EIDA

20-6-’33.

Lievelingen – Reeds bijna een week zijn Axeltje en ik alleen thuis en woont Hok in een tent met 6 andere lieden (er zijn nu 4 tenten), terwijl het elke middag en avond gietregent, hetgeen hun blijkbaar niet deert. Gistermiddag ben ik erheen gegaan, hoewel er niemand laat staan een dame wordt toegelaten. Toen ze mij zagen aankomen, was allervraag natuurlijk: wie is dat. En Hok’s vermetele opmerking “mijn vrouw” werd snel verbeterd in “mijn zusje” daar de kampeerders verondersteld worden om en bij de 14 jaar oud te zijn! Hij kwam natuurlijk aansnellen nadat hij verlof had gekregen op te staan! en stiekem liet hij mij het kamp gezien, geheel gelegen in de modder, maar van binnen volkomen droog en de tent had nog niet eens gelekt. Ik bracht hem djeroeks en kaas, maar beide kreeg hij daar ook, maar een extraatje is toch niet kwaad. Gerustgesteld ging ik weer naar huis alwaar we IEVA bestuursvergadering hadden. Toevallig kwam Alex ook, die ontsteld was met het idee over de onmondigheid der vrouw (moet je de zijne zien!!) dat ik alleen thuis was en thuis sliep. Maar ik had gisteravond nog aan Dirk te schrijven zodat ik hem niet aanbood me gezelschap te houden, hoewel hij treuzelde met weggaan. Mevrouw Ter Haar leerde me eenvoudige luierbroekjes breien 68 steken opzetten, en dezelfde hoeveelheid voor de achterkant, model wordt [Tekening broekje]. Van de gebreide broekjes van jullie heb ik ook zoveel plezier gehad, maar nu zijn ze bijna allemaal al te klein. Ik zou het fijn vinden als jullie op mijn verjaardag pakjes voor Axel stuurden, je hebt er zo razend veel nodig. Kleine pyjamaatjes is ook leuk. Het is hier werkelijk koud, maar liefst geen wol, Indanthren breikatoen is in alle kleuren verkrijgbaar. Een broekje met een jasje met kleine mouwtjes zou enig zijn. Hij draagt nu overdag allerhande apenpakjes, die van Tine Schepers staan ook schattig, moet je haar vertellen. Ze zijn van zij-tricot, blauw en roze en dus erg rekbaar, kunnen zeker wel een half jaar mee. Per dag maakt hij er minstens 4 vuil, dus moet ik er eigenlijk 12 hebben met het oog op de was. – Het viel ons tegen dat er met dit vliegtuig nog geen antwoord kwam op onze en Dirk’s vliegbrief. Ik dacht dat het wel gekund had, maar jullie schreef woensdags en donderdag kwam het vliegtuig aan. Dus jullie moet een hele week wachten vóór je weer kan schrijven. Als ze het vliegtuig hier maandag lieten vertrekken, konden we precies in 3 weken antwoord hebben, stel het maar even voor! In elk geval hebben we jullie eerste gedachten over het geval al binnen, al wisten we al meer door het telegram. Dirk schrijft al over tegemoet varen, alsof Em binnen een maand te verwachten was. We zitten in spanning. Dat idee van de polis lijkt jullie zeker wel geschikt, Dirk is nu eenmaal niet krenterig! Ik kreeg engelachtige brieven van Anneke, Eida en Dikky over Tante Emma, zo kostelijk. Het zijn meer dan schatten van kinderen. Er heerst volkomen harmonie daar al hebben ze gelukkig wel eens slaande ruzie onder elkaar. – Anneke en Thijs reden gisteren deftig voor in hun Nash, nu heb jullie eerstdaags 2 dochters met een Nash, en één met een karretje, dat nergens voor onderdoet! – Vader heeft het goed gezien dat de stijl van “mijn” laatste stukje over de Chinese vrouw mannelijk was. Ik heb er nl. ook geen schuld aan, Hok heeft het geschreven met het pseudoniem A.M. Tan-Schepers! Ik doe het ook niet meer, men denkt nu dat ik zomaar stukjes uit m’n mouw schudt, aldus staak ik. Ik kan nog wel wat uit m’n lezing insturen, zoals ze verzochten. Tot m’n verrassing kreeg ik een postwissel van ƒ 4.- voor dit stukje in ’t Huisvrouwenblad – geweldig hè – wist ik niet eens vooruit. [2] Is dat niet attent van Hokje om jullie in ’t kamp te schrijven. De brief werd net gebracht door een keurig saluerende padvinder om half 4, gelukkig was ik al net wakker, overigens geen civiele tijd!  Ik heb deze dagen veel aan Anneke gehad – Sinds ze weg was heb ik nooit eens met iemand gepraat over de roerselen van ’t hart – het heeft me echt goed gedaan en we zijn er dichter door bij elkaar gekomen. Ook Thijs heb ik leren waarderen door, lach niet, met hem uit te gaan. Zaterdagavond zijn we met ons drietjes + Chris op stap gegaan naar Homann en later dansten we nog in de Soos tot 2 uur. Het was reuze leuk, Thijs en ik houden beiden van een lolletje. Anneke is hier al 2 morgens geweest en verder enige malen met Thijs + de auto, Wytje natuurlijk inbegrepen, de schat, ik zou hem nog over ’t hoofd zien! Ik hoop erg dat alle kiekjes gelukt zijn. Wytje kan de hele morgen doodstil in een auto zoek brengen, heeft zeker een aardje naar zijn Oma! – Nu Hok deze brief toch niet leest wil ik jullie even zeggen hoe blij ik ben met de padvinderij voor hem. Hij heeft nooit een jeugd gehad, is nooit vrolijk en onbezorgd geweest en nu krijgt hij dat alles. En het geheel; zo idealistisch, werkelijk prachtig. En dan is het zo’n goed tegenwicht tegen zijn werklust. Ik raadde hem af een boek mee te nemen; zijn ogen hebben ook wel eens rust nodig. Ik hem ertoe aangespoord hierheen te gaan, hoewel onze vakantiedagen hiermee op gaan. We hadden Dirk beloofd onze vakantie voor oktober/november te bewaren, dat we samen met hem en Em (hoe voorbarig was dat toen!) naar Sarangan[1] zouden gaan. Ik heb nu trouwens ook vakantie, ik ben al enige avonden vroeg naar bed gegaan en Anneke vindt dat ik al dikker wordt. – Axeltje eet sinds 3 dagen nasi tim[2], van rijst, worteltjes - spinazie en tomaat. Ik voed hem alleen nog ’s morgens en ’s avonds en vandaag wil ik proberen de laatste er nog af te halen. Dominee Klein sprak hier al 2 maal, moet enorm geweest zijn. Het waren juist de dagen dat ik vroeg naar bed boven alles stelde. Mam, hij komt nog terug, eind van deze maand.  Irene komt de maand juli in Den Haag, dan zul je haar dus zien. – Laat Em voor ’s morgens dunne voile jurken meenemen, Tobralco[3] is te warm. Naar mijn bevinding is een voile met een onderjurk veel koeler dan een Tobralco zonder, Zus sliep ’s nachts alleen in een hemmetje, maar ik kon er best nog een nachtpon bij velen. ’s Morgens dragen ze in Sarangan geen kousen. Open gevlochten schoenen zijn heerlijk, als je erop lopen kunt. Ook een paar directoiretjes, dunne, voor ’s avonds in de auto, kunstzijden ondergoed is sterk!

