EIDA
Zondag 14 juli 1929
Voor het laatst: Da Costaboul.8 pav.
Geliefden,
Morgen komen de 24 colli ten huizen van Berlageweg 3. Hoera. Onze officiële verhuisdag is dinsdag, maar onze barang (de 24 colli) zoals dat hier heet, staat hier al aan het station en we verlangen er zo naar!! Door Hok’s ziekte zijn we reuze achterop gekomen, geen vendu bezochten we meer, zodat onze inboedel niet meer aangegroeid is. Alleen kocht ik een elektrisch strijkijzer, een klein soort, toch zwaar en hij neemt 250 Watt. Van al die dingen moet je hier precies op de hoogte zijn omdat je aan moet vragen hoeveel Watt je per dag wenst te gebruiken, wij hebben 300 Watt genomen, A. en Th. hebben 200 W. Maar wij hebben veel meer lichtpunten. Precies zoveel als je aanvraagt, krijg je; als je te veel lampen aandraait tegelijk, dan gaat alles flikkeren – ze gunnen je geen Wattje meer, maar je krijgt ze ook de volle 24 uur. Ik kan nu de hele dag ook voor niets strijken en naaien, reuze! – Ik heb ons ook opgegeven aan het stadhuis. Ík moest nu alles doen (reuzeleuk, ik mag dat wel), ik was maar zo eerlijk, om achter Hok “hoofd” van het gezin te zetten en achter mij “echtg.”. Ik moest een grote lijst invullen o.a.of Hok gelijkgesteld was met de Europeanen en ik heb “ja” ingevuld, maar Hok zegt dat dat verkeerd is. Enfin ik denk niet dat het er veel toe doet. Voor de zekerheid heb ik zijn titels maar achter zijn naam gezet. Daar ben ik enorm trots op! – Was jij óók zo trots Maatje?! – Deze laatste dagen heeft Hok het hard te verduren gehad. Twee keer is een abces in zijn keel doorgeprikt, ellendig. Vooral de 2e maal, zat het zo diep, zodat hij er haast van overgaf. Het was een ellendig gezicht en ik moest maar op een afstand blijven. Dit gebeurde vrijdag en toen heeft hij ongeveer niet meer willen eten omdat het slikken zoveel pijn deed. Gister heb ik hem weer de hele dag op bed gehouden (ja, alleen als hij ziek is gehoorzaamt hij me!!) [HOK: de laatste tijd is voor mij de betrekking “hoofd van het gezin” een belachelijke sinecure], en vandaag opeens, maar nog niet uit (als hij absoluut gewild had – dus gezond was – had hij het tóch wel gedaan!). En [2] nu morgen verhuizen. Ik weet nog niet of hij mee zal doen. Gelukkig komen A. en Th. vanavond weer terug, van hun plotselinge uitstapje, dan kan Anneke helpen. Ze zullen het wel fijn gehad hebben, ik ben blij dat het nog doorgegaan is, vooral Thijs vond het ontzettend die ziekte. Hoe vind je halsoverkop vertrokken omdat de dokter gezegd had, ga nú maar naar het Congres. Ze konden nog één dag meemaken! – In die tijd heb ik hier de boel geregeerd. Ik kan, dunkt me, best met m’n eigen kokki opschieten die we nu een week hadden. Ze kent óók (!) niet erg goed Maleis, zij is Javaner. Eerst was ik verlegen om wat te zeggen, omdat ik dat knoeien zo naar vind, maar nu praat ik maar raak en ze begrijpen me toch altijd, vooral Ardjo, haar man, de djongos helpt me allerplezierigst door een zin! En vaak vraag ik van tevoren een woord aan Hok. Mijn kokki kookt lekker, ze neemt nu ook wel wat van me aan. In het begin zei ze, als ik iets zei, dat ik maar aan Anneke moest vragen of ik het bij het rechte eind had, toppunt! – Ik heb ook weer eens mijn kookkunst beproefd en bakte een cake voor Hok, lekker. Vandaag, de 3e dag, is hij pas lekker, zelfs erg lekker. De eerste dag niet. De zilveren speld is een wonder, op elke jurk staat hij alsof hij zegt: “zie: ik vorm precies, wat er nog aan je jurken ontbroken heeft” en inderdaad hij maakt alles mooi en hóórt overal op. Leuk hè Paatje je vier gebrochete vrouwen! Alles schitterend overgekomen en geen cent invoerrechten, dat is je ware! – Reuze Anneke Leenmans door haar kandidaats, nog steeds kan ze goed examen doen. – 10 juli gingen A. en Th. net weg, en we hadden nog wel kaakjes voor de 11e besteld voor “op torentjes”. Nu hebben Hok en ik het samen gevierd. We kochten ’s morgens orchideetjes bij onze a.s. buurman, de bloemkweker, fijn zo iemand naast je! Die ankrek boelans, van mijn bruidsboeket, kosten hier…10 cent! Wij kochten kleintjes, schattig. We hadden geen feestgerechten, maar kliekjes, want A. en Th. hadden ons veel achter gelaten, o.a. bestelde ik voor 3 dagen brood af (Hok at het niet)! Ze zijn nl. na de soep vertrokken! Ik ben benieuwd of jullie naar Folkstone geweest zijn – wat ellendig van dat geld van Jo en Willem – Maatje zorg dat je teentje weer goed wordt hoor! – Mamma is nog een paar keer hier geweest! Ze was ontzettend ongerust over Hok en kon er niet van slapen de stakkerd.
