EIDA

26-2-’35 Vandaag is Fanny jarig.

Lieverdjes – Ik begin nu heus te merken dat het waar is dat er iets groeiende is. Sinds een week ben ik enorm hongerig en slaperig. Ik heb de hele dag een vieze smaak in m’n mond en ben een half uurtje na het eten alweer akelig van de lege maag. De verpleegster die lesgeeft op de IEVA ried me vanmorgen aan om steeds een blik Mariakaakjes mee te nemen, ook in de auto, want ze zegt dat het heel verkeerd is om honger te hebben, dat je lichaam ervan achter uitgaat. Ik vond het een goed idee en reed de hele morgen met m’n blikje rond, ook tot groot genoegen van Axel, die er niet vies van is! Zij ried ook aan een soort levertraan voor Axel en mij allebei, heilmont, vol vitaminen. Het kan in elk geval geen kwaad, al is Axel ook een erg stevig jong, vol gezondheid. Levertraan moeten ze in de groei toch eigenlijk wel hebben. Misschien gaat daar zijn slechte humeur van ’s morgens mee weg. Hij heeft nl. nooit zin uit zijn bed te komen en houdt zich ’s morgens ook doodstil tot hij goed nat is en roept daarna “Eitje”. Maar als ik dan kom, wil meneer meestal nog zijn bed niet uit en brult geweldig als ik zijn natte kleren uitdoe en op de po zet. Soms laat ik hem dan maar kalm in bed liggen, en eens heeft hij me zo gemeen in mijn gezicht geslagen met opzet, dat hij in zijn bed moest blijven tot ik Hok weggebracht had en nog een boodschap had gedaan, tot 9 uur. Daarna [2] is hij tijden engelachtig geweest. Maar nu vanmiddag heb ik hem er weer met geweld uit moeten halen. Hij vindt het dan zo heerlijk met zijn autootje en eendjes te spelen, op de rand van zijn bed, dat hij daar liefst zou blijven. Toch roept hij me. – ‘t Is een rare kwast, hij is nog steeds aardig agressief, al is het al een stuk minder. Maar zaterdag kneep hij een baby van 4 maanden in het hoofd en zondag sloeg hij Robje Schüller enige malen om het hoofd, die hem later op aanstoken van Annie een klap terug gaf, die hij even bewreef, maar waarna hij toch niet meer sloeg. Axel moet eigenlijk nooit meemaken dat iemand hem of een dier een klap geeft; als hij alleen maar zachtheid van anderen meemaakte, zou hij ’t misschien ook niet doen. Houw gooide voor de grap de poesjes altijd naar de honden, en nu smijt Axel met alle poezen. ’t Is gek, hij is dol op Tommy en andere dieren en Tommy trouwens ook doet hij met genoegen pijn. Gelukkig wel niet expres. Over een half jaartje zal hij het misschien wel snappen. – Maar als hij braaf is, wat toch ook heel veel voorkomt!, is hij zo’n gezellige schat. Ik mag niet graag meer zonder hem uitgaan ’s morgens, ’t is bepaald eenzaam zonder hem in de auto. Op ’t ogenblik zit hij op de po, ’t is kwart na 7 n.m. Hij heeft erg braaf gegeten, een boterham met goela djawa en een halve met tomaat, waar hij ineens dol op is. [3]

