EIDA

Geliefden – Vandaag is Thijs[1] jarig, nogmaals mijn gelukwensen. Gezellig die brief van jullie alle vier aan ons alle vier! Lisa en ik zijn veilig thuis aangekomen in de auto van de dokter, die erop stond dat ik daarin ging omdat die gesloten was; ter verdere voorzorg had hij alle raampjes laten sluiten zodat we lichtelijk stoofden, Lisa in een wollen keepje. Lisa was zo bijzonder tevreden, sliep in het Ziekenhuis, in de auto en in haar wiegje gewoon door tot ze om 12 uur weer eten kreeg. En dáárin werd ze ook nog verhinderd eerst door de komst van dokter Boon en ’s middags van Eddy Linn, die mij om de andere dag arsenicum injecties toedient. Bij de 4e voeding was ze 2 uur later dan in ’t Ziekenhuis!, maar nu ben ik alweer geregeld. De voeding is nog steeds meer dan voldoende, maar ook nog steeds vet, zodat Lisa nú al vol vetpuistjes zit. De dokter ried net aan zinkolie op haar wangetjes te smeren dat de voeding geen vat op haar teint krijgt! De dokter komt ook nu nog dagelijks kijken, nog 14 dagen lang na thuiskomst – Gisteravond stond er een advertentie van Hok in de krant om zijn dank te betuigen [2] aan dokter Boon, die dat graag wilde omdat ook nú nog Sparmann de complimentjes incasseert over mijn bevalling met een stalen gezicht, hetgeen Boon begrijpelijkerwijze ergert. Als verdere dank kreeg hij Hansje mee waarom Axel heel even bedroefd was, maar hij gunde Hansje een autoritje wel en zo was het gauw over en vergeten, wat we nooit hadden durven hopen. – Lisa is erg braaf overdag, deze 3 nachten heeft ze gehuild, eerst om half 4, toen om half  3 en deze nacht om half 5 – Ze leert het dus waarschijnlijk wel dat nacht nacht is en geen macht dat kan veranderen! De thuiskomst zaterdag was enorm feestelijk. Eerst haalden de 2 “mannen” ons van het Ziekenhuis en Axel was niet van me af te slaan en Hok filmde ons ook even. Als bruidsjonker reed Hok vooraan de “stoet” en thuisgekomen was het huis versierd met ranken van de klimplant met lila bloemen en het hele huis stond weer vol bloemstukken – daarna boden alle huisgenoten, ook de hondjes me wat aan en ook was er een doos Droste Carro’s namens Vader en Moeder en Zwitserse chocola van Anneke en Thijs, enig gewoon – Hok gaf me het beeldige polshorloge dat hij op de 8e oktober al ge- [3] kocht had, maar dat nog geregeld moest worden – ’t is een beeld – Van Axel kreeg ik een babyboek van Willebeek Le Mair[2] voor Lisa. Enorm feestelijk dus, zelfs de baboe had een bloem op en kwam aansnellen om Nonnie te bekijken. – Plotseling stond Jan Erik ook voor onze neus en zondagmiddag kwam hij met zijn hele familie. Erg leuke kinderen om te zien en To zo jong, geen verschil met 6 jaar geleden – ze zijn nog steeds op hun vakantieoord. – Die eerste dag was ik nog erg wankel ter been, maar elke dag is het al minder, dat is een verschil met die tijd na Axel. Ik was zelf ook verstomd dat ik me direct na de bevalling zo goed voelde. Mijn kamergenote op ’t Ziekenhuis kreeg juist bezoek, een uur na Lisa’s geboorte, die druk over Mussolini praatte en direct heb ik meegeconverseerd. Maar toen ik een injectie kreeg tegen de naweeën en zij een bezoekster kreeg met een knalharde stem in ikzelf tegelijk ook bezoek had die eerste dag, werd ik eniger mate duizelig! – Ik herinner me na Axel dat ik alles even vreselijk vond omdat m’n wond me zo zeer deed en dat ik helemaal geen interesse voor hem had daardoor die eerste tijd en dat ik het thuis al druk vond met Axel alleen, terwijl ik nu zo’n [4] vakantiegevoel heb, nu Lena voor Axel zorgt en ik alleen maar de baby heb – Lena bergt nog steeds de was op en verzorgt de bloemen en de kinderkamer en brengt me spinazie- en gortwater en mijn dierbare echtgenoot is ook uiterst tevreden met zijn stelletje en als Lena er niet is, neemt hij Axel voor zijn rekening. En ’s middags en ’s avonds snoert hij m’n goerita vast met mannenkracht zodat ik onmogelijk meer bewegen kan! En Axel is enorm braaf over ’t algemeen, onder ’t eten is ’t wel moeilijk hem op zijn stoel te houden, maar hij is aandoenlijk aanhankelijk en is erg verontwaardigd als Lisa uit zijn kamer wordt weggehaald. “Sisa” noemt hij haar. Bij het baden is hij ook één en al belangstelling en klimt van de ene kruk op de andere om er met zijn neus op te zitten. Ik heb Lisa direct zelf gebaad van ’t begin af, de eerste dag thuis heeft Hok wel met de luiers moeten helpen omdat ik van ’t staan duizelig werd maar verder ben ik aardig normaal. M’n blaas is wel weer gaan spoken, m’n zwakke punt, maar het ergste hebben we ook alweer gehad. – Ik heb helemaal vergeten voor Bep van Douwe’s receptie voor bloemen te zorgen, ik heb haar ook niets laten horen, maar enfin, alles moet maar op de brede (?) rug van de baby geschoven! [5] Henk is net komen afscheid nemen. Morgen gaat hij via Batavia naar Palembang. Riek is met Henkje op een onderneming bij een neef Van Gilse. Zij gaan over 3 weken naar Henk. Het is voor ons erg jammer. – Wel fijn dat Anneke en Thijs wachtgeld krijgen vooral als Anneke nog niet helemaal goed is. Thijs zal zich wel niet vervelen. Gaan ze wintersporten in Tirol? “Jud Süss” hebben wij ook gezien voor een paar maanden, wij vonden Conrad Veidt[3] ook heel goed, maar wel wat overdreven, vooral het eind in die kooi doodgriezelig – ik zie het nóg voor me. Het boek vond ik veel mooier. – Lisa wil graag ook een bekertje hebben. Een lepeltje en rammelaar heeft ze al, zelfs meerdere. We kregen al vliegbrieven van Tante Leidie en Jenne en van Mali en Mia en A.C. de Jongh. Ze hadden allemaal jullie advertentie gezien, leuk. – Vanmorgen kreeg ik een wit wollen jurkje voor Lisa met lichtgroen afgezet – ‘t is ongelooflijk wat een garderobe die nu al heeft vooral voor het begin o.a. 5 sierluiers met hemdjes erbij, elke dag een ander kledingstuk! – Deze brieven zijn ook voor Anneke bedoeld – ik schrijf hun maar niet apart, want hierin schrijf ik toch alles. Dag omhelsd.

Eida.

HOK

G. Voor mij slechts dit kleine stukje. Hartelijk gelukgewenst met Thijs’ verjaardag, hem en H.Z.V.[4] toegewenst. Ik vergat hem persoonlijk te schrijven, maar hij wil mij zeker wel verontschuldigen, daar het juist samenviel met de kraamheertijd.

Dag Hok.