HOK

[9 februari 1932]

G. Vandaag Inlands Nieuwjaar. Veel geknal van zevenklappers. Geen bedienden. Om het tafeldekken en opruimen te ontlopen, zijn we maar in de auto gestapt en ergens heengegaan. We kwamen tenslotte terecht op een oud fortje in de buurt van Lembang, waar we met Riet en Henk onze voorraad eten en drinken verorberden. Het was een zeer geslaagd uitstapje, met veel zon, maar te weinig eten. Om half vier waren we weer thuis, nog nooit heeft het bed zoveel waardering van ons ondervonden. We sliepen alsof we niet meer zouden opstaan. – Gisteren was er ook een vrije dag, het was de voordag van het Inlandse Nieuwjaar. Toen moesten we op familiebezoek te Tjiandjoer omdat het net Chinees Nieuwjaar was geweest. Een heel drukke dag. We waren van plan een broertje voor Tommy mee te nemen. Ongelukkig voor Tommy waren de leukste al vergeven, zodat we met lege handen terugkwamen. Houw was er ook bij. Hij was de vorige dag bij ons gekomen en had de nacht bij ons gelogeerd. De ochtend van zijn komst zijn we de Tangkoeban Prahoe omgereden, de tocht die wij met Emma deden. Dit keer hadden we het weer niet mee. Juist over de T. Prahoe kregen we een fikse regenbui, die niet ophield voor Soemedang, dus juist één der mooiste gedeelten van de tocht was verregend. – De dag daarvoor was Chinees Nieuwjaar, ik had toen verlof kunnen nemen, maar ben maar kalm op kantoor geweest. De avond van de Chinese Nieuwjaarsdag hebben we een bowlfuif gehad bij Baukje. Voor ons was het feest niet zo geslaagd. Misschien omdat we de andere mensen maar weinig kenden. – We hebben dus heerlijk drie dagen vakantie gehad. Ik ben nu zo lui geworden, dat ik niet veel zin meer heb in werken. Zo’n vakantie is wel erg prettig.

Overmorgen trouwen Henk en Riek. Ze gaan dan naar Garoet, en wij zullen ons huis dan weer voor ons alleen hebben. Hun bloemstukken kwamen al zaterdag en zondag, zodat ze op hun trouwdag geen mooie bloemen meer zullen hebben. Wat een stommerik van een bloemhandel. Zij kunnen immers wel op hun vingers natellen dat hun bloemen niet vijf dagen zullen goed blijven. Ook erg dom van de respectievelijke ooms en broers en tantes, etc. etc. om zo vroeg al de bloemen te bestellen. Alles besteld door Riek’s zwager en a.s. getuigen in Batavia. De komende dagen zullen voor Eida dus nog veel drukte brengen. Op de huwelijksdag zullen ze bij ons hun dejeunertje geven. Er zullen maar 6 mensen aanwezig zijn, de twee getuigen en verder wij met ons vieren, Tommy niet meegerekend!!

Nu dag. Hok [2]

EIDA

12-2-’32.

