijven aan de dames Kleerebezem en de Groot, meteen een goede reden. Overigens staan er nog veel meer mensen op m’n schrijflijstje en wel erg noodzakelijke zoals Oom Johan en Tante Lyda. We kregen van Tante Lyda een schattige kiek van Napje. Dat schreef ik jullie trouwens al. Ja, we hebben hier ook zoveel aan ons hoofd (hm! hm!). O, liefjes, jullie moesten ons eens aan de boemel zien tegenwoordig! We worden nog frivool! En daarbij gaan we ons begeven in het gezelschapsleven, lach niet! Woensdag gingen we op visite bij collega Bothé. Hij is heel aardig, alleen wat zwaar, zij een fijn poppetje, beeldschoon, prettig om naar te kijken, hetgeen ze uitstekend weet. Waar dienen de spiegels ook anders voor!? – Vrijdag at Walter Smits bij ons, nadat ik eerst de Vivos-kas had helpen nakijken. Walter is een beetje een ouwe heer, maar hoogst verrukt van zijn zoon. Het ergste is dat hij er niet bij was dat Lenie het zaakje volbracht, hij had koorts. Overigens vond Lenie er niks aan, het alleen te presteren! Moet je mij hebben!! Ik genoot zeer van Walter’s eetlust en Hok toonde steeds stijgende verbazing als Walter nog een boterham at. Hok at zeker 1/3 van zijn portie! Zelfs ik, was veel eerder klaar, maar uit beleefdheid at ik nog een kroketje, hetgeen me bijna te machtig bleek!! Echt gezellig, zo’n eetlust, Hok [2] is misschien doorvoed, – net een kippenmaag! [HOK ik weeg nog altijd 74 kg, waar blijft het pakje voor dit jaar]. Die dag was ik bijna voor het laatst bij de tandarts. Nu moet alleen m’n verstandskies eruit. Hok is nog steeds voortdurend onder handen, het was heel erg nodig! – Zaterdag hadden we groot feest. Oppenoorth werd 50 jaar. Hij kreeg van de Java- kartering + Hok een draaibare boekenkast [HOK = boekenmolen] die even in 3 dagen werd gemaakt! Kunnen ze dat in Holland!? ’s Avonds waren zeker zo’n 15 ingenieurs + vrouwen bij elkaar. Vreselijk leuk. Al die mensen die elkaar goed kennen. Later dansten we nog bij de grammofoon tot 1 uur. Als Hok en ik samen dansten noemden ze dat “familiedrama” omdat we steeds op elkaars voeten trapten! Er zijn nl. bijna geen heren die figuren dansen, en nu ben ik het volgen afgewend, zodat Hok veel moeite met me had! In een enthousiaste bui vertelde Hok, dat ik wel zou solo dansen en toen werd ik niet meer met rust gelaten. Tenslotte heb ik het maar gedaan en nog wel op een jazz-grammofoonplaat, die ik niet eens kende, dus je begrijpt! Enfin, men vond het wel aardig. Onze de Jongh was er ook. Hij kon niet dansen, Hok deed me aan de hand hem voor een schrikkeldans te vragen! Maar geen succes. Toch had ik later succes doordat hij graag eens met ons komt tennissen. Hij bedacht meteen een dag en komt donderdag! Hok schrok zich een hoedje toen ik De Jongh zo mooi òp hèm gevraagd had! Ik heb zeker ook nog een uur met hem zitten praten. Ik vind hem nog steeds zeer bijzonder, maar Hok kan niet vergeten dat hij zijn chef is. Zaterdagmorgen was ik ook bij Sparmann op ’t spreekuur. Hij wil me nu van m’n diarree afhelpen. Je moet weten dat ik al sinds enige weken geen lijnzaad meer nodig heb, waarover [3] ik zeer verrukt was. Alleen kwam nu het tegenovergestelde, hetgeen erg lastig was, daar m’n kringspier nog niet voldoende werkt. Ik weet niet of ik dat jullie al eens schreef. Ik heb steeds dagelijks “ongelukjes”! Hetgeen erg lastig is als we uitgaan. Sparmann keek me na, maar snapt niet dat die spier het niet doet, want hij knijpt zo stevig dat S. zijn vinger er haast niet in kon krijgen! Je ziet hoe wonderlijk het is dat die doorgeknipte spier alweer zo sterk geworden is. Hij zal wel weer helemaal goed worden. Ik moet nu zelf met mijn vinger masseren, niet erg smakelijk! – Overigens was de bedoeling eigenlijk dat Sparmann keek of ik van binnen weer ganselijk geheeld ben, en daarvoor moest hij me in ’t Ziekenhuis hebben. En tot m’n plezier, kan ik je vertellen dat alles weer in orde is, kijk hoe heelzaam ik toch ben! Hok vond het een fuifje waard! – Nu is werkelijk bijna alles weer normaal. M’n enorme honger begint af te nemen, gister tenniste ik alweer een stuk beter, echt zalig. Jullie weet niet hoe verrukkelijk het is, dat ik niet meer op mezelf hoef te passen, ik fiets bergopwaarts weer net als vroeger, meer dan menige vrouw hier in Indië presteert! – Overigens ben ik vanmorgen “een kiesje kleiner” gemaakt. Bij zo’n gelegenheid merk ik nog dat ik m’n zenuwen nog niet geheel in m’n macht heb, waarover ik me daverend erger. – Je ziet ik begin weer over mezelf, maar dat zal nu niet lang meer duren, hoera! – Vanmorgen ging ik even naar Hok, we worden steeds meer tortelduifachtig!!!! Iedereen heeft er pret om dat wij naast elkaar gaan zitten, en samen dansen! – Kindertjes, nu wat anders! wat zeggen jullie van Anneke! Ik feliciteer jullie bij voorbaat, Sparmann: verrukt van Anneke, ze [4] is ook enorm goed. Jullie zult misschien of liever vast wel verbaasd zijn dat ik er nooit eerder over schreef. Maar ik had eerst geen permissie!, en later vergat ik haar steeds te vragen of ze ’t nu al geschreven had, want ik wou haar natuurlijk niet vóór zijn! Ze vindt het echt heerlijk, je begint het al wat te zien, zag ik gister. Al een klein buikje! Het zal echt fijn zijn als ze het hier nog in Bandoeng kan presteren. Ze eet alles met smaak en werd in de 300 bochten naar de Gerlings niet eens misselijk-met-uitwerking! Ik ben werkelijk benieuwd hoe of Thijs zal zijn als vader! – Jullie houdt toch je hart niet vast hiervoor, hè lieverdjes. Sparmann zegt dat wat je eens overkomt, onmogelijk een tweede keer kan, dus dat geldt ook voor jullie! Anneke is ook zeer gerust. –

