EIDA

12/9 ’33.

Geliefden – Hoeveel heb ik nu te vertellen, nu we jullie jongste schat bij ons gehad hebben! Ze zag er uitstekend uit, met veel kleur, weer zo echt Hollands dat het iedereen opviel. Ik herkende haar direct aan boord en meende een bruinige jurk te onderscheiden wat haar verontwaardiging opwekte daar deze roze was! Maar om met het begin te beginnen. Jeanne kwam woensdagavond om half 10 om op de divan te slapen en op Axel te passen. Ik gaf haar instructies en we gingen om half 11 naar bed om om half 1 weer op te staan! Ik was blij even geslapen te hebben. Hok is maar liever gaan zitten lezen, en was de hele dag tóch frisser dan ik. ’s Middags had Hok al de banden van de Nash opgepompt en deze stond, volgeladen met benzine, te wachten. Om kwart na 1 reden we weg, Jeanne en Axel in diepe rust. Ik had, me de kou van tóen herinnerend al m’n wollen jassen over elkaar aangedaan, over het schaatspak van Zus Ortt, maar successievelijk bleef dit laatste alleen over en smeet ik alles uit. Hok had ook de zijklep bij mij nog dichtgedaan omdat ik verkouden was, en m’n ingewanden nog niet in orde waren. De vorige dag dronk ik een drank, bereid door Tek Bheng’s broer en daardoor heb ik de hele nacht en dag nergens last van gehad! Hokje chauffeerde aan één stuk tot Buitenzorg. We gingen dezelfde weg als tóen over Soekaboemi, maar het was niet zo helder, hoewel de maan vrij vol was. Van Buitenzorg naar Batavia loste ik Hok af en daarna hij weer. Bij Batavia begon het al te schemeren en net bij daglicht waren we in Priok 10 na 6! We zagen de Sibajak heel ver weg stilliggen, daar hij pas om 8 uur aan de kade mocht komen. We hadden tijd genoeg ons te fatsoeneren en om 7 uur kwam hij heel langzaam om de hoek. Dirk’s blauwe overhemd viel direct op, iets langs naast iets kleins! De begroeting was weer geweldig, maar toch was het ons niet of we elkaar in zo lang niet gezien hadden zoals de vorige maal. Er was een telegram voor Em van Jeanne en Tek Bheng en verder weer brieven. Ongeveer alle kennissen hadden haar welkom geheten in Sabang of Belawan per brief of per telegram. Ze was erg blij geweest met al onze brieven onderweg, dat was het eerste dat ze zei en verder natuurlijk over jullie, die ze zo goed had achtergelaten – een afscheid is altijd vreselijk, maar het ergste ligt alweer ver achter jullie – We ontbeten aan [2] boord nog met hen – Em en ik zouden even naar de hut dat ik mijn handen kon wassen. We hadden zoveel te praten dat ik aan het ontbijt terug merkte dat ik dat juist vergeten had! Het was zo fijn haar weer te zien en Dirk glunderde. Hij had al een goed begin gemaakt en haar een pyjama van de mooiste blauwe zijde en een witte vos gekocht!! In vertrouwen zei ze mij dat ze bang was dat Dirk ook zo gauw verliefd zou zijn als de andere mannen. Schrijf er alsjeblieft niet over. Ik stelde haar natuurlijk gerust – In elk geval konden ze ’t goed met elkaar vinden. In de auto praatten Em en ik, honderd uit en Dirk of Hok, degene die niet chauffeerde zat naast haar achterin en luisterde vol verstomming naar onze welbespraaktheid! Ik moest ook zoveel weten over iedereen uit Holland en in een gesprek van één uur kom je meer te weten dan door maanden lange correspondentie. Ze herkende ook alles waar we langs kwamen, dus ze was helemaal geen vreemde meer onder ons! Ze vond me gelukkig niet Indisch! Maar ik geloof wel dat m’n teint er minder fris uitziet zoals alle vrouwen hier. – We gingen nog langs de Pimmen. Althans zij was thuis. Ze vroeg het een en ander en al gauw waren we uitgepraat. Het was op elf uur en toch vroeg ze ons te eten, we zouden dan tot 1 uur hebben moeten wachten. We bedachten snel een uitvlucht, want we hadden meer zin in Hotel Sindanglaja te eten. Je weet wel vlakbij het hoogste punt van de Poentjak. Goddank, lukte het en we zijn even langs Pim’s kantoor gereden, alwaar we enige karige woorden wisselden. Na het eten in Sindanglaja, zijn we daar in het gras gaan liggen en Hok is ingeslapen – ik was wel moe, maar deed geen oog dicht! Om kwart na 5 waren we thuis bij mij, waar Jeanne en Axel begroet werden. Em was direct verrukt van Axel en omgekeerd. Zij is wel uitgesproken dol op kinderen hè. Toen bracht Dirk haar naar Anneke en ik werd naar bed gestuurd. Hok ging wandelen met