VADER
Amsterdam, 25 nov.'45
Dierbaren,
Wij zijn "den koning te rijk" met de 4 brieven die wij gisteren kregen: 's ochtends kwamen die van Dirk en van Thijs en 's middags die van jullie en van Em. Heerlijk al die goede berichten, en verwarmend de liefde die uit alles straalt! Em zond een klein kiekje van haar met haar 3-tal, - alleraardigst. Wellicht kunnen jullie ook eens zo'n fotootje insluiten van jullie gezin. – De 28e vertrekt het tweede vliegtuig naar Java; en wij zullen ons best doen ook dáármee 3 brieven te verzenden. Het eerste drietal zal wel in jullie aller handen zijn: wij schreven één aan jullie beiden, één aan Thijs en één aan Em en Dirk.
Nu hebben wij dus niet alleen met Anneke contact maar ook eindelijk weer met jullie en de fam. Rempt. Fijn is dat! Als nu de toestand op Java maar geleidelijk minder chaotisch en onbetrouwbaar wordt! Dat blijft voorshands nog een zorg..... Vooral dat ontvoeren van burgers uit Batavia – en vermoedelijk ook uit andere plaatsen – is onrustbarend, temeer daar elk spoor van de ontvoerden schijnt te ontbreken. Natuurlijk is het gelukkig dat de Indonesiërs ontwaken, maar het is zéér te betreuren dat een deel hunner zo tekeer gaan tegen de Nederlanders, die toch eerst van Indië een juweel van een kolonie hebben gemaakt en nu, blijkens de rede van de Koningin en de opdracht aan Van Mook, geheel bereid zijn er een dominion van te maken. Het ellendige gevolg van dit vijandig optreden is, dat tal van geïnterneerden nog steeds a.h.w. gevangen zitten in hete en benauwde kampen omdat het levensgevaarlijk is buiten die kampen te komen. Zo'n toestand is onhoudbaar en moet dan ook, ter wille zowel van Indië als van Nederland, plaats maken voor orde en wet. Dat is dunkt mij een eerste vereiste. Zijn alle Jappen weg en is de orde hersteld, dan kunnen de partijen met elkaar gaan spreken: nu is Sjahrir met zijn "regering" nog [2] veel te veel onder invloed van de extremisten. Enfin, laten we hopen dat er nog een brug wordt geslagen! Het optreden van de Engelsen is ook al niet bevorderlijk daarvoor geweest, en nu ze noodgedwongen gaan toeslaan, wekt dit uiteraard verbittering onder de bevolking en vermeerdert dus de chaos helaas! Wij hier in Nederland zijn niet zonder bezorgdheid voor de verwanten en vrienden daarginds. Intussen nemen wij aan dat het feit, dat zowel jullie als de Rempten zonder aarzelen een huis in Bandoeng betrokken, bewijst dat daar geen gevaar dreigt. Tot nu toe meenden wij het tegendeel: daaruit zien jullie dat de berichten van de bladen toch geen juist beeld geven van de toestand. – Jullie hebt zeker nu zowel de Rodekruisberichtjes als de eerste vliegpost gekregen. Heerlijk dat we nu weer althans schriftelijk verbonden zijn! Volgens het laatste bericht, dat we vandaag hoorden van Eida Rempt, zijn Em en Dirk van plan niet eerst naar Australië te gaan en daarna naar hier te komen, maar dadelijk naar Nederland te vertrekken. Dat zou fijn zijn! En Anneke wil a.s. voorjaar met haar spruiten overkomen, zoals jullie zeker al weet. Hebben jullie ook soortgelijke plannen? De Rempten en de v.d. Laans hebben na de vele jaren in de tropen behoefte aan koelte, – jullie niet? Uit je brief, Eida, straalt kracht en energie en gezondheid, en uit je beschrijving van Hok en de kinderen zien wij dat ook zij "volmaakt wel" zijn, om met oom Willem Noordenbos te spreken. Vermoedelijk heb jullie dus niet dringend behoefte aan een tijdelijk verblijf in een koelere streek. Toch zweeft het ideaal van een gezamenlijke reünie in 1946 ons voor de geest: wat zou dát een feest worden! – Ik moet nu eindigen: Thijs moet ook nog een briefje van mij hebben en onze tijd is zeer beperkt.
Met kus en handdruk Vader.