EIDA

15/3 ‘33

Lieve Schatten –

Ik ben reuze blij dat we voortaan per luchtpost corresponderen, jullie zeker ook hè. We kregen net een mailbrief, die precies 4 weken oud was. Het nieuwste nieuws is dat Tante Leidie niet komt. Ze gaat opeens al met de volgende boot, terwijl ze schreef in mei te zullen gaan. Zodoende had ik haar niet direct geantwoord en haar in april te logeren gevraagd, maar daar ze dacht dat het ons “niet schikte” komt ze maar helemaal niet. Enfin, Hok is er maar blij om. – Ik zit nu in afwachting van Dr. Christie, die Axels gezondheid weer mag constateren. Gelukkig komt hij nu wat minder aan 210 gram per week. Dat zal zij wel beter vinden. Hij wordt steeds levendiger, tilt zich als hij op de buik ligt al erg hoog op, op zijn handen steunend. De geluidjes die hij maakt zijn ook zo snoezig – hij houdt reuze verhalen al is het met dezelfde soort geluidjes, veel variatie is er nog niet. Soms gilt hij opeens hard en als je naar hem toe komt rennen, lacht hij vriendelijk; dat is dan blijkbaar alleen om zijn keel te oefenen! – Hok vindt dat hij ook moet merken als het zondag is. Dan mag hij ’s morgens bij het ontbijt in de wagen aanwezig zijn en wordt hij door zijn pipa heen en weer gereden als hij genoeg heeft van ’t stilstaan. Je snapt dat hij dat wel aardig vindt en er niet van gediend is, dat hij weer in bed gelegd wordt. – Wij zijn enorm benieuwd wat jullie van de film vindt – schrijf vooral uitgebreid over elk tafereel! – Op Vaders verjaardag hebben we een grote repetitie voor 1 april – het is gelukkig dat Hok een tennisclub heeft op zondagmorgen om zijn heil te zoeken. – Ik heb het gedicht voor de conférencière nog niet af - het slot moet nog gemaakt, de overgang van de Victoriaanse tijd tot nu en dàn nà de moderne rumba-achtige dans nog een slotwoord. Hok heeft fijn geholpen met dichten, zaterdagmiddag en zondagmorgen – De overgang van Grieks naar Middeleeuws moest uitvoerig zijn, want één meisje moet zich in die tijd verkleden, daar ze met beide dansen meedoet – het is erg aardig geworden en we vinden zelf het toppunt van geest, als we het over de kruistochten hebben: “nog vele ridders togen mee,/ ook Godfried van Bouillon, / zie hem daar trekken, pruttelend ook, / in brandend hete zon.” Is dat niet mooi dubbelzinnig van die trekkende bouillon – ik geloof toch nooit dat iemand het zal snappen!, want is dat geen “gijn”, Mam! – Het is nu woensdagmiddag, de dokter is geweest en heeft weer haar verbazing over zo’n prachtige stevige jongen geuit – niets op aan te merken, behalve dat hij veel verstopping heeft. Hij mag nu papaja of tomaat. Al hij 4 maanden is, mag hij eens per dag maïzenapap – Ze vroeg eerst of het voeden me erg vermoeide of dat ik het kan volhouden. Natuurlijk gaat het best en als ze me steeds vertelt hoe enorm het verschil is met flessenkinderen, zou ik het wel uit m’n hoofd laten ermee op te houden, als het niet hoognodig is. – Jullie moet ook van dit papier kopen, een vel weegt maar 1 gram, het heet doorslagpapier, dat je gebruikt bij typen, er kunnen best 3 stuks in een vliegenveloppe. – Werkelijk sprookjesachtig lijkt dat huis van Merema. Heeft hij geld teveel dat hij een eigen huis laat bouwen! Gaan jullie maar liever op een flat, dat is voor Moeder het makkelijkst – Het is werkelijk treurig met die mailbrieven, dat jullie al enige malen niks kreeg, dan houden we het maar op de luchtpost – Leuk dat jullie Henkie Bakker Schut voor Axel te spelen hebt gevraagd, wie weet wanneer het nodig zal zijn!? Woont Annie daar gunstig voor een dokter? Is het niet afgelegen? Johnnie heb ik één avond in mijn leven meegemaakt en ik [2] geloof dat hij die avond ± 2 zinnen gezegd heeft. Enfin, Annie praat wel voor 2 hè – Annie had ons een paar maanden geleden geschreven dat het zo zielig was voor Tek Bheng dat zijn verloving was uitgeraakt. Tek Bheng vertelde ons zelf dat hij allang met deze Jeanne verloofd was, maar dat die even onderbroken was door zijn verliefdheid voor dat meisje Mouton, maar dat hij gauw zijn dwaling inzag en weer bij Jeanne terugkwam. Ik meende dat hij deze, zijn bruid, Adriana noemde. Maar hij is nu alweer in een maand niet geweest. Het is nu donderdagmorgen – de auto is gehaald door de riding-service ter controle en dus ben ik thuis, fijn! Eerst zijn jullie aan de beurt, maar daarna moet ik dichten. – Gisteravond at de man van Suus Hortsing, die naar Davos is, bij ons. Hij ziet er veel beter uit, dan de laatste tijd toen zij hier nog was. Het doet hem zeker goed haar in een gezond oord te weten – Suus had ook opgewekte brieven geschreven. – Ik hoop erg dat Generaal Snijders een handje helpt om ons een behoorlijke regering te geven. Zo’n vent als Loutje de Visser moesten ze toch uit de Kamer zetten, wat een belachelijke vent om gelden te eisen om naar Indië te gaan, toppunt. – Axel maakt van de gelegenheid dat zijn moeder thuis is gebruik om haar alsmaar heen en weer te laten lopen, hij is nl. ontevreden en huilt maar, althans klaagt. Het is ook akelig weer tegenwoordig, de zon schijnt zelden. Hij staat nu toch maar buiten, ’t is toch nog lekkerder dan binnen.

