EIDA

Diës P.S[1]. Hoera!!!

7 december ‘29

Geliefden –

Op staande voet moet ik jullie even iets belangrijks vertellen: ik heb ƒ 50.- gewonnen met een prijsvraag!!!! Op ’t ogenblik is het tot ƒ 46.- gereduceerd, want we zijn direct per auto met onze buren naar de bioscoop gereden om onze vreugde te luchten. Ik geloof dat ik al schreef over de Izal-prijsvraag, Izal = een desinfecteer middel dat creoline, carbol e.d. vervangt en goedkoper schijnt te zijn. Er werd nu een prijsvraag uitgeschreven: hoe dit het best onder de huisvrouwenblik te krijgen en ik heb een heel verhaal geschreven en Hok heeft erbij gemaakt: “wees niet mal, gebruik Izal” en verder geïllustreerd. Vanavond waren we aan het zingen van “Dalcroze” liedjes[2]: Trude en wij, en opeens kwam Pierre binnen stuiven met: Eida ik feliciteer je. En daar liet hij zien in de krant bijgaand knipsel. Je ziet, het lot besliste voor mij, enig hè! We waren zo uitgelaten, en dansten door de kamer en meteen nodigde ik ze mee uit. Pierre moest eigenlijk proefwerken nakijken maar hiervoor had hij alles over. We belden een auto op en zouden langs A. en Th. maar die bleken uit. Ik weet niet wat ze gedaan hebben, ze hebben zeker mijn succes niet gelezen. Je weet we zijn lid v.d. Stadstuin vanwege het tennissen en daar gingen we heen en zagen een echte draak, maar toch niet vervelend, we amuseerden ons wel. [2] Pierre zei: dadelijk komt je naam bij de reclames op het doek. We hebben er voortdurend gekheid over gemaakt en toen we pas om 10 uur klaar waren met alles en Pierre niet meer kon werken: “Izal is de schuld van al!” Thuisgekomen hebben we ook maar samen gegeten, wij haalden onze soep, ons brood, de boter. Het was echt enig. Net thuisgekomen, want we aten bij hen (zij hadden in onze bioscoop gezeten!), moet ik jullie even alles schrijven. Trude zegt dat iedereen die geen raad met een artikel zal weten, bij me zal aankloppen, we zullen er heel wat over te horen krijgen. Maandag wordt het geld gebracht; gaat dat zien. Ik zal de mensen maar meteen als proef de vloer laten dweilen! Eigenlijk moest ik champagne schenken maar dan gaan de ƒ 46.- er ook nog aan!! – Wie weet: vragen ze me voor een reclamebureau. Trude zegt dat ze nog wat van me ziet worden! – Hoe vind je m’n naam met zulke koeienletters in de krant – Zou Juffrouw van Anrooy trots op me zijn! De raadgevingen waren anders helemaal niet huishoudelijk! Om je dood te lachen hè liefjes, je ziet, ik ben in een dolle bui. Daarnet hebben Hok en ik de Smitten-tuin omgedraafd uit pure gekheid. – 30 nov. las ik in de krant dat 1 dec. de prijsvraag sloot en toen kreeg ik de geest!! Het laatste nippertje is toch ergens goed voor!! –

Maandagmiddag (9 december): vanmorgen is de ƒ 50.- gekomen zonder enige poëzie, zonder een flesje Izal, zonder bloemen of bedankje, alleen een loopjongen die me een rekening liet kwiteren! Saai toch! – Maandagavond: alweer [3] getennist. We waren maar met ons vieren, fijn gesingled, Hok speelt reusachtig tegenwoordig, we zouden al best naar de “grote Club” kunnen gaan, maar het regent zoveel, zodat je ’s middags toch maar zelden kunt spelen. ’s Morgens regent het nooit, hoogstens begint het om half 11, maar meestal gelukkig half  3, dan is Hok net droog thuis. – Maar nu moet ik nog van het “avondje van Sinterklaas” vertellen – we begonnen met jullie pak midden op tafel en knipten ieder een touwtje door. Voordien zongen we nog eens van “Zie de maan schijnt door de bomen”, uit het Nederlandse Liederenboek van Trude geleend die toch geen piano heeft. Jullie verzen zijn meer dan schitterend, de glanspunten van de avond, zoals steeds, we zijn erg blij met het klein couvert, al zullen we niet meer eten met Gerth, maar hopelijk zullen A. En Th., de Smitten wel vaak met ons aan tafel zitten!! – Ja bespot me maar met Tek Hin Ho maar ik heb hem nu al zover gekregen dat ik deze keer maar 3 cent hoefde te schrappen!! Dit om hem te laten zien dat het me om de juiste prijzen te doen is. Hij had er reuze pret om. Was het maar waar dat het zilver niet wordt bekrast, het nieuwe stel van jullie heb ik tijdelijk opgeborgen in ’t etui opdat er nog  één heel fraaie is voor als er hoog bezoek komt zoals jullie!! – Om met mezelf te beginnen, ik kreeg daverend veel, vooral van Hok – alles wat er voor de huishouding ontbrak hadden we afgesproken elkaar te geven, dus ik kreeg: een roestvrij aardappelmesje, messenaanzetter (een staal, groter dan [4] dat van jullie, die andere aanzetters deugen niet, dit is heerlijk,  helaas niet met hertshoornen heft verkrijgbaar, is zwart), een kalender (die ik vanmorgen net ruilde voor “Hinne Rode” van Van Genderen-Stort; vanwege Emma’s prachtstuk!) m’n tas in orde gemaakt het slot was rap en de spiegel stuk (de tas was die avond nog niet klaar en ik kreeg een lege doos mee:

            Ach was de tas er maar

            Leeg zou deez’doos niet wezen

            Zaterdag niet eerder is hij klaar

            Zo er geen moeilijkheid is gerezen!

