EIDA
22 dec. 1931
Hoera! Hoera!
Geliefden –
Lang zal ze leven bis tot in ’t oneindige! Hok en ik vieren samen. Het is bij ons 8.30 uur en dus zijn jullie net bezig met je laatste boterham of hebt die reeds verslonden. Jullie hebt ondertussen al per telefoon van Anneke en Thijs hun laatste berichten gehoord. Wij hopen tenminste dat jullie er ook bij was en niet alleen Papa en Mama . Hoe vind je dat Anneke opeens weer zo kwiek was dat ze met Thijs mee wou. Het was ook verreweg de beste oplossing, want nu kan Thijs onderweg ook voor Wytje zorgen, nu Anneke nog steeds naar berekening nog 2 dagen besmettelijk is. Is het geen wonder dat Wytje er zo gezond onder is gebleven en niks gemerkt heeft. Hij keek alleen telkens verstomd als Anneke, zich van hem afwendde. Hetgeen ze verplicht was op doktersbevel, een zakdoek voor de mond en eerst alles gelucht. Hok heeft precies al die 6 dagen ook keelpijn en last van verkoudheid gehad, maar ik 1 dag wat verkouden, ik ben niet vatbaar voor zoiets merkwaardig. Ik heb Wytje 7 maal gebaad en heel veel “beluierd”, enig was dat, al moest ik hem op het bed aan- en uitkleden en deed m’n rug af en toe wel wat zeer. Alles leerde en de tante werd alsmaar handiger! Gelukkig dat we ook Anneke’s beide baboes hadden, de nieuwe streek de hele dag en de ander rende naar Anneke als ze belde en hielp kostjes klaar-maken. Kasan als de held van zijn [2] harem, sloofde zich uit in belangwekkende en grappige verhalen, zodat de stemming niet bepaald gedrukt genoemd kon worden! Enfin waarom ook? Binnen ging alles ook vrolijk toe, Thijs was goed te spreken over alles, was opgewekt en een beminnelijke huisgenoot, Anneke was de zoetste patiënte die je je maar denken kunt, werd de hele dag volgepropt met papjes en vlaatjes en als toe nog een roerei en als ze dacht dat het eind er was, kwam er nog soep! Een beetje overdreven, maar de volgorde was niet “je dàt”! Enfin ze vertrok met blozende wangen, een reuze succes dus! Ze had allang besloten mee te gaan, alle koffers waren al gepakt, en liefst al in de auto toen Sparmann naar de “zieke” kwam kijken, hij had lekker niks meer in te brengen en daar ging de Chauffeuse Tan met palfrenier Thijs + als passagiers: ± 7 koffers stationwaarts. We gingen heel zwaar zitten, hadden eigenlijk zo’n stuk lood moeten hebben zoals Oom Jan Alingh op zijn reis!, om het evenwicht tegen het achterste deel te bewaren! Enfin we zijn er gekomen zonder op onze achterste benen te staan! Natuurlijk was de benzine bijna op toen we van huis gingen, maar, na enige malen stilstaan waren we over het hoogste punt op de hoek van de Berlageweg en de Hogeschoolweg, en rolden we statiglijk naar beneden. Later haalden Chris, Thijs + Karta en Anneke, Wytje, de Baboe en ik Hok en togen station waarts, eind goed, al goed, is werkelijk van toepassing. – Ondertussen is vandaag ons kerstboompje gekomen. Het is een schat, van mooi jong groen. Kan zeker 3 jaar mee. Ik bestelde hem tegelijk dat Thijs voor ons grafje een oleanderstruik kocht. “Stomps”, een bloemist, die van de Huygensweg, heeft hem zelf achter het grafje geplant, gister, we hebben nog niet gekeken. We hebben ook nog 2 Keulse potjes bijgekocht, van verschillende grootte, jullie pot is helaas gescheurd, maar ik geloof niet dat het hindert, hij lekt haast niet. De andere twee hebben we [3] nu op de laagste kant van de steen gezet, deze kleinere zijn mooi voor anjers. Anneke vond dat nu ze alles zo had meegemaakt ze ook een aandenken op het grafje wilde zetten en deze bomen had ze bij Stomps al gezien. Er komen donkerroze geurende bloemen aan, het is een struik die vrij vlug groeit, moet af en toe eens gesnoeid.
