EIDA

12 okt.’38.

Lieverdjes –

Heb jullie je niet ongerust gemaakt over het uitblijven van deze brief 2 dagen?! Nee toch. Je moet weten dat ik maandag zoveel met mezelf te stellen had dat ik nergens anders meer aan kon denken. Vrijdagmorgen mocht ik opstaan maar werd daarin verhinderd door bezoeksters, eerst Mevr. v. Vianen, die gelukkig weer heel wat flinker was al krijgt ze nog geen lach over haar gezicht, voor de kinderen alleen een glimlach. (Vandaag is ze aan boord gegaan van de Baloeran, d.w.z. straks om 12 uur gaat de boot.) Daarna kwam Bep Einthoven, die die ene dag mijn kinderen overdeed aan To Süferkropp, die ze graag ook een dag wilde hebben. Na haar stapte plotseling Nanda binnen – met niemand ben ik zo blij als met haar – ze was de vorige dag ook geweest van 11 tot 2 maar we waren nog lang niet bijgepraat zodat ze direct weer kwam toen ze even vrij was. Ze heeft het hier druk gehad – dagelijks naar de tandarts en dagelijks gymnastiek met haar been, dat ze in juli brak en dan heeft ze hier heel veel kennissen en 3 kinderen. Haar dochter Enny uit het eerste huwelijk werkt hier als huishoudster in het internaat van het Lyceum. Om half 12 kwam Jan Wim. Hij kwam goedendag zeggen omdat hij met vakantie ging naar huis, gebracht door de hele familie Harting waar hij in huis is en waar hij het heerlijk heeft. Hij is een erg leuke jongen, vond Nanda ook. De volgende dag was dus 8 oktober, maar ik had helemaal geen toebereidselen kunnen maken en bovendien was ik nog niet in staat tot een kinderfeest. We konden het dus beter uitstellen. Alleen de zandbak was klaar.

Acht oktober kreeg Axel ook vakantie – het zou dus een mooie dag geweest zijn om jarig te zijn, erg jammer. We stelden het maar een week uit. Eerst had ik gedacht om het korter uit te stellen. En zondag hebben we toen een poppenhuis besteld en een klein theetafeltje omdat ze zo graag een theeservies had. Maar zondagavond begon m´n been te jeuken in de buurt van de plaats waar me het serum was ingespoten en maandagmorgen jeukte en brandde m´n hele dijbeen en snelde ik naar Linn, die me zei goed kalk te eten en m´n been met mentholspiritus te behandelen en 3 dagen af te wachten. Die morgen nam Jo Waal de kinderen en zat ik met m´n been languit en voelde niets. Maar ´s middags om een uur of 6 begon m´n hele lichaam te jeuken en op te zetten en voelde ik me gedwongen stil te gaan liggen en ter afleiding een boeiend boek te lezen. – Hok zat er weer aan vast de kinderen naar bed te brengen de stakker, maar deed het vol animo. De volgende dag zakte alles weer af en om een uur of 9 was ik weer “het heertje”, maar ik was bang voor een herhaling en dorst de kinderen voor Lisa niet te vragen voor vandaag. Achteraf had het gekund want het is niet teruggekomen. Vandaag ben ik dus weer normaal. Als vergoeding voor de kinderen dat ze vakantie hebben en de verjaardag steeds wordt uitgesteld, kreeg Lisa vanmorgen de zandbak maar, waar ze uren lang zoet mee waren. Hij is meer dan beeldschoon, jullie krijgt een keer een kiekje. Maar hij is ook erg duur uitgevallen. Hok heeft hem door de Chinese meubelmaker laten maken en hij is nu zo solide dat onze kleinkinderen hem nog zouden kunnen gebruiken wanneer we geen vendutie hielden vóórdien! Hij kost ƒ 11.- en het zand ƒ 2.50 dus ƒ 13.50. Schrijf maar hoeveel je ervan wilt betalen, dan nemen wij de rest. Of je kunt het vast meerekenen voor Axel’s verjaardag! – In dank het pakje [2] ontvangen voor Lisa. Ik heb Axel laten zien dat er een postzegel van 25 cent op zit, die we nog niet hebben en meteen veel dank voor de postzegels, die we in je brieven vinden – gaarne nog een Indische terug van 20 cent, die raakte nl. weg toen ik in bed lag – ik moet de baboe nu ook gevoel ervoor bijbrengen! Axel heeft 2 schriften, 1 voor Nederlandse en 1 voor Indische en hij is aardig enthousiast. Daarnet om 7 uur gaf ik hem je laatste 2 zegels en terwijl Lisa liedjes zong van Piet Hein en het Wilhelmus (!tegenwoordig bij voorkeur!), heeft hij ze gauw op water gelegd en nog afgeweekt en op een luier te drogen gelegd naast zijn bed. Het zou fijn zijn wanneer je dat AVRO album voor Nederland en Koloniën kocht, dat noemde Thijs indertijd, 45 cent  geloof ik– maar ik nam het niet mee omdat Axel me nog te klein leek, maar hij kan al aardig zien of het een Nederlandse of Indische is en de cijfers natuurlijk. En ik word er ook nog fel op! Als je Tante Leidie eens om dubbele wilt vragen bij gelegenheid, ik moet haar trouwens ook nog bedanken voor haar verjaarsbrief aan mij. Kan mooi voor haar verjaardag. – Wat genoeglijk hadden jullie het weer met Oom I. en Tante J. Inderdaad voelen wij ook meer voor Chamberlains opvatting dan voor die van de tegenpartij want om het Recht te verdedigen met een onmenselijke oorlog is toch Onrecht en bovendien is dat land speciaal in elkaar gezet sinds korte tijd en dat die Sudeten graag weer naar Duitsland terug wilden dat moet je haast wel geloven na alle bloemen en toejuichingen. Hopelijk hebben ze er geen berouw van zoals misschien de Oostenrijkers wél. – Tine Sparmann schreef vanuit Wenen – eerst vergeleek ze Hitler met een Messias, een half jaar geleden, maar daarna is er een brief van haar zoekgeraakt en haar laatste brief was zeer voorzichtig gesteld o.a. dat er veel was waaraan ze nog moesten wennen en dat ze in haar vorige brief niet voorzichtig was geweest, zodat die misschien z’n bestemming niet bereikte. – 9 uur n.m.: Vanmorgen kochten we cadeautjes voor Lisa – de a.s. jarige was ook mee maar moest van Axel steeds de andere kant opkijken. Axel zelf had zijn spaarpot stukgegooid omdat hij beslist iets voor Lisa wilde kopen – die spaarpot liep al vanaf zijn geboorte en bevatten ƒ 2.89! Ik gaf hem 2 kwartjes mee en hij wilde zelf iets uitzoeken “voor een kind van 3 jaar” zoals hij zelf beweerde, wat hij mij weleens heeft horen zeggen bij inkopen van cadeautjes voor zijn vrienden – Hij kocht een klein houten zitje voor het poppenhuis, wit hout met groene (!!) streep. Hij had liever allemaal lampjes gekocht, die hij ook in een doos zag met miniatuur knoppen en stopcontacten, misschien kan hij die al aanleggen als Hok het hem leert, mooi voor zijn verjaardag. We gaan dan zaterdag met een stuk 8, 10 kinderen naar de Dierentuin met mutsen en toeters – In ons straatje hebben we 3 kinderen, die in aanmerking komen en dan nog een paar van kennissen, niet àl te veel omdat de meesten ouder zijn, meer van Axel’s leeftijd, helaas gaat Elly Linn met haar kinderen op reis, maar dit Dierentuinplan vind ik zo geslaagd voor die kleintjes en het moet dan wel in deze “herfst”vakantie die maandag eindigt. – Wat enig dat Vader weer Latijnse verzen heeft gemaakt net als vroeger – het zal zeker een succes geweest zijn! De feestelijkheden bij jullie en in Batavia zijn weer achter de rug, ik ben er erg benieuwd naar. En Moeder als barmaid! Leuk dat jullie ook mee moesten doen.