Jeanne en Axel. Om 9 uur aten we en togen naar Em en Anneke alwaar we Sinterklaasje vierden! Hartelijk dank voor de leuke dingen. Hok en Thijs hebben nog niet beslist welke plaat zij kiezen. Ik denk dat wij de Gevangenpoort vragen, erg mooi. Wat een schattige pakjes voor Axel en Wytje – ze zijn er nog niet mee op het portret. We hebben die dagen ’t zó druk gehad dat we werkelijk nergens aan zijn toegekomen. Em is niet veel bij ons in huis geweest, alleen [3] de laatste avond. Wytje vond, geloof ik, niet veel verschil tussen de nieuwe Tante en “jeija”. Dirk had natuurlijk weer voor de hele dag plannen – het was eigenlijk veel te kort. Op de reis van Batavia naar hier, heb ik het meest aan Em gehad. Vrijdag’s morgens gingen we boodschappen doen. Em had het in haar hoofd gezet nog handschoenen met kappen voor me te kopen – ze was blijkbaar erg rijk! Ik had nl. speciaal geschreven over die met kappen maar dat was blijkbaar niet tot haar doorgedrongen, geen wonder in die drukke tijd. Ze zal ze nu in Soerabaja kopen. We gingen weer naar Anneke en gingen wat kaarten. Em kon nl. niet uitstaan dat we niets deden, vond ons echt Indisch laks dat we zomaar op een stoel zaten. Maar Wytje moest al gauw in ’t bad en Dirk en ik smeerden hem maar weer, en dronken bier bij ons thuis en Dirk voerde Axel zijn nasi tim. We hadden intussen voor alle Ter Haartjes als dank voor het gebruik van de garage voor Dirk’s auto ieder een fles zuurtjes gekocht – Dirk deelde ze zelf uit en genoot van het enthousiasme van de 7 kinderen! Hij nodigde ze voor een autotochtje de volgende dag uit – Intussen had Dirk al een plan gemaakt voor ’s avonds en ook Anneke en Thijs gingen gelukkig mee. Jullie krijgt met de mail een briefkaart daarvan. Jeanne en Tek Bheng kwamen ook. In een volmaakt leeg “Indisch Restaurant” amuseerden wij ons kostelijk, Thijs was weer in zijn element en flirtte flink aan alle kanten! Hij is echt enig voor feesten. Dirk betaalde alles, erg prettig! Om half 12 reden we nog even naar Lembang en toen naar bed. Waarop Dirk beweerde dat wij hem altijd zo vermoeiden als hij in Bandoeng was dat hij de volgende avond thuis wou blijven, met het gevolg dat hij die volgende avond om half 4 naar bed ging!! Dirk had 3 flessen wijn gekocht om ’s avonds op te drinken en wij maakten sandwiches, Dirk is echt gezellig en hielp heel handig. Chris kwam ook mee en we deden leuk spelletjes. Om 12 uur bedachten ze dat er een gemaskerd bal was op het Dago theehuisje en wij erheen, in een uitgelaten stemming door de wijn! We hadden veel pret en brachten daar stemming die er niet was. We kregen mutsen en gedroegen ons echt knots. Anneke deed ook mee! Om 2 uur wilden ze weer naar Palais Royal, een andere tent, maar Hok en ik zagen op tegen [4] dóór roeié omdat we ’s morgens om 5 uur weer op moesten om naar Buitenzorg te gaan. Zij gingen dus gevijven erheen en dronken nog een kopje koffie. Wij sliepen weer 2 uurtjes en gingen de Ter Haar’s halen die meegingen – Zij stelden hun vertrek intussen wat uit. We zagen Dirk nog vóór we weggingen, maar de rest niet meer. Die avond hadden we van Em en Thijs afscheid genomen. Ze zijn pas na 10 uur vertrokken. De kokki heeft die dag op Axel gepast – aan háár laat ik hem het liefst over, daar zij precies weet hoe ik het doe. Hij is dan ook suikerzoet geweest. Om kwart na 10 waren we weer in Buitenzorg, kochten daar witte bloemen voor ´t Bruidspaar, om in het huis gekomen te ervaren dat ze pas om 2 uur zouden komen. Mamma nam mij direct mee naar binnen om me voor te stellen aan diverse vrouwelijke familieleden, die bereids gekomen waren. Ik voelde me enigermate opgelaten, vooral daar Hok wegging de Ter Haar’s wegbrengen. We zijn maar wat gaan lezen op Houw´s kamer! Om 2 uur kwam Ho vertellen dat ze pas om 5 uur zouden komen. Erg vervelend want anders hadden we die dag wat anders kunnen doen. Enfin, we aten lekker en Mamma gaf me haar bed voor een middagdutje – ik converseerde met Mamma´s vriendinnen bij een kopje thee en veel zoetigheden; Mamma was zeer trots! Eindelijk kwamen ze, Fanny is nog knapper geworden – ze was nu niet witgekalkt en erg aardig. Ze had ons zijden zakdoekje op haar trouwdag gedragen en zei dat ze ook zonder dat aan ons gedacht zou hebben. Ze waren blij ons te zien en wij ook.