Dag hoor. Eida. [3]
HOK
Bg. 14 juli ‘29
G. Heden weer voor de eerste keer op, nadat we het zondagochtend uurtje met uw brief in bed hadden doorgebracht. Nu zullen we maar hopen, dat we dit jaar niets meer aan ziekte krijgen. Het was angina, die zich uitte in een abces in de keel, vlakbij het huigje. Niets prettig, noch bij het slikken, noch bij het praten. De eerste prik hielp direct, zodat ik al gauw bijna normaal was – geen koorts, geen pijn meer haast – toen een tweede abces kwam. Dit was de 11e juli ’s avonds, nadat we de gehele dag rustig bij elkaar gezeten hadden met onze gedachten in Folkstone en van de tuinier naast ons eigen huis een boeket van de geurigste en mooiste orchideeën hadden gehaald, en Eida haar Drie-eenheid broche aan had gedaan en het bruiloftlied van verleden jaar had gezongen! Het staat heel mooi. Het heeft niets aan invoerrechten gekost, de douane heeft er niets geen bezwaren tegen gehad. Vader moet ook niet meer nader ingelicht willen worden als een pakje al aan de post toevertrouwd is. Hij en niemand kan er toch verder iets aan doen, of de douane het pakje hier doorlaat. – U schreef iets over J. Kunst, dat het u nl. verwonderde dat hij ons niet beviel. Ik moet u zeggen, dat ik hem alleraardigst en allerhartelijkst vind. Hij is geweldig intelligent, heeft veel ambitie en kent een hoop mensen. Thijs vindt het onaardig van hem dat hij van een paar mensen die hij niet luchten kan, hun nare zijde vertelt. Ik vind het gewoon dat zo iemand als Jaap het ons vertelt. Hij gaat zo amicaal met ons om, en de tegenwerking die hij van die mensen heeft gehad gaat hem zo na aan het hart, dat hij er gemakkelijk toe zal overgaan om het ons te vertellen. Katy is naar mijn mening niet erg warm. Zij doet zo onverschillig, zij mist de vrouwelijke eigenschap om met iemand mee te voelen, … je voelt dat gemis niet zo zeer in haar vragen, dan wel in de toon en in de mimiek. Overigens is ze ook aardig en behulpzaam. Kinderen opvoeden kunnen ze geen van beiden, zodat de kinderen bengels geworden zijn. [4] Ik moet zeggen dat ik voor Jaap vol bewondering ben: voor zover het zijn musicologische kennis betreft.
Morgen zijn we weer bij elkaar, met ons 31-en; ze worden voorlopig maar in de garage opgeborgen, behalve de piano, waarmee wij liever geen onnodige wandelingen maken. Met hun allen kosten ze ons aan invoerrechten en vervoer ± ƒ 200.-; tel daar-bij nu nog op de overnacht aan boord ƒ 70.- dan heeft alles ons ƒ 270.- gekost. Niet weinig! Nu komt nog het servies van Fortmann. Denkt u erom, dat wij daarvan al ± ƒ 27.50 betaald hebben. – En ons huis is keurig geverfd: alles groen van buiten. De keuken misstaat misschien. Van buiten is hij ook groen, maar van binnen marine blauw, niet erg fraai, een vieze kleur! Wij hebben het tegen de vliegjes gedaan, als de kokki er maar niet om wegloopt – ons bediendenpaar is zeer goed. De jongen heet Ardjo, een Javaan (geen Soendanees als Adi), die niets indolent is. Hij rent stoepjes op en loopt niet geruisloos. Volgens Thijs dreunt de grond onder zijn voetstap, terwijl zijn Adi zeer geruisloos zich voortbeweegt. Hij verstaat wat Hollands. Eida komt hij soms te hulp wanneer het Maleis niet goed wil vloeien. Gisteren bedacht zij wat “stuk” in het Maleis is en Ardjo hielp haar door te zeggen: “kapot”. De kokki (zijn vrouw) kookt uitstekend, strijkt beter dan Anneke’s kokki. Samen kunnen ze heel goed met elkaar opschieten. – Eida is met haar Maleis goed vooruitgegaan, nu ze het spreken moet. Ze heeft wat lekkere ziekenkostjes voor me gemaakt. Alleen kan ik het haar niet vergeven dat ze me rijstebrij met zout heeft laten eten, hoewel mijn uitdrukkelijk verlangen was geen melk, dus gewoon rijstepap met zout! – Dromen worden door een hoop mensen verklaard uit het onderbewustzijn, en ook uit het voorstellingsleven. Stelt men zich iets naars voor, reken er maar op dat men er een nachtmerrie van krijgt. Dus wat men droomt moet men heus niet geloven, ook al was het zo naar [EIDA ik ben gans niet treurig Maatje, in tegendeel!] – Overmorgen zijn we 3 maanden getrouwd en dan zitten we ook voor ‘t eerst in ons huis.
Dag Hok
[Randje pag. 1]
EIDA
Vandaag at Lion, Hok’s neef, bij ons. Hij is hier op de H.B.S. Hij kwam Hok opzoeken, lijkt wel aardig, maar is nog erg verlegen voorlopig, hij is ± 17 jaar.