EIDA

9 juli ‘30

Lieve schatten –

Wat een zalig hotelletje hadden jullie daar in Maarn, om er zo heen te reizen. Dus jullie hebt nu ook eens in een kasteel gelogeerd, is er ook nog iets ouds aan? Nog een torenkamer in? Enig dat jullie daar heen gegaan zijn. – Terwijl ik schrijf, is Albertje heftig aan ’t protesteren. Hij wil niet dat ik enigszins in elkaar zit. Hok is blij dat hij zich nu al niet in een hoek laat duwen, dat belooft wat! Eindelijk zul jullie dan een kiek van m’n buikje en mij hebben. Wat lijkt hij puntig hè? We zullen me nog eens in m’n blauwe jurk, die over elkaar heen slaat nemen, daarin verbeeld ik me dat je ’t haast niet ziet. We hebben een nette lingeriewinkel van de wieg gemaakt hè?! Over de rand vooraan hangt de luier (flanel), die ik bezig ben om te haken met blauwe zij, een daverend werk overigens. Daarnaast een flanellen hempje met roze omgehaakt, dan het schortje van Mevrouw v.d. Laan om ’t hekje, aan de stang onderaan een reformstof hempje, helemaal wit; blauw luierbroekje van jullie + de 2 truitjes, nog een flanellen hempje en de speldenhanger van Anneke Harloff. Hoe vind je de grootte van de wieg, 1 m x 60 cm. Staat wel leuk dat riet hè. – Dit is m’n enige jurk zonder mouwen, waarin ik me in ’t openbaar kan vertonen, de nieuwe is bijna klaar, alleen nog omgebiesd, waarvoor ik een naaister tracht te krijgen. Vandaag had Katy Kunst me er een beloofd, maar ze heeft het vergeten helaas. – Deze kant van ’t huis kennen jullie nog niet zo goed hè. Het is de kant naar de buren toe, van wier garage je ook nog wat ziet, helemaal links. Onze garage staat uitnodigend open voor… de wieg! Het openslaande raam is van de eetkamer. Het dak daarachter is de overdekking van de achtergalerij, [2] de keuken en de goedang. Ziet het huis er niet mooi uit. Het is net helemaal opgekalkt, zo fijn, voor ƒ 10.-. Het hek is groen, elke nacht gesloten tegen inbrekers! Het is ook helemaal open klapbaar voor als er nog eens een auto langs zou moeten . – Ik hoop Maatje, dat je enige luierbroekjes stuurt met bijpassende gehaakte schoentjes, dat zou schattig zijn. Ik ben juist van plan een paar schoentjes voor Mevrouw Ter Haar te maken bij haar roze luierbroekjes. Ik ben nog dol op haken en breien. – Vrijdag at Betsy Thung hier, die opeens in Bandoeng was voor een weekend. Ze heeft me erg geholpen en een heel stuk luier omgehaakt. Ze was er ook zo “in” dat ze vergat weg te gaan, terwijl wij omtolden van de slaap. Eindelijk om 5 uur konden we naar bed gaan! (dit is ’s middags!). – Het Hongaarse Strijkkwartet was buitengewoon mooi, zulke muziek hoorden we hier nog niet eerder. Prachtig samenspel en ieder in ’t bijzonder schitterend. De viool erg fijn, nooit scherp, de cel vol vuur, heerlijk die donkere tonen. Een cel doet me altijd aan onze jeugd denken!! Allemaal even mooi. Zoiets boeiend had ik wel nodig, want ik heb sinds een tijdje last van m’n zij, zodat zitten minder prettig is. De dokter zegt dat een spier is uitgerekt en nu knijpt en masseert Hok me dagelijks, wat me erg goed helpt. Het is al erg veel beter, zodat ik weer met genoegen machine kan naaien. Vanmorgen maakte ik 5 onderlakentjes en knipte ik 4 onderleggers van molton. Ik ben nog niet geheel op de hoogte van de volgorde in de wieg van al die soorten instrumenten, maar Mevrouw Ter Haar staat me steeds terzijde. De goerita’s van haar en mij liggen al klaar, wat haar betreft zou ik nu al mogen losbarsten, maar ik wacht liever, want ik ben nog lang niet klaar! Over een poosje zal ik eens plaats bespreken in Borromeus. Ik draag sinds gister een buikband, het zaakje werd me te zwaar [3] en Hok is doodsbenauwd dat ik een hangbuikje krijg! Als ik m’n elastieken korsetje in orde maak, moet er ongelogen ½ el elastiek tussen, wat was ik vroeger slank! – Zaterdagavond aten en bridgeden de Harloffs bij ons, om half 3 pas naar bed, we hadden geen horloges! Ze kwamen om 7 uur en het was tot het eind toe gezellig, al merkte ik met hen meer dan ooit dat bridgen m’n fort niet is. In elk spel deed ik bijna minstens één slag verkeerd. Maar Charles geeft er les bij, zodat ik er nu wat meer van snap. Gelukkig voor mij, is Hok er ook niet zo vreselijk knap in,  hoewel ik het misschien nooit zover breng als hij. We aten eerst petjil, waar om we nog eens beroemd zullen worden en om 1 uur een huzarenslaatje met geroosterd brood. – Vind je ‘t nodig dat we met de geboorte gedrukte kaarten sturen? Wij weten nog niet wat we doen. Dag – ik moet Mevrouw van der Laan bedanken. Eida [4]

