EIDA

30 IV ‘30

Geliefden –

M’n kas klopt lang niet, maar dat kan me niet schelen, “Ich hab’ weit besseres Verlangen”, ik heb jullie weer ’t een en ander mee te delen over het aanstaande nieuwe familielid. Hij groeit als kool en mijn buikje met hem, elke dag haast merkbaar aan strakke ceintuurs van jurken die steeds wijder moeten worden. Het is allergekst dat het zo gauw gaat opeens. Ik ben bepaald al op de helft: donderdagavond voelde ik opeens dat door jou beschreven kleine klopje, allermerkwaardigste sensatie! Maar het is werkelijk nog erg miniem en zeer ongeregeld, maar wel alleen ’s avonds. Hok is elke avond nu in spanning of hij weer zal gaan “spelen” en hij bewondert me bij voorkeur van opzij en heeft veel pret als ik mijn buikje vasthoud! Op aanraden van Trude vet ik hem soms in (niet Hok, maar m’n buik!) opdat hij heel blijve, nu het zo met vaart gaat, want vorige week constateerde de dokter nog dat er nog haast niets van te zien was! – Ik heb nu reformstof gekocht, de fijnste soort en ik heb ook nog een fijn kantje gevonden dat ik nog van de Huishoudschool over heb. Verder wachten we met smart op het beloofde luierbroekje, waarvan alleen een truitje verscheen! Ik heb net een hier gemaakte wieg bezichtigd, waarin over 2 weken de bewoner zich hopelijk bevinden zal. Hij is van een leraarsvrouw, Vivos-lid, pas getrouwd. Ze heeft natuurlijk alles al klaar, waaronder veel leuke dingen. [2] Ze heeft haar rotanwieg donkerbruin laten vernissen, minder gewenst feitelijk voor muskieten, maar het staat aardig, hoewel wit vrolijker is, dunkt me. Deze wieg kostte ƒ 21.- en ik heb naar kinderwagens gekeken, hetgeen toen ik ernaar vroeg de winkelbediende deed grijnzen! Heel nette wagens met veren zag ik voor ƒ 59.-, dus dat is samen ƒ 80.- en dan hebben we nog 2 meubelstukken, wat toch misschien wel zo prettig zal zijn als één! En dan hebben we nog geld over als je ƒ 100.- stuurt. Ik zal dit ook per telefoon zeggen, en tevens dat je hier toch mooie tetra kunt krijgen, dus dat ik niet goed was ingelicht. Het lijkt me dan handiger als je dan alleen maar truitjes en bloesjes, pakjes e.d. stuurt, zo telkens in een brief dat is enig! Maar ik zal je eerst vragen wat je al voor me gekocht hebt. Trude raadt me aan badhanddoekenstof voor onderleggers te nemen en ook uit Holland, onze handdoeken zijn misschien te dun, maar ik zal nog eerst even goed hier rondneuzen. Wiegengoed heb ik hier alleen nog maar effen crêpe Marocain gezien, maar ik weet toch niet hoeveel ik daarvan nodig zal hebben. Hok moet de wieg nog ontwerpen. – Zaterdag bij mijn thuiskomst stond er opeens een zalige divan in de kamer, fijn! Hok had hem helemaal zonder mijn medeweten besteld, wetend mijn hobby, verrassingen! Nu nog een kleed erop. Hij staat nu in de eetkamer, expres smal gemaakt voor de ruimte en lang voor Hok’s lengte: 2.10 m! Hok is nu bezig met een klein bijzettafeltje, kost veel hoofdbrekens. Dan zal de wieg wel aan de beurt zijn en daarna: de box!! – Schreef ik al dat we in de a.s. babykamer een groot raam wilden hebben, op ’t ogenblik zijn er alleen 2 tuimelraampjes, hetgeen niet fris genoeg. Mevrouw Feher vindt het te [3] duur nog meer reparaties te doen, na die ƒ 175.- van januari. Ze beweert dat zo’n raam ƒ 60.- moet kosten, maar wij zullen nu proberen één groot raam te laten maken aan één stuk, niet in twee delen, en dan geen Hollandse aannemer. – Trude en Pierre zijn vandaag overgegaan, ze zijn nog bezig de laatste meubels op de verhuiswagen te laden. Ze hebben hun brood hier laten brengen om het 12 uur op te eten in een ordelijke omgeving! Verder bewaren we Trude’s avondmantel, een beeldig ding, die ze zelf pas eens gebruikte en die ze leende aan een kennis voor een concert toen zij in de 8e maand was. Het was werkelijke enig, als je ’t niet geweten had dat daar geen slanke dame onder liep, had je niets gezien. Verder is ’t maar goed dat we deze maand zo rijk zijn, Trude kwam net ƒ 25.