We zijn toch gegaan naar de officiële opening van de schilderijententoonstelling van H.M. Er zijn werkelijk mooie stukken bij - heb jullie ze indertijd ook gezien? Mevrouw de Jongh opende met heel mooie ontroerde woorden. Zij is erepresidente van onze IEVA. –

Mamma is deze week-end hier geweest. Ze vond het helemaal niet aardig dat ze niet met Axel rond mocht sjouwen. Ze vond zijn mond groot, zijn hoofd raar lang en te plat bij de oortjes. Maar Hok zegt dat ze nu tegen ons niks goeds over hem wil zeggen, maar dat ze thuis enorm over hem zal opscheppen.[1] Hij heeft zo allerliefst tegen haar gelachen dat ze hem wel allerliefst moest vinden. Maar hij is ook een dot, gaat niks vanaf. Zijn nieuwste manier is nu om ’s middags na het eten, om half 4 te gaan huilen, zodat Hok hem op schoot neemt, wat hij zalig vindt, daarna slaapt hij van vermoeidheid weer gauw in. Hij wil nu niet meer steeds in bed liggen!

Donderdagavond: met moeite hebben we Tek Bheng de deur uitgekregen – ’t is 10 uur, dus is het al laat genoeg om te schrijven, vooral nu ik ook dankzij de IEVA vergadering tot 8 uur, Axel nog moet voeden. Is ’t geen ideaal kind? ’t hindert hem niets of ik om half 8 of om half 11 kom! –   Tek Bheng is meer dan verrukt, hij schrijft altijd de de hele nacht door brieven aan haar op de luchtmail! En nu was het toppunt dat hij op de brief van vanavond “Mevrouw” moest zetten en deze naar Caïro zenden, hij was er niet over uitgepraat – hij gaat met dezelfde boot als Tante Leidie tot Medan, hij tot Colombo. Tek Bheng at bij ons, had wéér geen foto van haar bij zich – ik geloof dat hij het niet nodig vindt dat ook een ander zich nog voor haar interesseert!!

Dag Eida. [3]

HOK

Bandoeng, den 15den maart 1933.

G. Hebt u Axels kunstfilm al afgedraaid? Het smaakt zeker naar meer!

De films zijn zogenaamde omkeerfilms, d.w.z. van het negatief wordt direct een positief gemaakt. Een afdruk is het niet. Van de films die we u toezenden, bestaat er dus geen ander exemplaar meer. Denkt u erom, dat u met de films niet bij een gloeiende kachel gaat zitten, zij kunnen zo in brand vliegen. Dat ik op de adreszijde van de eerste film “onbelichte film” heb geschreven, berust zeker op een vergissing. Dezelfde vergissing zou me bij de verzending van de tweede film heel wat minder aan porto gekost hebben. Momenteel mogen ontwikkelde films niet meer als monster zonder waarde verzonden worden. – Ik heb nog altijd erge spijt dat de boring nu gestopt is. Waarschijnlijk hadden de vroegere mensen uit Enkhuizen en Stavoren datzelfde gevoel, toen zij hun bron van inkomsten opgedroogd zagen. Nu zijn we als alle andere ambtenaren, op alles trachten we te bezuinigen. De huishuur hebben we nu weer ƒ 5.- naar beneden gekregen. Met 1 juli volgt een tweede vermindering. Dan zullen we voor ons huis maar ƒ 75.- te betalen hebben.

De in onze rijke tijden aangewende gewoonten zullen we echter niet alle liquideren: zo zullen we in onze auto blijven rijden, de vliegtuigen zullen onze brieven blijven vervoeren, - ik geloof dat Eidje het niet overleven zou wanneer we beide afschaften -, verder zullen we Axel blijven filmen.

Het resultaat van al deze aanwensels zal een maandelijks tekort op ons budget zijn. Dat zullen we maar als een onontkoombaar tijdsverschijnsel beschouwen. –

Tek Bheng is alweer een hele tijd niet hier geweest. Een nuchter meisje is naar mijn mening juist degene, die hij nodig heeft. Als zijn bruid maar tegen die eenzaamheid van het leven buiten kan. – Hij is van plan haar in Colombo af te halen. – Mijn moeder heeft een paar dagen bij ons gelogeerd. Ik weet niet of ze wel volkomen ingenomen is met haar jongste kleinzoon. Ze vond zijn smal hoofd erg vreemd. Verder kan ze maar niet begrijpen, dat Axel zo weinig schreeuwt en dat hij zo vriendelijk kan lachen en bijna de ganse dag blij gemoed is, ofschoon niemand zich met hem bezighoudt. Dit zijn voor Chinese baby’s alle enigszins vreemde eigenschappen. Die worden zo verwend, dat men wel erg doof moet zijn om hun aanwezigheid niet te merken. – Vandaag kregen we van Tante Leidie een brief, dat ze de 22e dezer alweer teruggaat en dat ze niet bij ons zal komen. Ze dacht dat ze bij ons niet welkom was, omdat Eida niet dadelijk kon zeggen, wanneer we haar verwachtten. Nu, hoe het ook zij, ik vind het zelf niet naar dat ze niet komt. Axel zal er niet minder hard om groeien! – Christie heeft vandaag weer geconstateerd dat Axel erg gezond is en dat hij eruit ziet als een kind van zes maanden. Op zijn vierde maand zal hij pap mogen eten en de volgende keer zal hij ingeënt worden. – Hij kan nu al grijpen en begint ook al te kraaien. Jammer dat we geen geluidsfilm kunnen maken.

Dag, Hok