HOK

7 okt. ‘30

G. Na de brieven van Anneke zal ik u niet meer zo uitvoerig schrijven. U neemt het me niet kwalijk dat ik met de vorige mail niet geschreven heb. Ik heb eigenlijk wel een brief klaargemaakt, Eida heeft ook geschreven – voor ze naar het ziekenhuis ging – maar gezien de afloop van Eida’s lijden heb ik hem maar niet doorgezonden. Moeder, de toestand van Eida is hoogst ernstig. Als u deze brief ontvangt zal u weten wat de verdere afloop is, laten we hopen dat deze goed is. Beide doktoren en u wilt geloven dat we twee medici hebben die beiden als heel kundig bekend staan: Dr. Kuyer een internist, Dr. Sparmann een vrouwenarts en gynaecoloog, zijn onafhankelijk van elkaar tot die conclusie gekomen. Een lichaam dat zo afgemat is door de bevalling – deze heeft bijna 24 uur geduurd, dat door bloedverlies verzwakt is, daarbij nog psychisch geschokt door het overlijden en dan nog zware diarree, Moeder is dat niet wanhopig. En dan, die diarree is door geen middel te stuiten. Eida heeft 3 à 4x de dosis opium en morfine om hem te stuiten, maar niets helpt. En juist die diarree is levensgevaarlijk, daar de hechtingen van de darm door kunnen breken en wat dan als de baarmoeder geïnfecteerd wordt. Goddank is het niet zó erg. Weliswaar zijn gisteren wat hechtingen losgeraakt en is er ook faeces in de schede gekomen, maar gelukkig heeft hij zoals de ochtendtemperatuur van vandaag uitgewezen heeft, geen baarmoederinfectie teweeggebracht. En Eida heeft nu om de diarree maar te stuiten sinds 24 uur niet anders gehad dan kalkwater.

U zult willen weten waar dit alles een gevolg van is, alsook hoe het kind ter wereld is gekomen. Toen het hoofdje reeds zichtbaar was, te voren was het eivlies door gestoken en daarna nog een injectie om de weeën te versterken, – kwam er plotseling een stroom bloed uit. Kuyer liet direct de gynaecoloog bellen, ½1 ’s nachts. Deze kwam binnen het kwartier [2] overlegde even en Eida werd onder narcose gezet. Nog geen minuut later hoorde ik het kindje schreeuwen. Sparmann vertelde me, dat toen hij kwam Eida’s harttonen al zwak waren en dat het hoofdje gevangen zat tegen de brug tussen rectum en schede. De einddarm was over een lengte van 10 cm open gescheurd. Moeder u weet dat infectie van de baarmoeder de zg. kraamvrouwenkoorts doet ontstaan. En toen schreef Sparmann allerlei stoppende middelen voor om maar te voorkomen dat de hechtingen stuk gaan. En in plaats dat deze zeer sterke paardenmiddelen geholpen hebben is er een reusachtige diarree gekomen. Diarree verzwakt de mens. Een gezond mens wordt er absoluut slap van en te meer Eida. Deze diarree hebben ze niet kunnen verklaren. Ze staan er machteloos tegenover. Vandaar dat paardenmiddel: absoluut geen eten. Sparmann vertelde me dat naar zijn idee die diarree het gevolg is van een gebrek in Eida’s constitutie. Het kalkniveau van haar bloed is te laag blijkbaar, en daardoor te sterke darmklierafscheiding. Voor de bevalling was de diarree er ook al. En het feit dat Eida voordien er nog geen last van heeft gehad, verklaart hij door de geweldige veranderingen die een zwangerschap in het vrouwenlichaam teweegbrengen. Daardoor is het labiele evenwicht plotseling verbroken.

Maar Eida is onder dit alles nog altijd even opgewekt en blij. Ze voelt zich als herstellende, terwijl we haar als een zieke zien die de crisis nog niet te boven is. Laten we hopen, dat ondanks de uitspraak van de doktoren een wonder gebeurt. Infectie is er niet, gezien de dalende temperatuur.

We hebben u niet in de code kunnen telegraferen, omdat dit 2x zoveel had gekost. Het bestaan van brieftelegrammen kreeg ik pas later in de gaten. 

Dag Hok

Vandaag vond de dokter de algemene toestand van Eida bijzonder goed, de pols is goed. En wat heel belangrijk is: er is geen infectie. Gisteren werd deze verwacht, omdat faecaliën [3] in de schede terecht gekomen zijn. Dus dat is een geruststelling, maar nu nog de diarree. Ze heeft vandaag weer een kalkinjectie gehad. En mocht het helpen vanavond weer. – Vandaag heeft Eida haar horloge weer. Ze is er wat blij mee. Welbedankt. Verder hebben we de oproep gekregen van uw telefoongesprek. Gelukkig dat het vandaag is, want gisteren zoudt u een zeer naargeestig verslag te horen hebben gekregen. Nu is er alle hoop op herstel.

Het kindje had een hersenbreuk, daarbij nog moest het door een te nauw bekken. Het bekken van Eida is te laag, zoudt u ook niet zeggen. Een geluk is het, dat het gestorven is, want het had niet volwaardig kunnen worden. Eida is er zeer rustig onder.

We hebben haar in een eersteklas kamer geplaatst ƒ15.- ’s daags, maar het is beter zo, dan dat ze met een ander in dezelfde kamer zou liggen. Misschien als ze al herstellende is zullen we haar in een goedkopere kamer plaatsen.

Op de andere zijde heeft Eida ook een paar krabbeltjes gezet. [4] 

EIDA

Dag veel omhelzingen.

Eida

Het is hier in Borromeus

erg prettig, 1e klas!!!