EIDA

16 sept.’32.

Lieverdjes –

Anneke’s brief is op de bus en ik heb zin nu wat aan jullie te schrijven. Vrijdag-middag heb ik dan werkelijk mijn moed samengeraapt en ben met Hokje naar Preanger gereden, waar in “Kamer 20” de radio-instrumenten van de P.M.G. zijn opgesteld. Precies om half 7 kwamen we er en 5 minuten later mocht ik plaatsnemen in een wijdse zetel achter een soort bureau. Op de hoogte van mijn voorhoofd, op een afstand van ± 30 cm van mijn mond, was een vierkant gat met kippengaas, waardoor m’n woorden naar de ether verdwenen! Een knopje werd opengedraaid, een vriende-lijke handbeweging van de omroeper verzocht mij mijn mond te openen en daar stak ik van wal. Nadat ik 10 minuten bezig was, begon de Westminster klok zijn 3 kwartier te spelen, zodat ik even moest stoppen, Goddank net na een punt. Precies om 7 uur, terwijl ik net bezig was aan m’n gloedvolle eindzin, begon me dat mirakel weer en toen heb ik maar doorgesproken want 4 kwartieren + 7 slagen is wat ál te lang. Terwijl ik sprak, zat Hokje in de hoek van de kamer tegenover me, dus net of ik het aan hem voorlas. Tweemaal bij een grapje, konden we samen gezellig lachen – Irene zat buiten de deur, waar ze goed kon luisteren en haar man stond achter me met de koptelefoon. Meneer Hasenstab was erg verrukt over ’t geheel. Hij kijkt altijd erg streng – Irene is dan ook doodsbenauwd hem te mishagen! – Maar nu, na afloop was hij zelfs beminnelijk en lachte! Ik was er zeer over in m’n schik. Het was alleen zo gek, dat er verder niemand was die geluisterd had, althans dat leek zo. – Na afloop gingen we naar Tek Bheng [2] die nu bij zijn broer ligt. Hij wordt nl. behandeld door een wonderdoenster, die hem absolute genezing in 5 dagen garandeert, terwijl de dokter 2 tot 6 maanden zei nodig te hebben, terwijl Tek Bheng dan eeuwig een stijf been zou houden. Hij zei “allicht probeer ik het” en ik geef hem groot gelijk. Hij kreeg eerst vóórbehandeling en het merkwaardige was, dat hij binnen 3 dagen zijn voet al kon bewegen, waarover hij zelf zeer in zijn schik was en terecht. We gaan nu eind van de week wéér even, want volgens die dame (een Inlandse helderziende) kan hij dan alweer lopen. Het zou zeker een wonder zijn. Hij ligt daar in een grote goedang kamer, omdat hij niet voor zijn moeder, die daar dagelijks komt, wil weten dat hij daar is – gelukkig is het toch een frisse kamer. Het speet me weer dat we geen bloemen hadden meegebracht, want hij had daar weer niks. – Hij is geweldig spraakzaam geworden – van die hele 1½ uur dat wij bij hem waren, heeft hij hoogstens 5 minuten zijn mond gehouden. Hij is vol over de Zusters van Borromeus, één van hen heet Leonardus en toen die binnenkwam zei hij haar dat ze hem deed denken aan het “heksenlied” waar toch immers Broeder Leonardus in voorkomt. Hij heeft haar toen het hele verhaal verteld – en zulke dingen had hij met allemaal, zodat ze dol op hem waren – hij zei de gekste dingen.

Mevrouw v. Vianen bij wie ik vrijdagmorgen was, had niet kunnen luisteren naar de radio omdat om 7 uur de bioscoop begon en Baukje heeft ook geen pogingen aangewend. De familie De Waal, kennissen van de Schüllers hebben om 6 uur gewacht omdat dat eerst was afgekondigd, in plaats van om half 7. Dus ik was diep geschokt dat niemand kon zeggen hoe ’t geweest was. Maar gistermorgen was ik op een huisvrouwen-algemene-bestuursvergadering, waar ik de IEVVO vertegen-woordig, en toen sprak een mij onbekende dame [3] me aan met de mededeling dat ze ’t zo buitengewoon gevonden had, en me vast had willen schrijven en wanneer ik het weer deed en dat ze veel mensen wist, die het met haar eens waren. Je snapt hoe goed het me deed! En toen ik Hok haalde om 2 uur was De Jongh bij hem geweest die vol lof was zowel over de inhoud, als over het geluid. Alles is nu weer goed gemaakt. En ik draag m’n hart een verdieping hoger en m’n neus 30° meer naar ’t Zenith. De vrouw van Prof. Woltjer heeft gevraagd of ze ’t mocht lezen en Baukje heeft het net laten halen. Gelukkig heeft Hok het laten tikken in 3 doorslagen, waarvan jullie er meteen één krijgen.

