EIDA

30 okt.’34

Geliefden –

’t Is alweer half 11 voor ik aan schrijven toekom. We waren vanmorgen al vroeg op om Hertha naar de trein te brengen. Ze is met vakantie, 2 maanden ziekteverlof. Ze heeft gedwongen ontslag gevraagd en is er reuze beroerd onder. Die school was haar alles en nu heeft ze niets over. Ik wou dat ik een moederloos gezin wist, daarvoor zou ze geknipt zijn. Maar ze is zo volkomen onaantrekkelijk – volgens Em kan geen man verliefd op haar worden. Alleen al zoals ze haar haar doet, is om weg te lopen. – Ze hangt zo vreselijk aan al die kinderen van de school dat ze nu steeds een schok krijgt als ze er één ziet, volkomen onnatuurlijk want de kinderen vinden haar hoogstens aardig, meer niet. Zoals ze Axel aanbidt, is gewoon eng. Ik liet haar de eerste dag de hele middag alleen voor Axel zorgen en daardoor voelde ze zich weer wat minder ellendig, de stakker. Ze sliep ook bij Axel, wat ze fijn vond. Iedereen heeft medelijden met haar en het is toch afschuwelijk als je alleen dát bij de mensen opwekt. ’t Is niet iemand die je nu eens in je armen zoudt willen nemen om te vertroetelen. – Ze is nu naar 2 vriendinnen om te logeren en daarna gaat ze in een pension in Bandoeng, in de hoop een baan te krijgen. Gisteravond waren we naar een concert met haar, Boedapester Strijkkwartet, ze was er wég van terwijl Hok en ik slaap kregen! We zijn geen echte muziekliefhebbers. Die geweldig lange stukken moet je eerst heel veel malen gehoord hebben vóór je ze kunt waarderen. Je moet ze kunnen herkennen – [2] we worden echt materialistisch. – Eergister had dus Em receptie. Heb jullie het op tijd geweten om eraan te kunnen denken? Van Anneke hoorde ik er nog niks over. Em klaagde ook toen ik bij haar was dat ze van Anneke zo weinig hoorde. Maar nu zal ze toch al wel wat gehoord hebben. Als antwoord op de verloving stuurde Thijs alleen een briefkaartje – Anneke was toen nog in Garoet. – Ik kreeg gister een lang epistel met kiekjes van Annie Bakker Schut. Direct geantwoord op de mijne. Een leuk jong lijkt die Henkje, van Petertje schreef ze nog niet ook geen kiek. Maar dat jong is precies Annie zelf. Hein haar broer is verloofd, schreef ze. Hij is dus blijkbaar weer beter, wat fijn want hij had wel een paar jaar kinderverlamming. Ze schreef echt gezellig, precies zoals ze kletst – De vorige week deed ik ongeveer niet anders dan tennissen, 5 dagen aaneen. Wel plezierig maar teveel – ik doe het nu deze week maar helemaal niet, ben bovendien p.f. Maar zondag zijn er Chinese tenniswedstrijden. Frits Tan, die neef van Tek Bheng heeft me voor een mixed gevraagd wat ik aangenomen heb, daar mijn echtgenoot er niet voor voelde met me samen te spelen, hij doet het liever alleen. Nu, die Tan is een goeie speler, dus vind ik het wel leuk. De dag daarop gaat onze club Hope naar Poerwokerto, maar ik denk dat we niet meegaan – we horen toch niet bij die mensen. Hun conversatie kan ik niet erg waar- [3] deren, hun spel wel. – Axel is aan het spelen op straat met Connie Ortt. Ze hebben erg veel pret, lopen elkaar achterna, en samen in de droge sloot. Axel is altijd verrukt als ze uit school thuiskomt. – Tommy moet de hele dag vastliggen, want ik heb geen zin in jonge hondjes, zielig hè. Hij vindt het overigens best, ligt nu bij me op het platje. – Axel heeft net m’n vulpen op de stenen geslepen, vandaar dat hij zo slecht schrijft. – Vrijdag hadden we IEVA bestuursvergadering. Ik doe nu al het werk van secretaresse, de secretaris wilde zich ook terugtrekken maar de andere bestuursleden willen het niet. Het is ook prettig dat er een man bij is – Hij is ook prettig met verbouwingen e.d. aan het huis. Hij heeft pas een reuze fietsenloods gebouwd voor 50 fietsen – We moeten het volgende jaar per se een ander gebouw hebben. Als deze 40 meisjes 2e klassers worden en we weer evenveel nieuwe krijgen, zitten we met deze ruimte vast. Volgende week hebben we de eerste openbare les met bijna alle praktische vakken. We zijn erg benieuwd of we veel bezoek zullen krijgen. Hertha wil graag voor de IEVA werken. Ze zal eerst komen helpen in het bewaarschooltje en met het archief. – Vanavond is het Vivos – vervelend op dinsdag, ik zal er bepaald iets over zeggen. Ik breng een introducée mee, die in Delft heeft gestudeerd. Hok kent haar [4] heel vaag uit Delft maar beter van de tennisbaan. Ze had er nog nooit van gehoord van de naam Vivos, is vermoedelijk niet lid geweest van een meisjesclub – Ze is erg verlegen – ik ben benieuwd hoe ze zich erdoor slaat. Ze kent daar ook niemand. – ’t Is tegenwoordig zulk slecht weer tegen 12 uur, het waait erg koud en nu kan ik Axel weer niet buiten baden. Zijn verkoudheid is gelukkig over. Hij wandelt rond in het speelschort dat ik op de huishoudschool maakte met de grote zak van voren waarin een zakdoek van jullie van zijn verjaardag! Die heeft hij nog altijd nodig voor het kwijlen, dat hij geweldig doet. – Van zijn slechte eigenschappen gesproken, hij is weer 2 nachten droog geweest maar nu is ’t weer mis – We zijn reuze blij dat zijn horoscoop zoveel mogelijkheden biedt. Ik geloof ook wel dat hij erg pienter is – zo grappig dat hij nog altijd zijn eigen taaltje spreekt. Gister hield hij Hertha een uur lang bezig daarmee, ondertussen veel gebaren makend, net Chinees! – Fijn dat de film door zo velen bewonderd wordt en vooral telkens weer door jullie. Je hebt zeker een aluminium scherm dat ook de badscène zo scherp is, wij vonden die erg onduidelijk. – Aardig dat boekje van Mia, de trots van de club! – Malaria Tropica komt niet weer terug, dat is de andere Malaria. Deze is alleen hevig ineens en verdwijnt dan weer. – Em wil dus niet bij ons vandaan trouwen, te lastig met de kinderen, is ook zo, misschien kan ik wat van tevoren gaan om met allerlei te helpen – Hok en ik hadden het er nog niet over. Hertha wil ook graag tijdens hun huwelijksreis oppassen. –