Hok heeft een beeldige rode ketting voor me gekocht bij m’n rode jurk, die ik op het sawah kiekje aan had. We kochten hem op passar Moerah vlak voor we naar de “loge” gingen! Ja, we hebben de voorzitter der Bandoengse Vrijmetselaren horen spreken over de maçonnerie. Hij was vurig enthousiast en idealistisch; hij zei: doordat we aan onszelf werken, verhogen we het geluk van de mensheid, wij willen het hoge, verhevene en edele nastreven, en of er nu onder ons al mensen zijn die er nu niet direct thuishoren, juist voor die zijn de maçonnieke symbolen misschien een onmisbare steun en zo iemand zouden ze die steun toch niet mogen ontnemen. Dat vrijmetselaars elkaar helpen, is niets bijzonders, overal gebeurt dat toch onder katholieken en christelijken eveneens. Je mag alleen maar vrijmetselaar worden uit innerlijke drang en om een beter mens te willen worden.
Emma’s kalender kwam net toen A. en Th. weg waren, maar ook uit hun naam hartelijk dank, het zal fijn zijn weer met een heel nieuwe kalender te mogen beginnen, wel bedankt Sinterklaasje! –
Wat heeft Nico Verwey zich misselijk gedragen tegenover zijn ouders bij zijn ver-loving. Kun je hem niet eens uitschelden, Mam en Vader? Fijn dat Mund erdoor is. – Anneke heeft de badhanddoek gevonden en zal hem op 19 maart sturen. Bedankt voor het betalen van ’t Indanthren huis – Als je nog geen geschikt boek voor me vindt, stuur me dan maar [4] een Holland-Indisch kookboek. Mijn beide kookboeken kan ik nergens vinden ineens. – Hoe staat het met de enveloppen met haar, vermeerdert het al?
Baukje en Egbert zijn naar het meer van Tjileuntjap vertrokken, weet je nog dat hotelletje aan het meer voorbij Pengalengan? Ze hebben Kerstvakantie, Egbert is leraar aan de H.B.S.
Donderdag toen Anneke en Thijs niet mee konden, resp. wilden naar “de Brief van de Koning”, waaraan vooraf ging een lezing over Tagore , en Hok keelpijn had, heb ik als partner Jantje Westerveld opgescharreld en verder kon ik niemand krijgen. Aldus zaten Jantje en ik in de K.S.B. met ieder naast ons een “open plaats”.Veel bekijks omdat men anders een zwarte man naast mij ziet. Een prachtig indrukwekkend toneelstuk, wij hebben erg genoten. Het was aandoenlijk en vol stemming.
Dag Eida.
HOK
G. Hartelijk gelukgewenst met Moeder’s verjaardag. We hebben hem vanmiddag gevierd, toen u aan het ontbijt zat, tenminste laten we hopen, dat u toen al op was. Bij voorbaat bedankt voor het pak. En Emma bedankt voor de kalender. Ik heb het nu nog altijd niet minder druk. Mijn publicatie is op één oor na gevild. Ik merk uit allerlei publicaties, dat men zeer benieuwd is naar mijn resultaten. Sommigen hebben hun ongeduld niet kunnen bedwingen en schrijven maar alvast wat tegen mijn methode. Des te verrassender zal de oplossing zijn. Vandaag een vliegbrief van een petroleum Mij. ontvangen, of ik genegen ben hen te helpen tegen honorarium. De volgende week komt de manager bij me – hij komt per vliegtuig uit Holland – om erover te praten. Ik voel mij zeer gewichtig en weet nog niet of ik dat werk aanvaard. Ofschoon er geld genoeg aan vastzit. Enfin, u ziet dat we van honger niet zullen omkomen. Een volgende keer wat langer.
Dag Hok.