Verder een houten bakje voor in de keuken voor messen, vorken, lepels, kurken-trekker enz. – dan een paar dieren als koe en vogel, die toch heus geen kakkerlakken zijn!

            “Geen vrees! al heeft het dier een kop

            En poten en daar een lijf nog op

            Doe straks gerust je ogen toe

            ’t Is maar een chocoladen koe!”( gemeen hè, is die man van mij!)

Verder een groot chocolade horloge omdat het mijne te klein is om op te kijken! Ik ben diep beledigd want het loopt juist heel behoorlijk de laatste tijd en elke dag beschouw ik hem weer liefdevol. – Van Anneke en Th. alles voor ons samen: een beeldig veger en blikje van geslagen brons, een doos zeep – een veger en blik + horloge van choc., enigermate afgezaagd onderwerp, maar werkelijk prachtverzen… – Voor Hok maakte ik een zwempak van zwart katoen tricot, rondgeweven en borduurde de boekomslag die ik hem op zijn vorige verjaardag nog onbegonnen gaf. Hij is nu gevoerd en wel en heel geslaagd vindt Hok, al ziet hij helaas het [5] paars en groen niet erg; verder kreeg hij een thermosfles om mee naar kantoor te nemen voor de lange morgen, een rood boekje voor 1930 (dat helaas bruin was) met een geslaagd vers al zeg ik het zelf: van

            Heerlijk ’t is alweer december

            De laatste bladzij is nabij (bis)

            Van dat heerlijk rooie boekje

            Van dat van jou en dat van mij enz.! –

Dan een eierrekje – toppunterig hè! – een choc. hondje wat hij zo graag wil hebben, al is hij de hele dag uit!! waarom ik protesteer! – een pisang omdat hij het zo erg vond dat ik de Holl. pisangs lekkerder vond dan hier! – een sigarenpeukje dat hij, net als Vader graag in de asbak laat liggen. – Je ziet  we hielden ons niet aan 2 stuks voor elk; en om 10 na 11 waren we dan ook pas klaar. – Wat jullie pak betreft: zulke marsepein is een droom!, die van hier is louter suiker; de choc. S zalig, pas een klein stukje op (Hok eet haast geen zoet en ik ook niet om de slanke lijn!), de banketletter is nog dicht, die van Anneke opgegeten omdat zij er nog een had; heel lekker, hoewel het deeg al oud. De mijne leg ik even in de oven voor we hem zullen eten, dan zal hij wel erg lekker zijn, idem de speculaas of liever de lekkere brok! Fijn dat je dat alles stuurde en de kalender van Emmelot, heel erg bedankt, we verlangden juist naar een. Het vers is zeer bijzonder knap, wat een dicht-familie zijn we toch. We hadden na afloop net zo’n pijn in de wangen als altijd, [6] we hebben enorme pret gehad. Ons raam stond open naar de Smitten kant, wat zij ook gedaan hebben. En ze genoten van ons pianoliedje eerst en daarna inspireerde ons lachen, vooral dat van Thijs, hen tot dichten. –We vonden het alleen een naar idee dat jullie nu niet van ons pak genoten. –  We kregen een brief van Hoying dat het bord onderweg is, erg bedankt, verder een brief van Co ten Bokkel H. dat ze nog leeft, eindelijk. Nu heb ik alleen van Stans nog nooit wat gehoord, dus bijna compleet, erg plezierig. –

Dag geliefden – we beminnen jullie. –

Nog even vertellen dat we zondagavond met A. en Th. naar Douglas Fairbanks, alles vanwege de Izal. “Het teken van Zorro”[3] had ik al in Doetinchem gezien, dankzij “Oom Kees” weet je wel. Maar voor de tweede maal is het even reusachtig. Na afloop trachtten we Holland-België te volgen, de voetbalmatch, maar geen stom woord verstaan, wel gehoord! – Nog even een vers van Hok, een couplet uit zijn “keukengedicht”:

            Knielen doet men voor den altaar

            Juichen voor een heldenschaar

            Alles heeft zijn eigen riten

            Zo bij vis gekookte bieten!

Is het niet om te gillen!! – De prijs van pisangs is hier per “sisir” d.i. per tros van ongeveer 15 stuks voor 7½ cent, maar je hebt ze ook in soorten, meer dan 1½ cent is duur. Bij Mamma “op het land” kosten ze een halve cent! – We hebben van haar ook alweer koekjes gestuurd gekregen: die toetertjes die zo zalig zijn. Je ziet: ik zal blij zijn als er iemand op visite komt, aan wie zoetigheid besteed is. Dag – wat een brief! Eida

HOK

Wilt u Sinniklaasje voor Dikkie en mij hartelijk bedanken, reuze pret gehad; onze

magen bedorven, dat hoort er zo bij. Vader vroeg laatst wat soetji betekent: d.i. zuiver, rein, schoon, heilig, oprecht. Mahasoetji: grote oprechtheid etc. –

Uit Emma’s kalender verdient bij ons in het laboratorium opgehangen te worden: “c’est une grande misère de n’avoir assez d’esprit pour bien parler, ni assez de jugement pour se taire”. Een beetje scherp maar heel duidelijk!! Dit zullen we onder glas zetten.