EIDA

[gefeliciteerd met Anna II de Ranitz]

Zondag 12 jan.’29

Geliefden –

Ik heb het gevoel dat ik jullie in lang niet geschreven heb. Dat komt zeker door m’n kort briefje van de vorige week, toen Hok zo volmaakt me vervangen heeft. Ook aan Dien schreef hij een lange brief. Ik heb weer zelden zulke drukke dagen gehad van:

’s morgens dans repeteren, kostuums ervoor maken, een ABC in elkaar draaien, dit alles in 4 dagen. Onze dansjuf, een aardig meisje Roos Driessen (!) genaamd, was uit de stad tot dinsdagavond en toen konden we pas met repeteren beginnen. Van tevoren hadden we al het een en ander aan de kostuums gedaan, nagemaakt naar foto’s. Meestal repeteerden we ’s morgens mij Mevr. Ultée (die ik nu tante Piekje of Piekje alleen noem!) en ’s avonds bij ons. Hok had voor Piekje een spiegel aan de piano vastgemaakt opdat ze ook wat van het dansen kon zien. Woensdagavond was ons eerste Kunstkringconcert, een Franse pianist Schmitz (klinkt niet erg Frans!) buitengewoon knap en vooral Chopin ook mooi. Die morgen begon ik pas met het ABC. M’n bedoeling van ’t  ABC was dat we dat met een paar zouden maken en voordragen, maar tenslotte is beide op mij alleen terechtgekomen. Het slaagde gelukkig nogal goed en het had ook succes. Op ’t laatste ogenblik trachtte ik Trude nog als partner te winnen, maar ze beweerde dat nu de hele avond voor haar bedorven was. Maar ik vond het zo op de voorgrond dringerig als ik daar in m’n eentje zou staan, maar [2] de bowl gaf me daarvoor moed! En ons succes bij de dans, al ging die allerminst volmaakt. De muziek was lastig en Piekje vergiste zich nogal eens en dan zong Roos Dr. de wijs maar zolang, zodat men dacht dat dat erbij hoorde!! Roos Dr. was mijn man, die ik een keer danig in de war gebracht heb, zodat ze door mijn schuld de goede pas die ze wou doen niet kon presteren. Maar ook een keer hielp ik haar op het goede pad! – Vooral de laatste dag, vrijdag, had ik geen minuut te vergeven en juist kwam die dag Mevr. F[1]..... de huisbazin tweemaal! – Het vriendelijke: ik houd u toch niet op, werd door mij à la Moeder met een even vriendelijk o nee! beantwoord, hoewel het toch gelukkig niet zo overtuigend klonk, zodat ze na een korte poos verdween. ’s Middags arriveerde ze weer om 6 uur en bleef een vol uur om herstellingen aan te geven aan een aannemer. Ik bleef er eerst bij – ze is erg lang van stof – ondertussen denkend: “T is de twintigste van de maand met zijn thee” – waarop ik na lang denken opeens een mooie zin had: “en ook het trouwen dat pas nog een Vivos-lid dee” waarop ik veel gelach oogstte. Om half 8 was ’t ABC af en om half 9 begon het feest. Het moest overgeschreven, ik mij verkleden en koffer pakken voor de dans. Hok schreef het over en ik trachtte wat te eten, maar schon wieder ging ik met omgekeerde maag ten feeste! Dan voel ik me juist op z’n best – veel beter dan wanneer ik niet gegeten heb! Piekje stuurde haar auto om Trude en mij te halen. Zelfs als tegenprestatie daarvoor kon ik Trude niet tot het alfabet bewegen, misschien wel goed ook, want ze draagt niet goed [3] voor. – Het souper was helaas lopend, besloten door het bestuur, zonder raadpleging van de feestcommissie! Het is niet zo gezellig als een tafel met bloemen gedekt, maar wel gemakkelijk omdat dezelfde kamer eerst voor vergadering gebruikt kan worden. Er was een zeer ingrijpend voorstel van een lid ingekomen om ballotage in te voeren en minstens 1 jaar van studie, anders is het begrip “oud-studenten” niet op zijn plaats. Ik zou er dan uit  moeten gaan. Maar het is niet van terugwerkende kracht. Maar ik heb bij de stemming gezegd dat ik het er wel in principe mee eens ben, maar niet precies met deze opstelling. Fiet van Houten is bij de discussie in m’n achting gestegen omdat ze keurig haar bedoelingen kon formuleren! Maar verder heb ik ontdekt wat haar ontbreekt: gevoel voor humor! – Toen we ons aan zouden kleden voor de dans, ontdekte ik dat m’n blouse er niet was. Ik gauw m’n mantel over m’n onderjurk in Piekje’s auto – “naakt onder hare mantel” naar huis, naar binnen gerend, Hok wakker gemaakt (het bleek ± 11.30 uur), terug naar buiten gerend: de auto was alweer terug, dacht dat hij mij alleen moest afzetten! Ik naar de telefoon om de auto weer terug te laten sturen, gelukkig was het feesthuis vlakbij! Wat een drama!! –