HOK

9 juli ‘30

G. Ingesloten een kiek van de a.s. moeder en profile, – een koninkrijk voor een japon! Haar vermageringskuur is – veel commentaar hoeft hier niet bij – reeds lang gestaakt! Emile’s krullen behoren tot het verre verleden en het mooie horloge dat vroeger aan haar pols sliep of rende, is nu op stal gezet. A.M.pje - zie de gelijkenis met de initialen van haar – schijnt het niet te kunnen velen als zijn moeder krom zit. Dan begint hij te porren, dat zelfs een buitenstaander – dat is ikke – hem ziet bewegen: de vadertrots behoeft geen stimulans meer. – Een pracht exemplaar van een wieg, vindt u niet. Waar is mijn vestje? Bescheidenheid verbiedt me er verder over te spreken. Ja toch, dit alleen nog, dat de wieg een stijl-wieg is. En aan de schone wieg hangen de stukken van de garderobe van A.M.pje, precies als aan een droogstok. Het schortje – van fam. v/d Laan Leiden, hoe komen ze erbij ons een schortje te sturen – hangt aan het hek. Het geheel staat naast ons huis: links de scheidingsmuur tussen ons erf en dat der buren. Het raam is dat van de eetkamer; beroemd om haar tafel. – Over twee dagen vieren we feest. – Mijn geloofsbrieven voor de gemeenteraad zijn reeds in orde gemaakt; vandaag ben ik voor de 2e maal geboren: alweer een acte van bekendheid. Het kost me kapitalen. Twee geologen fungeerden als mijn vader. Het heeft niet zoveel moeite gekost als in Holland. A.M.pje krijgt gelukkig een geboorteakte zodat hij (?) slechts eens geboren hoeft te worden. – Hoe staat het met de vorderingen met de Maleise krant. Roemahnja besar is persé “zijn huis is groot” en niet dat huis is groot. – Onze huisjongen begint met de dag luier – geen wonder zult u zeggen – te worden. Maar ik heb er een stokje voor gestoken en hem op al zijn luiigheden attent gemaakt. Volkomen schuldbewust is hij een minder lui leven begonnen, en heeft vandaag zelfs een tak uit de boom voor ons huis gekapt voor mijn orchidee. Kokki help door haar goede kookkunst de roem van het huis vergroten. Dag Hok.