–Ik hoorde dat Irene met de kinderen in Duitsland zit en Alex alleen in Amsterdam. Hij wil het liefst in Holland een baan hebben schijnt het, omdat hij helemaal geen Hitleriaan is. – Axel heeft vaak wondjes onder zijn voet als hij zonder kousen in sandalen heeft gelopen, vermoedelijk van de steentjes, die er dan tussen komen. De Schüllers rieden aan hem elke dag een poos op blote voeten te laten lopen, Dr. Christie raadt dat ook aan in het gras, want de prikkelende grassprietjes doen de voetspieren gebruiken, niet op de gladde vloeren, dan krijgen ze platvoeten. Hij heeft op ’t ogenblik altijd liever schoenen aan, maar dat is natuurlijk gewoonte. – Zaterdagmiddag kwam Hertha aanzetten, naar aanleiding van een briefkaart die ik haar schreef, waaruit ze wel gemerkt had, dat ik het vreemd vond dat ze nooit eens kwam. Ze bleef eten en ’s avonds speelden we spelletjes met kaarten, pesten, erg leuk; ik verloor het geweldig! Het was zulk hondenweer, we hadden eerst naar de film willen gaan, maar Axel at juist zoveel, daar hij om 1 uur weer eens niets had willen hebben, dat we niet op tijd klaarkwamen. Verder was er ook Kunstkring maar het was echt weer om thuis te blijven. – Zondag zijn we de hele dag op Maswati[1] geweest. Ze zijn altijd zo hartelijk en gezellig en ’t was zo fijn dat Axel weer eens met een jochie van zijn leeftijd kon spelen. Ze hebben ook [4] leuk gespeeld behalve de klappen die af en toe vielen! – Hertha heeft het nog steeds erg druk met leerlingen en Kunstkring bibliotheek. Ze zegt dat ze ’s avonds doodmoe is. Ze wordt heus al dikker, haar gezicht is al voller. Dit zelfstandige leven schijnt haar goed te doen. – Fijn dat je zo uitgebreid schrijft over Bepje. Leuk dat ze de films is komen zien. Ze heeft het inderdaad met haar moeder niet erg getroffen. Die schijnt overal zenuwachtig van te worden. Over Bep’s ziekte mocht ze ook weinig weten. Ze jaagt daar zo’n beetje de familie op stang. Bep heeft nooit met haar kunnen opschieten, ze is erg ordinair en bekrompen; maar op haar vader is ze erg dol, maar die is veel op reis. Hij komt misschien wel bij hààr op haar kamers; akelig als je niet graag thuiskomt, trouwde ze maar. Ze wil ’t liefst in Amsterdam blijven, als ze nu maar weer een baan krijgt. –  Enig dat die ene film op z’n kop was vastgelijmd. Hok raadt jullie aan zelf zo’n plakgereitje te kopen, dan hoef je niet voor al die dingen naar Kodak. Als het loslaat doe je ’t zelf even. – Bedankt voor ’t extra briefje voor mij alleen. Ik zal me aan de inhoud houden. – Fijn dat Vader al met één stok liep, het gaat toch mooi vooruit. Hoe is de tram bevallen? Het zal nog wel wat duren voor je weer zo kwiek naar school loopt, zoals wij dat van je kennen. Trees Schüller is bezig haar oude talen op te halen, misschien kreeg ze dan een goeie baan – dus door Vader’s lessen! – Anneke heeft plan nog een week hier te komen op doorreis naar jullie! Hemel wat vliegt de tijd (behalve als je misselijk bent!)– Hok wordt ingewijd in april in de Vrijmetselarij.

Dag Eida.

[Randje pag. 1]

Zus Schüller is 2 maart jarig. – Didi Palm was het zusje van Annie Rutgers-Palm. Ze deed toen ook gymnasium. [5]

HOK

G. Van Jan Schüller hoorde ik dat mijn inwijding in de loge in maart of april zal plaatsvinden. Zelf heb ik er nog geen bericht over, dit zal binnenkort wel komen. – Gelukkig dat Vader nu al zeer veel beter kan lopen. Het is inderdaad erg vervelend om de hele dag tot niets doen gedoemd te zijn. – U kunt bij elke fotozaak de Kodascope Film Splicing Outfit krijgen. Hiermee kunt u gebroken filmpjes aan elkaar solderen. Het is erg gemakkelijk. Een uitvoerige en eenvoudig te volgen gebruiksaanwijzing is erbij. Tegenwoordig hebben we een speciale belichtingsmeter voor het filmtoestel, zodat ongelukken als de laatste film van Axel niet meer zullen voorkomen. Het instrumentje was wel erg duur, maar het brengt zijn geld toch op. – De verhalen over Berretty in verband met het Uiver ongeluk gingen hier al direct na de ramp de ronde. Blijkbaar heeft men iets te verzwijgen, daar men zo lang talmt met het rapport Van der Maas[2].

Dag Hok.