EIDA

Geliefden –

“Laat elke dag een feest zijn” en “Wees de smid van uw eigen geluk”! Vind je dit geen mooie woorden om op een trouwdag gesproken te worden. Hok en ik zijn gister nogmaals getrouwd, ditmaal in de kerk, en we konden met genoegen constateren dat we inderdaad hard aan ons geluk gesmeed hebben en tevens dat elke nieuwe dag een feest voor ons is. Hoe prettig is het toch als iemand in mooie gloedvolle woorden je gedachten vormt. – Gister trouwde een geoloog, een Duitser: Dr. Stehen met een Hollands meisje – Binkhorst; en het hele corps “mijnbouwers” was in Jacquet aanwezig een groot gedeelte met vrouwen, we waren in de kerk en toen op officieuze receptie voor de Mijnbouwers. Het is toch prettig om op die manier, als vermeld, toegesproken te worden; alleen een dominee is, geloof ik, tot zoiets in staat. Deze Ds. Jansen, speciaal uit Batavia overgekomen, was erg vrijzinnig. Hier in Bandoeng zijn nl. alleen 2 orthodoxen, geen vrijzinnigen. – Keurig in een gesloten taxi (die hier net eigen auto’s zijn vanwege de Indische “schijn”) werden we erheen gereden, na afloop bracht men Fiet van Houten en mij naar Mevr. Ultee, alwaar de “Feestcommissie” vergaderde over het “Vivos-souper”. Er zullen ook Zweedse Volksdansen gedanst worden [2] waaraan ik ook hoop mee te doen en dan zullen we trachten een ABC in elkaar te zetten – gedachtig aan de successen in onze familie steeds met zoiets behaald. Het is waarschijnlijk bij Mej. Potjer aan huis (onze presidente, zeer actief, natuurlijk! ze is een Groningse!!). Hier worden soupers uitgezonden met tafels, tafelgoed, servies, zilver (of anders wat!), bedienden (kelners), zodat degene bij wie het feest is, er helemaal niets mee te maken heeft. Makkelijk hè. We hebben een menu in elkaar gezet met hors d’oeuvre + 6 gangen voor ƒ 5.- p.p. Toch niet duur met alles inbegrepen! – De dag was toen nog lang niet afgelopen! – we sliepen – en toen zou ik een nieuwe voering in m’n Indische hoedje zetten, dat ik heb laten stomen en weer “als nieuw” is – maar opeens verscheen een auto met Mamma + “de boze Tante” (van de erfenisgeschiedenis) + 2 dochtertje en daar ging het weer aan de conversatie. Mamma wilde die Tante alles laten zien en de elektrische naaimachine moest vertoond, ook die blauwe gebreide trui, die ik nog eens voor de Huish. School heb moeten maken en waarmee ik Mamma’s hoge bewondering veroverd heb! – Ze bleven maar een half uurtje en toen moest de tafel gedekt, want om kwart voor 8 zou de auto komen om ons naar de fam. Benschop-Koolhoven te brengen, waar we op een bowl-fuif gevraagd waren. Hij is een collega van Hok, zij is een klein beetje ordinair, maar het geheel is toch aardig. We waren hier met ons veertienen (allemaal collega’s), waarvan maar 5 dames, dit: met het oog hierop dat dames het dansen langer volhouden dan heren! We werden keurig neergezet, Hok ver van mij, maar ik had de ereplaats naast de gastheer, aan m’n andere kant iemand die we op het officiële bezoek stampend[1] vonden en die ik aan ’t eind van de avond zelfs aardig vond! Wat wijn en vrolijkheid al niet doet. We hadden echt veel plezier, hoe weinig we er ook van verwacht hadden. – Er was ook een echtpaar Harlof. Net getrouwd – zij van mijn leeftijd – leek me erg aardig – al spraken we weinig woorden met elkaar – lachten elkaar vriendelijk toe – ze houdt ook dol van gekheid geloof ik. Ik heb Hok voorspeld dat we over een jaar stikken in de kennissen omdat we ze zo van alle kanten krijgen. [3] Het hoogtepunt van de avond was: de roulette. Een hele echte hadden ze en we hadden veel pret, Hok won de derde prijs – hij had nl. ƒ 2.- gewonnen. – De eerste prijs won ƒ 11.-, de tweede ƒ 6.-. We kregen allemaal een bakje met ƒ 2.50 – ik had aan het eind precies 5 cent over! – Maar er waren er ook met ƒ 1.25 schuld. Het is werkelijk enig opwindend. – Hok kreeg een beeldig asbakje, met de hand geschilderd, juist hoognodig want we hebben voor visite alleen één voor de heren, terwijl er vaak ook één voor dames nodig is! Gisteravond heb ik helemaal niet gerookt, niet dat ik het anders zoveel doe! – Ik droeg m’n blauwe zijden jurk zonder mouw waarmee ik Hok’s hart op ’t eerste gezicht deed ontvlammen, wat ook ten tweede malen lukte!! [HOK en ook een ander] dit schreef Hok mij in de rede vallend, en je begrijpt natuurlijk dat er niets van waar is! –

