EIDA

21-nov.’39.

Dierbaren –

Daar het morgen Vivos is, schrijf ik maar vast vandaag – Op Vivos hebben we morgen dezelfde lezing als de volgende maandag voor de Vrouwenbelangen nl. over Henriëtte Roland Holst. De goede lezingen pikken we meteen voor ons in, het is wel minder geslaagd tegenover onze leden die tevens lid van Vivos zijn, maar daar zij een kleine minderheid vormen in ons leden 100-tal vinden we dat we ’t wel doen kunnen. – Morgenochtend komt een oud-presidente van de Vrouwenbelangen ons bezoeken – we zullen haar vragen weer in het bestuur te komen, ’t is iemand van ± 50 jaar, een echt intelligente vrouw, we moeten ook eens mensen nu gaan opleiden tot geschiktheid om ons werk te kunnen waar- of overnemen. – Kortgeleden kregen we een lid Mej. mr. E. van Harreveld, een meisje van omstreeks 27 jaar. Ze vertelde me net dat haar moeder jullie heel goed kent en dat ze altijd samen met Moeder wandelde met de kinderwagen toen zij in de Marconistraat woonde. Herinner je het je, Mam? Het is een fris meisje – ik vroeg haar wel of ze familie was van Jan van Harreveld, uit Emma’s gymnasiumklas, maar dat was ze niet. Ze schijnt oudere zusters te hebben, want zij is veel jonger dan wij! – Hok heeft de eerste prijs gewonnen voor heren-double op de tennisbaan, hij heeft schitterend gespeeld, ik heb 2 wedstrijden meegemaakt en was verbaasd over zijn prestaties; zijn partner is ook erg vast en snel – prettig om mee te maken. Ze hebben de prijs echt verdiend. – Intussen heb ik 3 lessen gehad van de tennistrainer, morgen krijg ik m’n laatste. Ik had gedacht er 10 te nemen, maar het is niet nodig, hij heeft mij nu al datgene geleerd wat ik weten wilde. Ik speel elke dag een half uur op de baan van onze buren – nu heb ik er toch plezier van dat we naast een tennisbaan wonen! Ik vind het weer echt heerlijk zoals ik het vroeger gevonden heb en ben blij als de katjongs[1] weer komen zeggen dat de baan vrij is! – Een ander nieuwtje is dat de kip volwassen is geworden en haar eerste ei verleden week legde, toen Nanda hier was, een beeldschoon klein roze ei, 2 dagen later volgde een grote, daarna een enorm grote, een bijzonderheid want daarna legde ze er elke dag één en steeds zijn ze van Indische grootte!, d.i. zoals dat van de 2e leg. De haan is de laatste dagen minder overstuur van het eieren leggen van zijn vrouw, maar de eerste dagen ging hij tekeer en “kukelde” zoals de kinderen dat noemen al de tijd dat Grietje, de kip op het ei drukte. [2]

Mamma is zondag weer teruggekomen – de kinderen vinden het heel plezierig en zij zoekt het ook bij de kinderen – ze wandelt ’s morgens met Lisa, wat voor haar ook geschikt is nu Betty, de overbuur, weg is, naar Sydney gaan ze – er komt een kinderloos echtpaar in het huis, erg jammer. Lisa heeft nu echt behoefte aan nuttig werk. Vanmorgen perste ze zelf haar djeroeks uit en hielp me met het schoonmaken van onze kam en borstels – ze schept niet zoveel behagen als Axel in het spelen met bootjes, auto’s, huisjes en boompjes. Ze wil wel steeds tekenen, en verknoeit hoeveelheden papier. Ze zei gister dat zij voor mij wel een vogel zou tekenen want dat kon ik nog niet – ze kletst nog steeds erg veel. Gister hebben ze hun schoentje opgezet omdat Axel’s vriendin al tweemaal wat van Sint gekregen had – opdat Axel Sint niet onrechtvaardig zou vinden, hebben we er een pakje kauwgom voor ze samen bijgelegd, die ze veel lekkerder vonden dan die Pappie van de tennisbaan meebrengt! Axel vroeg of wij die kauwgom daar niet gelegd hadden, want hij vond het zelf ook onwaarschijnlijk dat de Sint er al zou zijn. Hij heeft er nu maar van gemaakt dat Piet heel snel heen en weer loopt tussen Spanje en Bandoeng! – Onwijs dat ze hier de kinderen zo vroeg lekker maken voor de Sint – al 2 weken zijn hier Sinterklaas tafels, maar ik kan er niet toe besluiten om nú al wat te kopen –