Hoe gaat het met de voeten, bevallen de sandalen met steunzolen! – We zijn erg enthousiast over de Uiver, er is een kind “Uivertje” gedoopt! Ze komen gauw in Bandoeng.

Dag Eida. [5]

HOK

G. We hebben net een dag vrijaf gehad, vanwege Mohammed’s hemelvaart. Zondag waren er Chinese tenniswedstrijden waaraan Eida deelnam. Ze won haar partij gemakkelijk; de Chinese meisjes spelen over het algemeen erg slecht. Toen ik haar erheen bracht, bleek dat ze mij zonder mijn medeweten, ook voor de wedstrijd hadden ingeschreven. Gelukkig was ik erg op dreef, en won ik ook zonder moeite. Gisteren gingen we naar Poerwokerto om er ook te tennissen. We verloren beiden glansrijk, maar het was er ook geen temperatuur om te spelen. We zijn nu namelijk in de regentijd, en wat dat in Poerwokerto is, een plaats die niet veel hoger ligt dan Batavia, heb ik me niet goed kunnen realiseren, voor ik het zelf aan den lijve ondervonden heb. Het was erg benauwd, zodat we er bijna het loodje neergelegd hebben. Axeltje ging ook mee, hij maakte zeer veel opgang. Was allerliefst en dribbelde overal rond.

’s Avonds reden we in een geweldige stortbui terug, en kwamen tegen half acht thuis. We vergaten volkomen dat er een Kunstkring concert was, van het Boedapester Strijkkwartet. Eigenlijk wel jammer. – Axeltje begrijpt nu al heel veel. Hij weet al wat “zoek het touw van Tommy” betekent, “Berg dat op” etc. Hij wordt dus al makke-lijker te hanteren. Hij heeft ook al verschillende gewoonten, zoals het niet willen opstaan van zijn middagdutje, voordat hem een kopje thee met beschuitjes gebracht is. Het is gek zoals hij het ene kind aardiger behandelt, dan het andere. Vanochtend mocht een meisje zelfs al zijn speelgoed hebben, ook zijn allerliefste, d.w.z. zijn een volkomen kapotte locomotief en een houten auto.

Dag Hok.