Maandagmorgen. Over Kerstmis moet ik het ook nog hebben. Beide dagen vierden we bij Anneke, waar de kerstboom was, waaraan wij ook een paar dingen gehangen hebben omdat hij ook van ons zou zijn. Het is feitelijk niets gedaan om in Indië kerstmis te vieren, in de allereerste plaats heb je geen hulst en dan geen sneeuw. Verbeeld je dat je na het eten even een eindje omloopt en zo in je voile jurk kunt gaan! Dat kan toch geen echte Kerstmis zijn! Verder stond bij ons nu geen boom, zodat we thuis zijnde de hele Kerstmis konden vergeten, maar dan speelden we maar kerstliedjes uit Trude’s bundel Nederl. liederenboek. Bij Anneke aten we gans en nog eens gans, beide dagen. Vooral de ragout was lekker, maar daverend vet. Ze had ook zalige compote, echt [4] “feest-eten”. Anneke had beeldig de tafel versierd met rode biezen en kaarsjes en natuurlijk aten we bij ’t licht v.d. kerstboom. ’s Avonds las ik Anneke voor uit de Bijbel, terwijl onze mannen kastanjes poften op het houtskool brandertje, later zongen we vol enthousiasme van: “de witte vlokken zweven” terwijl alle ramen open stonden en Hok vanwege de warmte in de tuin op het muurtje zat! – Morgen is ‘t “Oudejaar”, feitelijk de maildag, maar dat zal niet erg mogelijk zijn! –

Gister vroeg het echtpaar Tjen ons mee te tennissen bij Mr. Liem. We gingen vol enthousiasme in een beeldige auto door een zoon gehaald. Deze zoon is 17 jaar en tennist keurig. Hok en ik daarentegen konden eerst helemaal niet wennen aan die baan buiten, nu we de overdekte gewend zijn. We verloren direct met 6-0 en we ergerden ons dood. Het was ook geen mooie baan althans een erg slechte uitloop. Hok speelde later vrij behoorlijk in een heren double, maar ik presteerde vrijwel niets. En dat terwijl de verwachtingen over ons hoog gespannen waren. Ze hebben vast gedacht dat we erg opgeschept hebben, toen we zeiden dat we geen beginnelingen waren!! Maar enfin, een ander keertje beter. Mevr. Tjen stelde voor naar Lembang in het Grand Hotel te gaan spelen de volgende week, maar Hok moest natuurlijk naar kantoor - we zullen zien. –

M’n dieet gaat schitterend – dagelijks houden we veel brood en boter over, maar ik kan niet genoeg vruchten en groenten kopen. Ik doe mijn best Hok niet in mijn kuur te laten delen, want hij heeft het nog steeds niet nodig! – In tegendeel – hij moet melkzure kalk [HOK NB. Een middel voor voedende moeders!!!] eten om meer haar te krijgen – Hok’s haar moet dik en ik slank: dat is het verschil tussen Hok en mij! – Dag Eida

Ik herinner me nog goed dat ik, toen we nog bij Anneke logeerden, bang was dat ik ’s morgens als Hok weg was, niets te doen zou hebben! En nu kom ik nog tijd tekort, ondanks de morgen van 6 uurtjes! Kapot is alles steeds, ik kan heus aan de gang blijven! Noodzakelijk moet ik m’n jurken verwijden!

HOK

1 januari: vol lekkere spijs en goede drank. Anneke en Thijs net weg, het nieuwe jaar tegemoet. We hebben aan het middaguur, om 5 uur, aan Holland gedacht, morgen vrij. Dag Hok.

[Randje pag. 1]

EIDA

Gelukkig Nieuwjaar! Het is hier 1 januari 1930, 1 uur ’s morgens – en we hebben om 12 uur op jullie geklonken met oude bourgogne.

HOK

G. 1-1-’30 1 uur. Een zalige kreeft, kip en wijn en goede stemming, terwijl buiten voor duizenden guldens in de lucht knalde. Leve de huiselijke haard. Asjeblieft. En nu gaan we slapen om fris aan Nieuwjaar te beginnen. Moge ’t geluk evenveel sturmen als ’29 en een beetje boffen. O zo! Dag Hok