- lenen en ik had Anneke als ƒ 35.- gegeven! Toch hadden we nog veel meer moeten overhouden met het oog op de Levensverzekering die weer in mei zal verschijnen. Maar de divan + inkopen, ik kocht nl. veel dingen die ik voor onmisbaar in de keuken acht als: braadslee, weegschaal, broodrooster!, zeef en verder kocht ik goed voor een pyjama hetgeen ik bij nader inzien ook voor jurk zou kunnen gebruiken! [HOK zeer luxueus!!] – Ziezo, de koffietafel voor Trude en Pierre is klaar – het lijkt hier wel het Papaverhof! – Eerst vanmorgen veel telefoontjes nadat ik eerst een boodschapper naar Katy gestuurd had met de mededeling dat onze telefoon stuk was. Daarna is de pianostemmer gekomen aan wie Henk zijn instructies gaf, erg makkelijk! Ik heb al gezegd dat ik hem zal missen morgen, want hij raapt ook alles op wat ik laat vallen zoals m’n zakdoek, sleutels enfin, je weet het! Het is werkelijk gek, maar zodra Henk in de buurt is, valt er iets! – Vanmorgen kwam er voor het eerst sinds maanden weer een bloemenmannetje, zodat er weer zonnebloemen in de zwarte pot staan, [4] in de witte rode anjers, evenals in de mooie vaas van tante Masje. Dit alles voor de somma van 25 cent! – Toen verscheen een ventje met djeroeks en een met atjar (piccalilly) e.d. van wie ik altijd m’n beschuit koop, dat we bij de thee eten of eigenlijk vooral ik, vanwege m’n bodemloze put! Gelukkig doet Henk ook mee, houdende “van alles wat lekker is”! – Henk gaat dus morgenvroeg om 6 uur weg. We betreuren het alle drie, wat kan hij meer wensen?! Gister ontmoette hij opeens een vriendinnetje met wie hij nu vanavond uitgaat, hetgeen hij eigenlijk schandelijk van zichzelf vindt, vanwege zijn laatste avond, maar ik druk hem steeds op ’t hart dat hij zijn eigen zin volgt. Ik doe tenslotte ook de hele dag mijn gewone werk en bekommer me niet om hem. Hij is ook meestal uit, op ’t ogenblik aan ’t afscheid nemen, ook naar Anneke en Thijs. – Moppig dat A. en Th. de Rempten afgehaald hebben, A. was ook erg verrukt van de kinderen, schreef ze mij. We spraken elkaar nl. nog niet. – Trude en P. komen alsmaar niet, ’t is nu kwart na 1. Ik ben een half uurtje op de divan gaan liggen en net wakker geschrikt door de kokki, die binnenkwam. – Vrijdag kwam er opeens de gestelde petitie voor de deleman paarden aan B. en W., of ik die door wou lezen, want ik zat ook in de commissie! Ik moet nu gaan protesteren, want ik wil me niet opdringen en bovendien zal ik over een maand niet meer fraai om te zien zijn. – Ik ben naar de Vivos gegaan woensdagavond in plaats van naar de muziekavond bij Prof. Biezeno. We hebben nu een nieuw bestuur alleen met dezelfde abactis, Mevrouw Ament. Sommige mensen, waaronder ook ik vonden dat nu ook het hele bestuur vernieuwd moest worden, maar de meerderheid vond dit bestuur best. Het geheel duurde tot 1 uur! Erg veel gedebatteerd. Hok en Henk waren nog op, erg boos! Enfin, dat is ook weer voorbij!– Zaterdagavond had [5] Henk een diner en hebben Hok en ik met onze mooie nieuwe kaarten gezwarte Piet. Zondag foof Henk ons op “Speedy” Harold Loyd in ons afgelegen lijfbioscoopje, waar we nooit een kennis zullen treffen! – Dank je voor je mededeling van Emy’s trouwdag, ik kan haar nu net nog bereiken. Ik kocht een koperen sigarettendoos voor haar van Chinees werk van m’n lijstenmaker die geld nodig had, anders was een kleed makkelijker geweest. Hok wil dit houden, hij vindt hem te mooi om weg te geven! Emy krijgt het met deze brief als bruid als tenminste haar huwelijk niet wordt uitgesteld!