Die huisvrouwenvergadering van gister was uiterst langdurig, 3 uur bijna! en ieder was diep verstomd dat ik daar voor de IEVVO kwam, terwijl Tine Sparmann, secretaresse Huisvrouwen, mij ook al eens gepolst had, of ik hén niet wou helpen – Maar ik ben nu dus van de IEVVO en moet de huisvrouwen op hun eigen terrein houden, dat ze niet ons meer idealistische gebied betreden. Straks zal ik aan Irene verslag uitbrengen. Ik word bepaald nog eens een belangrijk mens, denk je niet! Ik kende bijna al die huisvrouwen omdat ik er toch al van de oprichting bij was, maar daar ik ook meer van idealistische dingen houd, voel ik meer voor de IEVVO; hoewel de huisvrouwen ook zeer nuttig en praktisch werk doen. Morgenmiddag is er een huisvrouwen-literairmuzikale middag waar ook alle meisjes van de IEVVO cursus zijn uitgenodigd, dus ze zijn zeer vriendschappelijk. De IEVVO geeft een gratis Moedercursus, waar iedereen mag komen. Dat maakt ook veel opgang. We zitten hier dus niet stil. Vanmiddag hebben we bestuursvergadering van de Vivos – het zal [4] me benieuwen of Bep Einthoven, die een radio heeft, de lezing hoorde (ze hoorde ’t niet, maar wist ervan en strikte me voor de volgende Vivos vergadering, ontzettend!!).

Annie Schüller logeert weer bij ons. Twee dagen is ze thuis geweest, tussen haar eerste komst en haar tweede en zaterdag stond ze ineens wéér voor onze neus. Ze had weer ’t een en ander en de dokter beval haar direct te komen, maar constateerde dat de bui weer was overgedreven en nu mag ze niet meer naar huis. Ze is hier alweer 4 dagen en ergert zich dat ze nu haar leerlingen, die ze opleidt voor lagere school, vakantie moet geven. Toch is het niet kwaad voor haar dat ze nu even tot rust komt. Jackie, de zoon van 4 jaar, weet dat ze een zusje voor hem is gaan halen, en drukte haar vóór ze wegging op ’t hart dat het geen broertje mocht zijn! Hij benijdt iedereen, die een kleine baby heeft, en krijgt tranen in zijn ogen als hij die kleine truitjes ziet. Of die ook behoefte aan een speelkameraadje heeft! Vrijdagmorgen: net mail gehad en gisteravond vertrok onze vliegbrief aan jullie – we worden dus wel aan jullie herinnerd!! Ik schrijf jullie haast elke dag! Even Moeder flink afzoenen voor die brieven van Tante Leidie. Het is absoluut meer dan erg, maar haar kennende toch niet zo verwonderlijk. Ze kan zich nu eenmaal niet in een ander verplaatsen. Het is absoluut zielig voor haar dat ze zo weinig diep leeft, jij bent toch maar de gelukkigste en meest gelukbrengende van jullie tweeën. ●●●●●●, van ons drietjes (!), ieder 2 zoentjes. Ik zal proberen Emma’s wijze woorden op haar te gebruiken en haar zeggen dat ze zulke brieven hoogstens schrijft, maar niet verstuurt! Blijf jij maar veilig in je holletje, beschut door man en dochter en laat dergelijke mensen met een medelijdend lachje, in de verte staan, maar liefst zo vér mogelijk! En ziet voor lange tijd ben je haar nu kwijt, die arme Dirk en To, hoe komt Zus er eigenlijk bij er zo op aan te dringen dat ze zou komen! – Zus’ briefkaart dat ze van dinsdag tot zaterdag bij ons komt, kwam gelijk met jullie brief. Ik vind het erg gezellig, zij is heel wat ruimer dan haar Ma. Ik ben benieuwd of zij erover beginnen zal – ik geloof niet dat we er slaande ruzie over zullen krijgen! maar ’t is maar goed dat ik van Sparmann niet mee naar Batavia mag!

[Randje pag. 4]

Gisteravond vertelde een Zuster van Borromeus aan Annie, die daar even was (ze hoopt er vandaag of morgen voor langer heen te gaan) dat veel mensen van ’t Ziekenhuis

[Randje pag. 3]

met plezier mijn lezing volgden, enig hè. Zo langzamerhand hoor ik van meer mensen, die het ècht hoorden en niet over hen, die spijt hebben, het niet geweten te hebben. – We zijn erg blij met die leuke kiekjes uit Wolfheze, jullie hebben het daar wel fijn gehad hè. – Wat is Emma alweer vroeg begonnen met haar Lab – het is wel waar dat het raar is in de wereld dat zoveel mensen voor niks werken – één troost dat er dus nog mensen om het werk zelf werken.[1] Dag.

Hierbij 2 krantenknipseltjes en de lezing.

Eida.

Hok schreef gister de vliegbrief en ik vergat hem op te dragen ook aan deze brief wat toe te voegen!

Dag Eida.