22 nov. woensdagavond: de Vivos laat ik maar schieten, de lezing kan ik toch op de Vrouwenbelangen horen maandag en ik heb geen lust meer in de Vivos. Met veel moeite hadden we een nieuwe praeses uitgezocht en nu opeens wordt ze niet gevraagd omdat ze Duitse van geboorte is – hoewel ze Hitler c.s. verfoeit – omdat het “moeilijk zou kunnen worden wanneer de Duitsers in Holland zouden kunnen binnenvallen”. M’n hemel ik heb ze gezegd dat ik het geen hoogstaande gedachte vond – ik vind zulke dingen afschuwelijk en teleurstellend vooral wanneer je ze tegenkomt bij mensen, die je graag mag. Enfin – Mamma wandelt ’s morgens met Lisa en was daarnet hoogst verheugd toen Lisa boos was dat Axel vanavond naast Oma mocht zitten en zij niet, ieder om de beurt. ’t Is  overigens een opvallende komedie die Lisa dan opvoert – ze moet er eigenlijk zelf om lachen dat ze zeurt en zanikt en ’t is makkelijk haar weer te bekeren! Is Anneke niet ook op de [3] Simon Bolivar[2] geweest? Met dezelfde kapitein? – Hok zegt dat het heel erg is voor Duitsland dat hun export nu zal worden belemmerd – des te sneller zal de oorlog uit zijn, hoe radicaler hoe beter. – Ik begrijp niet dat jullie op dit moment in deze omstandigheden een vrede wensen, op wat voor basis zou die moeten gevestigd worden – tegen mensen als de Nazi’s kun je alleen drastisch optreden, met hén valt niet te praten. – Ik lees uit je brief dat jullie ook in de angstige spanning hebben geleefd, die ons door de Phohi per radio werd overgebracht. Gelukkig dat die weer voorbij is. Ik ben verrukt van die Kleffens, waarom heeft die niet liever gesproken dan De Geer, die wij overigens slecht verstonden via de Nirom, op de Phohi was hij veel duidelijker. – Merkwaardig dat Arent en Nel zo ver van zijn werk zijn gaan wonen. Heeft hij een auto? – Mamma bracht voor de kinderen ieder hun Droste chocolade letter mee, tot hun grote blijdschap – Axel neemt tegenwoordig geen stukje meer voór hij gevraagd heeft of ik er ook wat van wil en dan Oma ook – overigens gebeurt dat wanneer Hok niet thuis is, want anders vindt hij het reëler dat de mannen samen delen! – Nanda heeft er haar zinnen op gezet om Lisa en mij te logeren te hebben, zodra ze enigszins op orde is. Misschien kan het tussen Sint en Axel’s verjaardag. – Ik schreef Anneke vrij gauw na m’n verjaardag, merkwaardig lang duurt die vlucht – ik stuurde per luchtpost.

Zondag waren we naar Lembang. De kinderen wilden eerst paardrijden en dan zwemmen, maar bij aankomst trok het zwembad zo dat ze van het paardrijden afzagen. Hok voelde voor hun plan, maar ik ging liever wandelen en ontmoette een groot paard, waarop ik mij neerliet – het was erg plezierig, daarna maakte ik een lange wandeling door de velden waarvan ik het bestaan niet wist, ’t was fijn.

Dag omhelsd Eida. [4]

HOK

G. Een paar dagen geleden toen Axel en ik op de tennisbaan waren en ik ontzettend warm en nat na een partijtje in het Clubhuis zat, kreeg ik van Axel een grappige opmerking te horen. Ik had hem nl. gezegd dat mijn tegenstander mij ontzettend had laten rennen zodat hij mij even met rust moest laten. “Erg goed voor jou om te rennen, want als je krijgertje met me speelt wil je niet hardlopen”. Op de weg terug vroeg hij mij de naam van mijn partner die middag. Die man heette Roth. O, zei hij, “als wij hem zien, moeten wij dus stoppen!” Axeltje dacht aan de rode verkeerslichten. Lisaatje is soms nog geestiger. Vanavond vertelden wij aan tafel dat wij ’s middags een groot hoefijzer in de autoband hadden gekregen, waardoor we een groot lek hadden gekregen. Zij keek mij erg verwijtend aan en vroeg met een doodernstig gezicht “kan Pappie dan niet meer chaufferen?” We hebben er erg om gelachen. – Nanda en haar man waren hier de vorige week; het werd nachtwerk, maar erg gezellig. Wij kunnen reuze goed met haar praten. Zij had natuurlijk veel verhalen over Holland in de mobilisatietijd. – De rede van De Geer heeft wel ontspanning gebracht, maar we ontkomen toch niet aan de indruk dat er omstreeks die tijd het om Holland gespannen heeft. De nieuwe maatregelen van Engeland om elke uitvoer van Duitsland te beletten, zal een slag zijn ook voor de Hollandse scheepvaart. Ik kan niet geloven dat er spoedig vrede zal zijn. Want deze oorlog is niet anders dan de economische oorlog die op even moorddadige wijze in de jaren 1919-1939 gevoerd werd, op nog scherpere wijze voortgezet. De tegenstellingen zijn niet met onderhandelingen weg te werken. Het gaat om de wereldheerschappij van Engeland! Maar met dat al, gaat West-Europa de afgrond in. Pas wanneer alle partijen uitgeput zijn, zal men willen praten. En zal dan een vrede komen, die de oorlog zal bannen? – Het is wel erg vervelend dat onze brieven door de censor geopend worden, maar het schijnt dat zeer veel berichten met onze postinstellingen in Duitsland komen, die voor de geallieerden nadelig zijn. Er wonen hier zoveel Duitsers en Hollanders wier geestelijk vaderland Duitsland is. Die moesten naar hun Heimat gedeporteerd worden, om de zegeningen van de Nazi’s aan den lijve te ondervinden –

Bedankt voor het voldoen van de contributie van het Geol. Mijnb. Genootschap.

Dag Hok.