Chris at gisteravond bij ons. We hadden van Van Raalten, die Hok nog uit Delft kent, 2 waterhoenders gekregen, die hij geschoten had en dat was meteen een geschikte gelegenheid om Chris eens te vragen, want na z’n terugkomst van verlof, at hij nog nooit bij ons! – Vanmorgen was ik even (1½ uur) bij Mevrouw Harting (Jr.) een praatje maken. Ze worden over 2 maanden naar Borneo overgeplaatst. Goddank, hebben wij er geen kans op: verhuizen is niets voor ons! – Dien komt met onze P.C. Hooft, hun hut is vlakbij de ex-onze! Ik vraag aan iedereen, die al “buiten” geweest is, wat Dien moet meebrengen. – Ze zeggen zelfs Waschstelle en bedden. – Hok en ik zijn tegenwoordig verslaafd aan het “racen” met kaarten, Hok wint steeds en zoveel.

Alles moet in … [HOK opened by censor. Opmerking bij onleesbaar gemaakt woord] betaald, ik raak failliet! Dag Eida

We kregen erg gezellige brieven van Mevrouw Kunst, Mevr. van Gilse en Emmy en Jan. Emmy schrijft niets over mijn brief. Ik zal haar nu een aangetekende sturen.

Vanavond houdt Jaap een lezing over Flores voor de Kunstkring. [5]

HOK

G. Ook hartelijk gelukgewenst met de familie v.d. Laan. De kans dat iets zich herhaalt is zo gering, dat er geen reden mag zijn tot ongerustheid en bovendien is A. in handen van een gynaecoloog, die zeker in de allereerste plaats na heeft gegaan of ze dezelfde aanleg heeft als Eida. – Vanavond naar een lezing van Jaap Kunst geweest, erg interessant, hij is een zeer vlot lezer. De lezing werd opgeluisterd door lantaarnplaatjes, film en muziek. Wat gek dat kunstenaars alleen letten op de vorm en niet op de inhoud. Dit slaat op Max, die zoals u schreef die mening verkondigd heeft over de film. Antonie Donker is t.a.v. de literatuur ook van dezelfde opinie. In Davos heb ik heel breedvoerig hierover met hem gedebatteerd. Ik ben van mening dat bij de keuze van een onderwerp de smaak ook een woordje moet meepraten. Neemt u bijv. romans van Tolstoi, dan zult u vinden dat alles wat hij beschrijft van goede smaak is, niets aanstotelijks ontmoet men bij hem. Maar bij de tegenwoordige kunstenaars schijnt het juist het tegenovergestelde te zijn! – Zondag gingen we weer naar een stille film, met Greetje Garbo. Ja, ze begint mijn hart te veroveren. Ze verdient het! We hebben nog altijd geen goed talkie (sprekende film) gehoord. – Ze zijn nu druk bezig met te beraadslagen of de ambtenarensalarissen niet verminderd moeten worden. Een zeer moeilijk probleem. Zeer juist werd opgemerkt, dat het schijnt dat ze de salarissen als afsluitpost voor de begroting willen beschouwen: klopt de begroting niet, dan maar de salarissen naar beneden. Dat is de “vaste” positie van de ambtenaar! – Ook maakt de krant groot gewag van de handjesgeverij door de regeringsgemachtigde voor Algemene Zaken.[1] Men blaast het zo op tot zelfs geschreven wordt, dat de G.G. nu maar aftreden moet. Onze krant is heus in dat opzicht zeer onsympathiek; zij geldt toch voor één van de goede. – Wij krijgen net een brief dat Henk a.s. vrijdag voorgoed weer in Bandoeng komt. Prettig voor hem. Dag het is al laat. Hok.