Dag hoor omhelsd,

Eida. [3]

Nanda bracht nog een beeldig jurkje voor Lisa – ze gaat nu echt groot worden.

HOK

12 okt.

G. Lisa gaat a.s. zaterdag eindelijk jarig worden. Gisteren werd ze door Axel met enthousiasme gewekt, vanwege haar verjaardag. Maar ze kreeg te horen dat dat niet doorging, en toen zat ze zeer teleurgesteld op een stoepje! Maar dat is nu over, sinds ze haar zandbak heeft met echt zeezand. Axel is reuze aardig voor haar. Hij vond het ook best dat Lisa vóór hem haar hoekje in de zandbak uitkoos. Hij moest ook per se een eigen cadeau voor Lisa gekocht hebben. – Lisa vraagt mij in welke volgorde “bloet” en “doet” in Wilhelmus staat en wat dat betekent. Dus “doet” is onze “dood”, zei ze later. Als je haar vraagt hoe oud ze is, zegt ze nog prompt twee en een half. We hebben haar lengte gemeten gisteren, ze is 90 cm en Axel 117 cm. Lisa is dus zo klein niet.

Rutten uit Utrecht heeft een felle kritiek geschreven over de moorddadige bezuinigingen [4] bij onze Geologische Dienst. De dienstleiding wou het afdoen met te zeggen: wat bemoeit Rutten zich ermee? en de cijfers zijn verkeerd gegroepeerd, etc. Maar Rutten had de handigheid om zijn kritiek ook aan de G.G. te sturen, en deze heeft het naar ons Departement doorgezonden om advies en raad. Nu voelt Holleman zich lang niet zo zeker meer, want hij moet zijn beleid verdedigen. En wij zijn benieuwd wat hij daarvan terecht brengt. – Nu vreest men dat men Duitsland tevreden zal stellen met koloniën van Holland. Dat zou wat moois zijn; wellicht is die vrees heus niet zo ongegrond.

Dag Hok.

EIDA

Wacht maar eerst met het huldigen van Chamberlain.

[Randje pag. 1]

Coletje[1] doet moeite mij te kerstenen!!