HOK

We waren echter nog blijer toen we ´s nachts na middernacht thuiskwamen en alles in orde bevonden. Axel in rustige slaap, Tommy jankend van plezier en Goliath onze angora logee op stap. Zo is dan de drukke tijd achter de rug!

Em zag er erg goed uit en mag een zeer goedgeklede dame genoemd worden. Ze was erg verguld, toen ik haar zei, dat ze er ouder uitzag dan de vorige keer en vooral toen ik haar voor een jonge bloem van boven de 25 hield! We hebben samen erg veel pret gehad, we zijn samen erg veel uitgeweest, zoals uit Eida´s brief wel blijkt. Het toppunt was wel de laatste avond dat we bij elkaar waren, met het plan om eens vroeg naar bed te gaan, daar de daaropvolgende dag zowel voor Em en Dirk als voor ons, veel vermoeienis brengen zou. Maar helaas, dit verstandige plan bleef onuitgevoerd, we gingen tegen middernacht nog naar Dago-theehuis, alwaar ter ere van het jubileum van de [5] Koningin een bal-champêtre was georganiseerd, dat de hele nacht zou voortduren. Hoewel er nauwelijks publiek was, hadden we veel jolijt. Thijs is een reuze gangmaker.

Dirk was voortdurend in de wolken. Em zal het bij hem zeer goed hebben. Elke wens wordt door hem voorkomen. En Em deed omgekeerd hetzelfde. Zij was geheel en al oog en oor voor Dirk. De andere mannen kwamen nauwelijks in aanmerking. Dirk was vol dankbaarheid. Hoe zou het ook anders kunnen! Hij weet, wat voor u Em´s vertrek betekent, en wat haar komst voor hem en zijn kinderen inhoudt. Em zelf is vol enthousiasme over haar toekomstige taak. En Dirk zal haar een ideale helper zijn.

Nog erg bedankt voor de cadeautjes, erg leuk, het leek op Sinterklaas. We waren wel erg moe toen de uitdeling plaatshad; dat was niet anders te verwachten. We waren sinds de vorige dag vrijwel niet in bed geweest. Dirk had bij die cadeautjes een pakje voor Em gedaan, inhoudend een zijden pyjama die hij voor haar van de hofmeester had gekocht. Het was erg attent en Em was dan ook erg verbaasd iets voor haarzelf te hebben meegenomen.

EIDA

Axel is erg verrukt van het rammelkuiken-duikelaartje, het schijnt ook goed te smaken! Het staat nu altijd bij hem in de box met al het andere speelgoed dat hij al heeft, allemaal dieren, enig. – We hebben niet eens gelegenheid gehad Em´s kleren te bekijken; maar ik hoop ze te bezichtigen over een maand als ik bij haar ga logeren, waarop we ons beiden zeer verheugen. Intussen van harte gelukgewenst met Em´s verjaardag, ze zal wel een fijne dag hebben met al die hartelijke kindertjes, al is je eerste verjaardag van huis nu niet de prettigste. Vieren jullie samen ook maar fijn, op de manier van jullie fuiverij op reis – Jullie hadden het toch fijn daar in Monte Carlo en Nice! – Ik ben erg blij dat m´n troostbrief in goede aarde viel – ik zal ook zorgen voor bloemen van Papa, Mama[1] en jullie. Sturen jullie nog je kaartjes per mail? Dat hoeft ook niet. Je zult nog wat geduld moeten hebben voor het telegram, ik heb vast idee dat de baby op z´n vroegst aan het eind van de maand zal komen. – Jullie waren zeker wel blij met Dirk´s brief telegram. Op ‘t ogenblik zitten ze in Semarang – ik moet even een welkomstbrief naar Soerabaja sturen.

Dag Eida.