Als je nog eens mensen raad moet geven over Indië, laat ze dan grotere lakens nemen dan wij hebben, de onze zijn te kort en te breed en de slopen te groot, evenals de goeling slopen. De grote bedden zijn 2.25 m x 1.90 m, waarin 2 matrassen, de goelings 1.10 m x 40 cm, de kussens 10 cm minder lang en breed dan in Holland. – Ik gebruik toch al m’n badhanddoeken nu, die witte zijn erg prettig. Dag Eida.

HOK

G. De vorige week schreef ik niet, omdat ik een brief te schrijven had aan een collega in Bonn, die naar Indië zou gaan als geoloog bij onze dienst. Er komen nu 8 nieuwe: 1 Hollander en 7 Duitsers. In Holland zijn geologen, die genegen zijn bij het gouvernement te dienen zoals u ziet met een lichtje niet eens te vinden. Nu wil het geval dat de financiële positie van Indië wat achteruit gaat, zodat er weer druk gepraat wordt over bezuiniging. Zo werd vanwege onze dienst ± vorige maand een telegram gezonden naar het Departement van Koloniën om al die mensen (8 geologen) maar weer af te zeggen. Ik snap niet dat ze daaraan hebben kunnen denken, daar al die mensen aangenomen waren en om aangenomen te kunnen worden allerlei al hadden geregeld. Zo kreeg ik van die Bonner collega te horen dat hij met het [6] oog op zijn benoeming zou gaan trouwen. U weet dat men in Duitsland heus niet kan trouwen op een assistentensalaris. Dus indien de jongen weer afgezegd werd, zou hij werkelijk met z’n vrouw “zitten”. Vandaag kregen we het bericht dat de minister absoluut niet op het voorstel van de Indische Regering kon ingaan, omdat het een blamage zou betekenen zowel voor het Dep. v. Kol. als voor het gouvernement. Een wijs en verstandig besluit. Eida speelt van tijd tot tijd met …, ja wat voor naam hij hebben moet, is nog niet uitgemaakt. Felix lijkt me niet mooi, die naam herinnert me aan Felidae = het geslacht der roofdieren! Gisteren klopte X-je Eida terwijl ze zat te eten, met het gevolg dat ze van tafel opstond en het spelletje van vroeger werd herhaald, tot onze grootste verbazing, omdat Eida al sinds weken geen last meer had van misselijkheid. Vandaag is het weer normaal.

Op G.B. komt er waarschijnlijk een verbetering in de inhoud van ons werk. Een van de grootste tegenstanders van mijn voorganger – en daarbij een zeer invloedrijke – is bijgedraaid. Ik heb een nota geschreven hoe ik me de reorganisatie van ons werk dacht en hij heeft mij op alle punten gelijkgegeven, zodat ik nu ook weleens de gelegenheid zal krijgen om eens te reizen. Fijn om eens de rimboe in te gaan, nog fijner natuurlijk om daarna weer thuis te komen en de moede leden te strekken op de divan van 2.10 m – waar al niet aan gedacht moet worden! De divan neemt nu de plaats in van de box, waar deze moet komen is me een raadsel nog. Ons huis wordt al wat te klein.

Moeder zoudt u, - o, zaliger herinnering van de gedachte van uw eervolle ontheffing als Tan’s portemonnee – aan Max Weg, Antiquariat, Leipzig, Köningstrasse 3, Postcheckkonto Leipzig 1469 voor mij willen betalen 55 MK.  Hartelijk bedankt. 

Dag Hok