EIDA
17 juli 1931
Bemind drietal –
Nu pas kunnen we juichen dat jullie Em meebrengt, hoera! Geweldig leuk, de familie compleet. En dan pas bedacht een week vóór jullie aan boord gingen, dat is nog eens dol om eventjes naar Indië te gaan, het te bedenken en meteen te doen! Em’s uitrusting was dus blijkbaar al zo compleet dat ze zomaar meekon! En wat heeft Moeder een beeldige toiletten, ik vrees dat Anneke en ik erg bij jullie af zullen steken, enfin, als we elkaar maar gezond en wel aantreffen! Ik heb nú al constant buikpijn, als ik denk nog 13 dagen vandaag. M’n buikpijn wordt deze dagen nog verergerd doordat we morgen “Elckerlyc” gaan opvoeren. Gistermiddag waren we al buiten aan ’t repeteren en ik kreeg een aanmerking over m’n buigingen (3x), en m’n élégance, niet van Verheyen hoor!, maar van een andere vrouwelijke medespeelster, ik ben hoogst geschrokken, want dat is bepaald een teer punt van me! Het is ook zo’n beroerde rol, die de jolige, grappige noot in ’t stuk brengt, dat verder hoogst ernstig en plechtig is.
Maar nu wat anders: wij hadden zo’n zalig geheimpje voor jullie. We wilden het eerst bewaren tot jullie hier zijn, maar daar we vrezen dat anderen het jullie [2] dan vertellen, zullen we jullie nu maar vast aangenaam verrassen. Nu dan: wij komen jullie van Priok halen met onze auto!!!!! – Ja, schrik niet, we zijn opeens rijk geworden, maar niet heus! We zijn meer dan daverend enthousiast, en hopen jullie eveneens. Ik heb Emma al nadere bijzonderheden geschreven, is Em soms dáarom besloten mee te komen? Wij verdenken er haar sterk van!! Liefjes, ik weet niet hoe ik jullie ons enthousiasme verder moet duidelijk maken, maar in elk geval jullie zullen Indië zien, vanuit ons eigen vervoermiddel! Je snapt dat we nooit dat ding gekocht hadden als jullie niet gekomen waren, maar alles kwam nu zo mooi uit. Wij hadden al direct na jullie vliegbriefje van 7 april erover gedacht, maar weer verworpen. En nu komt 1e helft van juni Ho hier, die zijn auto beslist kwijt moet, aan wie kon hij hem beter geven dan aan familie! Aldus “kip ik heb je”. En ziet wij weten niet meer wat afstanden zijn, en wat lopen is. Stil maar, Paatje, je mag ook wel eens wandelen, dat kun je hier ook zo fijn doen, vooral tegen zonsondergang. Maatje, herinner je je nog dat jouw grootste wens altijd was een eigen auto te hebben en dat je hem óns nu maar toewenste omdat je wist dat je er zelf voorlopig! geen krijgen zou, en nu zul jullie ervan genieten, Emma zit er zeker de hele dag in!! Ik heb sinds 2 weken ook mijn rijbewijs, net als Hok en nu haal en breng ik hem van en naar kantoor. [3] Iedereen denkt dat we een erfenis gekregen hebben!, jullie komt maar 1 keer hier met je drietjes voor 2 maanden over, en wij kopen een auto en dát nu iedereen bezuinigt om die 5% korting van ’t salaris. Maar wij komen zo best rond, en zo besteden we de ƒ 700.- die Hok extra kreeg voor zijn praktijk, dat schreven we jullie toch? Even een boodschap in de stad, even naar tennissen, even naar repetities van “Elckerlyc” alles gaat even makkelijk en prettig. – Hok werkt elke middag hard eraan, ligt eronder en duikt pikzwart weer op. Anneke en Thijs hebben er ook al veel pret van gehad. Lieverdjes hoe vind je, door je dochter en zuster en je zoon en broeder eigenhandig door Indië gereden te zullen worden! Had je dat ooit van mij speciaal gedacht, dit is het beste middel tegen wagenziekte! Sinds wij zelf chaufferen, heb ik ook geen minuut meer last daarvan gehad, zelfs niet in de bochtigste weg (96 bochten achter elkaar!) da’s sterk is ’t niet!! – Tommy vindt het ook zalig auto te rijden, en hij gaat altijd mee Hok halen en brengen, als hij tenminste geen straf heeft omdat hij is weggelopen! Liefjes, het is een Whippet, we kunnen er net met ons vijven in – wat zullen we genieten – kun je het beseffen! – Dus nog maar 1 brief krijgen we van jullie en dan… een zoen!
Het is zalig niet te geloven, onbegrijpelijk heerlijk.
Dag Eida.