Dag Eida. [3]

HOK

G. Hierbij een krabbeltje uit het Gilwell-verkennerskamp. We zijn vrijwel absoluut afgesloten van de buitenwereld, we hebben moeten beloven ons te onderwerpen aan de wetten van een Gilwell cursus. Dit is een kamp om de wereld voor de cursusduur buiten onze gedachten te bannen; om ons des te gemakkelijker in te kunnen leven in de ideeën die aan de padvinderij ten grondslag liggen – Verder worden we behandeld als jongens van 13 jaar. In de houding staan wanneer de hopman ons aanspreekt, etc. Verder worden we getutoyeerd en tutoyeren we alle cursisten. Behalve mijn belangrijkheid wordt deze cursus door professor Van der Ley en Mr. Meyroos gevolgd. De laatste is oud-burgemeester van Batavia.

Het kamp is absoluut volgende regels der padvinderij georganiseerd. In het begin was er weinig comfort; nu is het heel wat beter. We moesten voor onszelf comfortabele dingen maken, bijv. bordenrekjes, schoenkrabbers, lepelrekjes etc., etc. De jonge verkenner moet het immers ook doen. – Jammer dat het weer niet meewerkt. Vandaag is het de eerste dag, dat we de zon zien en nu dreigt het weer. Het is dan erg slikkerig en gezien het feit dat we op de helling van Dagoheuvel kamperen, is dit niet altijd even prettig. Ik heb gelukkig spijkerschoenen en veel wollen sokken, zodat het niet onoverkomelijk is. Gisteravond liep ik in een zwempakje rond, zo goot het.

De sfeer die er door de kampleider geschapen is, is prachtig. We voelen dat we bij elkaar horen. We voelen de ideeën van Baden Powell in ons leven.

Zondag ben ik als verkenner geïnstalleerd, tezamen met de twee andere ouderen. Van deze gebeurtenis is een kiek gemaakt, die de pers zal worden toegezonden.

Hoe vervelend ik het ook vind Eidje en Axeltje alleen te laten, wil ik nu deze opoffering toch tot het eind getroosten. Het komt ons gezinnetje ten goede. Zoals u al eerder schreef, de padvinderij is een opvoedingssysteem dat niet alleen de geleiden ten goede komt, maar ook de leiders. Neemt u bijv. de belofte, dat je op je woord vertrouwd moet kunnen worden, dat je rein van gedachten, daden zult zijn, etc. en dat de leider dit alles door eigen voorbeeld deze jongens moet bijbrengen!

Ik kan niet anders zeggen, dat ik nu meer enthousiasme voor de Padvinderij voel. En dat het me spijt er niet eerder mee in aanraking te zijn gekomen.

Nu dag liefjes, Hok

Gister kreeg ik bezoek van Eida. Dat mocht wel niet. Ik zag haar van ver, en meteen zei ik de hopman, – die haar al gezien had, en vroeg wie dat nichtje was, – of ik even van de session weg mocht om mijn zusje te verbieden verder te gaan. Jongens van 13 jaar zijn toch nog niet getrouwd, zodat ik niet kon zeggen dat mijn vrouw daar aankwam.