Geliefden –

Daar heeft de ex-moeder der bruid eindelijk eens tijd te schrijven! Ik kan me nu voorstellen waar we jullie mee hebben laten zitten als ik in mijn voorkamer wandel, ganselijk omgeven door bloemen. Op de trouwdag zelf kwamen er nog een stuk of 6 manden, de dag tevoren 3, en 5 dagen vóór hun trouwen 4 stuks van Riek’s Hollandse familieleden. Eerst vond ik het echt sneu voor Riek dat haar familiebloemen op haar trouwdag al verdord zouden zijn. We hebben toen alle manden uitgehaald en met aspirine en afsnijden nog 3 gered. De mand van haar vader is aardig mooi gebleven, echt leuk. Onze De Jongh stuurde ook nog een mand en Walter en Leni, en Baukje kwam op de trouwdag even gelukwensen. Maar jullie wilt wel een meer geregeld verslag. Het is nu 10 dagen geleden dat ik jullie schreef. Ondertussen hadden we de bowlfuif bij Baukje die wel aardig was, maar precies als Hok schrijft, we kenden de mensen niet goed, hetgeen niet altijd een bezwaar. Maar het gezelschap was zo klein, 11, dat er een algemeen gesprek gevoerd moest worden, waarvoor Baukje zelf grotendeels zorgde. Wij hadden ‘s middags geholpen met sandwiches maken, Hok weet niet wat hij al voor Baukje zal doen uit dankbaarheid voor haar vertalerij –  Zondags verscheen Houw plotseling en maakten we de tocht die wij indertijd met Emma maakten, om de Prauw en over Soemedang terug – Het is altijd zo gezellig als Houw komt, ik vind het echt feestelijk. Riek en ik zouden ’s avonds eerst naar een lezing over Christian Sciences maar in plaats daarvan bleven we thuis en speelden “schoppen” met ons vijven en dronken de bowl die Baukje ons zond. – De volgende dag naar Tjiandjoer, enige wierookstokjes gebrand voor diverse altaren en lekker gerijsttafeld bij Ho. Mamma was daverend goed, we stonden er van [3] te kijken. Echt jammer dat jullie haar niet zó hebt meegemaakt, zo vrolijk en welgemoed. Het hele huis was schoongemaakt vanwege het nieuwe jaar! – En dinsdag de tocht die Hok beschrijft. Fijn zo’n vakantietje, voor Hok ook zo goed. En voor Henk en Riek was het ook leuk. – Woensdagavond kwam Riek’s zwager, Nico Burhoven Jaspers, architect, vrijmetselaar, van Hok’s leeftijd, hoewel hij er veel ouder uitziet, vrij stil, maar aardig; daarna de andere getuige Jaap van Gilse + echtgenote. Hij echt gezellig als een soort familielid, net of je hem al lang kent, trouwens net zo’n prettig type als  Henk. We kenden hem trouwens al van de ondertrouwfuif, zie kiek. Zijn vrouw wou niet eens mee in de stoet, ze is alleen even op het stadhuis geweest. – Woensdagavond moest Hok bij Baukje werken en vertrok en ik moest de menu’s schrijven, toen de familieleden vertrokken waren. Je ziet dat het menu, echt “familie-genre” is, ze vonden het buitengewoon geslaagd. Alles wat ik zo prettig gevonden heb in onze bruidstijd heb ik zoveel mogelijk ook voor Riek en Henk gedaan. Op hun trouwdag heb ik Riek ’s morgens thee en beschuit op bed gebracht, op een blaadje met groen en een witte anjer. Ik heb toen mijn servies en mijn zilver en glaswerk uitgegeven, dat de vorige dag allemaal een extra beurt had gehad. We hadden afgesproken ná het trouwen een klein receptietje bij ons te houden, Henk had voor de dranken gezorgd en zo was er het een en ander in orde te maken, ook instructies voor de maaltijd, zie menu. – De familieleden + mess-genoten van Henk kwamen, het Bruidspaar werd gekiekt door Harry en Hok en vertrok met de mooie gesloten Essex[1] van Meneer B. Jaspers, die hij expres uit Batavia had meegebracht om zijn schoonzusje erin te laten trouwen, aardig hè! Hok en ik namen de getuigen mee en daarachter reden Jantje + Harry + meisje. Wij haalden het paar in om eerst aan te komen. – In de trouwkamer, vroeg de man naar de ouders van het paar en toen zijn Hok en ik op die open stoelen gaan zitten. Ik vond het zo sneu voor ze als ze tegen die lege stoelen moesten aankijken en wij hoorden dan wel het meest. Ze zaten nl. zó:

                                    v. Gilse  Jaspers

PUBLIEK        Henk                           ambt. B. Stand

                        Riek

                                    Hok  Eida

[4] Er was maar een klein weinig zeggend speechje; en hij las enige zinnen voor, als: man is hoofd v.d. echtvereniging, waarbij Henk mij triomfantelijk aankeek, ik lachte me slap, maar dat stond niet dus draaide ik m’n hoofd maar om. Riek was wat onder de indruk. Een meisje voelt het erger als haar familie er niet is. Haar zwager vertegenwoordigde die gelukkig wel, maar na afloop heeft hij zeker haar omhelsd uit naam van haar familie, althans ze had tranen in de ogen, hetgeen zeker niet kon komen van de speech! We gingen allemaal naar ons huis, alleen “het Paar” reed voor. Drie verpleegsters, kennissen van Riek en nog enige andere vrienden kwamen aan. En Harry kiekte, toen ze thuis kwamen, ze nog even in al de bloemen. De stoelen hadden we maar weggehaald uit de voorkamer, want dat kon er niet meer bij. Daarna aten we met ons zessen, helaas moest Jaap van Gilse na de kreeft al weg, daar hij weer terugmoest naar de onderneming 135 km van hier. Het was toch heel gezellig, al waren de champignons niet gekomen en kregen we geen soep noch bouillon! Een hors d’oeuvre van de Sociëteit, daar ik geen tijd had die nog zelf te maken, gebakken kreeft, nieuw recept uit nieuw kookboek dat ik op bevel van Hok moest kopen, waar meer dan 1000 gerechten in staan: Indische en Hollandse. Vandaag eten we de resten. Er is nog een hele kip!, de taart bestelde Riek zelf, feuilleteedeeg met room, buitengewoon. Ik vond het jammer dat ze zelf voor zo’n boel moesten zorgen, maar zij wilden niet dat wij alles betaalden, wij hebben nu ook maar een heel klein deel betaald, en het geheel vond ik zelf ook leuk en Hok ook.  Ze zijn tot het einde gebleven. Voor Henk zeer bewonderenswaardig. Hij wou niets: samen trouwen, een boterham en weg! Maar Riek en ik arrangeerden het zó en Henk was toch enthousiast! Het hele huis was weer met groen versierd, staat enig. Henk en Riek beiden hebben ons [5] enorm bedankt, al was het niet met veel woorden en Meneer Jaspers heeft nog een klein toespraakje tot ons gehouden en uit naam van Riek’s vader vooral ons buitengewoon bedankt. Je ziet hoezeer alles geapprecieerd werd. We hadden er veel plezier in. Meneer Jaspers vertrok naar Batavia, vlak na het bruidspaar naar Garoet –  En Hok en ik als overgebleven feestgangers, voelden ons alsof wij pas getrouwd waren!! ’s Middags had ik Soendanese les – ’s Avonds gingen we nog naar bed. Zo eindigt het blijspel!!

Dag liefjes Eida