Ondertussen hebben we nog een huiselijk drama, oftewel een bediendelijk natuurlijk!! zul je zeggen. – Hok kreeg bij ‘t zien van een kopje met een stukje van onderen eraf een woedende bui (2 dagen tevoren had hij = Tanom, de Sinterklaas thermosfles aan stukken gegooid!) en wou hem eruit hebben. Ik opgebeld naar 2 kanten – geen succes. Maar toch besloten wij hem eruit te zetten, stevenden plechtig op hem af. Maar hij wist zozeer ons goed hart [4] te treffen, dat we onze woorden maar weer introkken. Hij is meer dan goeiig en zeer aan ons gehecht. Maar nu belde Jet Gruys op dat ze er toch een voor me had en juist had Tanom 5 dagen verlof gevraagd om zijn vrouw + 5 kinderen weg te brengen naar haar huis. Dus ik verzocht die jongen, Soekijan genaamd, 5 dagen te willen komen en nu blijkt dat deze: een fiets heeft, pienter is, zodat Tanom weer in de knel komt. Afgrijselijk gewoon, want we hebben Tanom gezegd dat hij terug mocht komen. Wat te doen! Enfin, vandaag is het pas de eerste dag van Soekijan. Het is een keurig nette jongen, beeldschoon om te zien, en een tegen wie ik niet kan snauwen, zoals mijn toon tegen Tanom geworden is. – Hij heeft zelfs een versnelling op zijn fiets, is schatrijk. Terwijl ik dit schrijf, zit onze logé (het is een “zij” geloof ik) met m’n vulpen te spelen, en bij voorkeur gaat hij op m’n laatste regel zitten. Keesje is allerliefst maar erg verwend. Hij gilt als hij pas gegeten heeft en niet op m’n schoot mag slapen, na het ontbijt b.v. dan heb ik eerst veel dingen te doen. Maar hij went hier nu al en speelt verwoed met propjes papier, een klosje aan een touwtje en met vermeende vijanden. Hij had een kakkerlak doodgeslagen en die heeft hij = Kees met smaak verorberd – met het gevolg dat hij voor melk zijn neus optrekt! – We hoorden net van Jaap Kunst dat het goed is met Emma, prettig toch die telefoon. Mevr. Kunst was zeker ook verrukt en vooral van Jaap’s benoeming denk ik. Geweldig fijn, alvast voor één jaar een standplaats Bandoeng, kon niet mooier! – Leuk dat het Sinterklaaspak bevallen is – de poef was ook als poef bedoeld, niet als kussen – lees het vers nog maar eens! – En wat heb je dat tafeltje mooi gesymboliseerd van 4+3. Ik hoop dat je dat kleverige goedje intussen ook tot Indisch “delight” gemaakt heb. – Wij hebben net gister de speculaas – oftewel “de lekkere brokken voor Eid en Hokken” – geopend en er een eenzame meneer, die we plus vrouw verwacht hadden, op gefoven. De banketletter wacht nog op zijn beurt! Gister was ik erg melig van het Vivos feest en nog is het niet over. – Ik ben penning- en ceremoniemeester van de tennisclub geworden en Hok mag de nodige standjes uitdelen. – Op de Kunstkring gebruikte ik m’n sjaal als cache-misère: al m’n jurken zijn me nu veel te nauw over de boezem, Piekje zal me met vermaken helpen. – Van bevallen gesproken, Nora Bessem is er ook gauw bij (“ook” is hier niet juist geplaatst!!). Dag Hok en Eida

[Randje pag. 1]

Net belde een mevrouw op van de Vivos of ze m’n ABC mocht lenen om haar man voor te lezen en over te schrijven om een oud lid in Holland te sturen! Hoe vind je dat succes. Op de avond zelf had ze me al gezegd: “Mevr. Tan, u hebt ons vanavond buitengewoon geamuseerd” en drukte m’n hand krachtig. Ik zag haar die avond voor het eerst. Ze heet Mevrouw Hasenstab. Grappig hè! – Is Emma weer de oude?

Heleentje Rauws heeft al plaats besproken [aan boord] voor 4 aug. – Trude is erg blij!